«Μην πείτε στη μητέρα μου ότι είμαι στη διαφήμιση… Με νομίζει πιανίστα σε ένα μπορντέλο». Αυτός ήταν ο τίτλος ενός βιβλίου του μεγάλου διαφημιστή της δεκαετίας του '70 Ζακ Σεγκελά, που έγινε γνωστός και στη χώρα μας τη δεκαετία του '90.
Έγραφε δε στον πρόλογο της ελληνικής έκδοσης: «Σβήνουν και τα τελευταία εγκυκλοπαιδικά πνεύματα. Ποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί σήμερα πως κατέχει τέλεια τα πάντα; Ο άνθρωπος θα λειτουργεί όλο και περισσότερο σύμφωνα με μια παγκόσμια συνείδηση. Αυτό το έναυσμα για μια σύγκληση συνειδήσεων δημιουργεί νέες ελπίδες. Το επάγγελμά μας γίνεται ο σύνδεσμος όλων των πομπών. Μέσα σ' αυτή τη γενική έκρηξη, είναι υποχρέωσή μας να βρούμε ένα σύμμαχο, κάτι που να μας ενώνει. Οι μάρκες που θα κατορθώσουν να διασχίσουν χωρίς κανένα εμπόδιο τις διαφορετικές κοινωνίες, θα κηρύξουν πρώτες τις νέες αξίες. Όχι παραδίδοντας μαθήματα αλλά προσφέροντας ευτυχία. Δημιουργώ σημαίνει κάνω τους ανθρώπους ευτυχισμένους. Όσο πιο πολλούς ανθρώπους μπορώ, όλους τους ανθρώπους».
Εκτός από το ναρκισσισμό του συγγραφέα, επισημαίνω και τις παραινέσεις του, που ακολουθούνται ακόμα. Οι μάρκες που διασχίζουν χωρίς κανένα εμπόδιο τις διαφορετικές κοινωνίες κηρύττουν πρώτες τις «νέες αξίες». Και ποιες είναι οι αξίες αυτές, που «προσφέρουν ευτυχία»;
Για το παγκόσμια γνωστό αναψυκτικό είναι να μπορείς να λες ότι δεν θα κάνεις παιδιά πριν κλείσεις τα 40, ενώ για τη γνωστή ελληνική τηλεφωνία να μπορεί ένα αγόρι να καρφιτσώνει «υπενθύμιση» προς τον μπαμπά του, ότι δεν του αρέσουν τα κορίτσια.
∆εν θα εκφράσω τις δικές μου παραινέσεις προς τους διαφημιστές, το κράτος, την κοινωνία γενικότερα. ∆ιαπιστώνω όμως ότι έχουν σβήσει «τα τελευταία εγκυκλοπαιδικά πνεύματα» στην περιοχή μας, που αιώνες πριν γέννησε τα μεγαλύτερα πνεύματα. Κανείς δεν διαμαρτύρεται, κανείς δεν εξανίσταται. Για ποιο λόγο άλλωστε; Όλοι έχουν στο νου τους τι θα φορέσουν, τι θα οδηγήσουν και πού θα πάνε για διασκέδαση, ώστε να επιδείξουν ότι έχουν υψηλό status.
Πιθανόν να ενοχληθούν, όταν φλερτάρεις τον/τη σύζυγό τους, όταν παρενοχληθεί σεξουαλικά η κορούλα τους, ή όταν δουν το γιόκα τους να ερωτοτροπεί με τον καλύτερό του φίλο, ή αντίστροφα την κορούλα τους με την καλύτερή της φίλη.
Και για να μην κλείσω δυσάρεστα (ας προσφέρω κι εγώ λίγη ευτυχία), θυμήθηκα, εκτός από το «μπορντέλο» του Σεγκελά και το γνωστό ανέκδοτο: Έχει τρακάρει κάποιος το αυτοκίνητό του και κλαίει λέγοντας «πάει το Cayenne μουουου». Τον πλησιάζει ο τροχονόμος και του λέει ότι δεν πρέπει να κλαίει για το αυτοκίνητό του, επειδή έχει χάσει και το χέρι του κατά τη σύγκρουση. Βλέπει ότι του λείπει το αριστερό χέρι και συνεχίζει γοερά: «Ωχ, πάει και το Rolex μουουου».