Θα καταθέσω υπέρ… κύριε ∆ήμαρχε, κυρίες & κύριοι ∆ημοτικοί Σύμβουλοι.
«ΕπιΤόπου» και… με τις δύο φωτογραφίες μου, θέλω να θέσω υπ’ όψιν σας και μία άλλη συνιστώσα -πλην των όσων έχω αναφέρει μέχρι σήμερα στα δημοσιεύματά μου- σχετική με το καθεστώς, το οποίο υφίσταται επί της κληροδοτηθείσης «∆ΗΜΟΤΙΚΗΣ ΝΥΧΤΕΡΙΝΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΑΠΟΡΩΝ ΠΑΙ∆ΩΝ, ΑΧΙΛΛΕΩΣ & ΕΥ∆ΟΚΙΑΣ ΚΟΥΒΕΛΟΥ».
Επιμένω και επανέρχομαι για πολλοστή φορά από τούτο το πόστο και επί της δικής σας θητείας κύριε ∆ήμαρχε στη ∆ημαρχία της πόλης μας, όχι διότι πιστεύω σε ευαισθησίες -πέραν των προβλεπομένων- στο πολιτικό επίπεδο, αλλά στο προσωπικό. Είναι αυτό που κάνει τη διαφορά…
Επιμένω και επανέρχομαι στο θέμα «ΕΥΑΓΕΣ Ι∆ΡΥΜΑ-ΣΤΕΓΗ ΑΠΟΡΩΝ ΠΑΙ∆ΩΝ» το οποίο δώρισαν για την περίθαλψη-μόρφωση ΠΑΙ∆ΙΩΝ φτωχών, ορφανών, πεταμένων στο δρόμο, διότι ∆ΕΝ ανέχομαι: Ούτε την περιφρόνηση μιας τέτοιας δωρεάς. Ούτε τη βλασφημία στις ψυχές των δωρητριών, που «βλέπουν» ολόκληρη περιουσία η οποία προσφέρθηκε για την περίθαλψη γαβριάδων της πατρίδας μας, να ροκανίζεται κάπου τριάντα χρόνια τώρα, από άλλες… πρωτοβουλίες. Ούτε την επιλεκτική κώφωση των αρμοδίων και υπευθύνων εκκλησίας και πολιτείας -των εντεταλμένων για να θεραπεύουν τις πληγές της κοινωνίας μας- ανέχομαι.
Επιμένω και επανέρχομαι, διότι από τότε που συνειδητοποίησα την ειδοποιό διαφορά, μεταξύ «πολίτη» και «δημότη» και επέλεξα αυτό που ταιριάζει σε κάθε Ελεύθερο άτομο, ∆ΕΝ ανέχομαι ούτε την Αδιαφορία, ούτε την Ολιγωρία, ούτε τις Εξυπνάδες όσων χειρίζονται Θέματα-Ζητήματα-Προβλήματα της κοινωνίας. Ως πολίτης λοιπόν, όπως έκανα κάποτε τα αδύνατα-δυνατά για να υπερασπιστώ το αρχαιότερο μνημείο της πόλης μου το οποίο ενταφιαζόταν κάτω από τα τσιμέντα βίλας ιδιοκτήτου τινός, έτσι κάνω και με αυτό το «προικιό» της, που κι αυτό εντάσσεται σε σελίδα της Ιστορίας και του Πολιτισμού της. Μιας πανάρχαιας Ιστορίας κι ενός μακραίωνος Πολιτισμού, που η άγνοια, η αδιαφορία, η μικρόνοια, η ιδιωτεία (σε όλες της τις εκφάνσεις) έχουν βλάψει σοβαρότατα.
«ΕΥΑΓΕΣ Ι∆ΡΥΜΑ ΑΧΙΛΛΕΩΣ ΚΑΙ ΕΥ∆ΟΚΙΑΣ ΚΟΥΒΕΛΟΥ-ΣΤΕΓΗ ΑΠΟΡΩΝ ΠΑΙ∆ΩΝ-∆ΗΜΟΤΙΚΗ ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΣΧΟΛΗ»… «Ως οίκημα προς εκπλήρωσιν του σκοπού δι’ όν ιδρύεται το ευαγές τούτο ίδρυμα, θα είναι εν Αμαρουσίω και επί των οδών ∆ιονύσου και Σόλωνος 1, οικία μου…». Αυτό εντέλλει η δωρήτρια, μέσα από τη ∆ημόσια ∆ιαθήκη της. Αυτήν που επικαλεστήκαμε τόσες και τόσες φορές. Την δημοσιεύσαμε ολόκληρη. Την καταθέσαμε στην προηγούμενη ∆ιοίκηση του ∆ήμου Αμαρουσίου αρμοδίως. Στοιχεία της δημοσιεύσαμε στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ προς γνώσιν της σημερινής ∆ιοίκησης, με σκοπό την «πρόσκληση ενδιαφέροντος» για ένα… θέμα που την αφορά. Πλην όμως…
Επιμένω και …κρούω τον κώδωνα για πολλοστή φορά από αυτό το πόστο του τοπικού Τύπου της πόλης μας, διότι ∆ΕΝ ανέχομαι δημόσιο πρόσωπο που ασχολείται με τα κοινά, να μη μας διαβάζει. Εάν μας διαβάζει, ∆ΕΝ ανέχομαι να μην αντιδρά αναλόγως!!! Το δημόσιο πρόσωπο. Το εκλεγμένο από τους συμπολίτες του. Το ορκισμένο -κατά την ορκωμοσία για την ανάληψη των καθηκόντων του- το θέλω στις επάλξεις της πόλης. Στο στίβο ή στο… ρινγκ των ∆ημοτικών Συνεδριάσεων. Τον θέλω να «αφουγκράζεται» και τα θέματα που θέτει ο πολίτης. Να τα μελετά. Να τα φέρνει στο Σώμα προς συζήτηση, να τα υπερασπίζεται ως δικά του και το Ίδρυμα Κουβέλου, είναι ένα τέτοιο ΘΕΜΑ!
Πάντως. Εάν ποτέ χρειαστεί να καταθέσω στο δικαστήριο εις την επίκληση του περί χρησικτησίας νόμου, (οι φωτογραφίες στη διάθεσή του) θα καταθέσω υπέρ. Με άλλα λόγια, καλώ τη ∆ημοτική Αρχή Αμαρουσίου, εκτός από τις τετραετίες θητείας, να μετρήσει και τις …δεκαετίες, που περνάνε πάνω από το κουφάρι της ατυχήσασας αυτής δωρεάς, με ό,τι αυτές κουβαλάνε στα χρονοντούλαπά τους.
Επιμένω και θα… επιμένω!!!
ΤοποΓράφει η Θέμις