Η 11η Σεπτεμβρίου και το θέαμα των φλεγόμενων δίδυμων Πύργων που πάγωσε τον κόσμο και άλλαξε την αντίληψή μας για την ασφάλεια και τα μελλούμενα σε πανανθρώπινη κλίμακα είναι τώρα φανερό πως άνοιξε ο ασκός του Αιόλου. Μπορεί εμείς σε κάποια γωνιά της πατρίδας να νιώθουμε απόμερα από τα τεκταινόμενα, πλην όμως η κυριαρχία του κακού, λίγο – πολύ, είναι εδώ. Καταρρέουν οι μύθοι μέσα από τους οποίους οι κοινωνίες της ευημερίας έβλεπαν την πραγματικότητα και τη ζωή, δύο – τρεις δεκαετίες πριν. Οι εξελίξεις σε παγκόσμια κλίμακα φαίνονται ραγδαίες καταλύοντας το παλαιό μοντέλο ζωής την ανέμελη και ανέξοδη ζωή στις εποχές της αφασικής ευημερίας. Τώρα βλέπουμε πάνοπλους στρατιώτες με το δάχτυλο στη σκανδάλη να περιπολούν τους δρόμους του Παρισιού και των Βρυξελών. Εικόνες απίστευτές πριν μερικά χρόνια τώρα εντάσσονται στην καθημερινότητα στην καρδιά της Ευρώπης και των Η.Π.Α. Η εκδικητική βία των τζιχαντιστών με αγριεμένα χαρακτηριστικά και όπλα στα χέρια απειλούν τον κόσμο με σφαγή, οι οποίοι σε κανονικές συνθήκες θα θεωρούνταν επικίνδυνοι, κοινώς σαλεμένοι, τώρα συνομιλούν με πολιτικούς ηγέτες και το σύστημα ως «ισότιμοι» πολίτες.
Αναρωτιέται κανένας ύστερα από την προβολή στην T.V. φρικιαστικών σκηνών βίας και τρέλας εάν εντέλει έχει σαλέψει ο κόσμος μας. Το βέβαιο είναι ότι μπήκαμε σε μια εποχή που το ακραίο, το βίαιο και το παράδοξο, μέσα από την T.V. και τα ηλεκτρονικά συστήματα μοιάζει τώρα ως ένα κοινωνικά αποδεκτό φαινόμενο που δεν μπορεί να αλλάξει. Τα αυτονόητα αμφισβητούνται ως αναχρονιστικές λογικές και άρα εισήλθαμε σε έναν κόσμο που τα μενού τα έχει όλα. Θεωρήθηκε η τηλεοπτική προβολή της παραδοξότητας, του γελοίου και της ακραίας βίας ως ανώδυνα σόου στην T.V. που έχουν κιόλας μεγάλη πέραση και αύξηση της τηλεθέασης φυσικά με το αζημίωτο για τους καναλάρχες. Κάπως έτσι οι ακρότητες απέκτησαν κεντρικό ρόλο στο δημόσιο βίο και την κεντρική πολιτική σκηνή. Με το ξέσπασμα της παγκόσμιας ηθικής και οικονομικής κρίσης άρχισαν να ξεφουσκώνουν οι ψευδαισθήσεις για διαρκή πρόοδο και ευημερία. Δυστυχώς αυτή η «μετάβαση» προς την ακρότητα της βίας και του θρησκευτικού φονταμενταλισμού παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις μετά τους δίδυμους πύργους της Ν. Υόρκης. Μεγάλες μάζες λαών του ισλαμικού τόξου τα τελευταία χρόνια διαμορφώνουν συνθήκες τρομοκρατικής και πολεμικής βίας κατά των λαών της Δύσης εκτονώνοντας έτσι απωθημένα αισθήματα αδικίας για τα οποία (κατά τη δική τους άποψη) υπεύθυνος είναι ο καπιταλισμός μαζί με την παγκοσμιοποίηση. Βρεθήκαμε να συνομιλούμε «ισότιμα» με κατάδικους, με βλαμμένους νταήδες και ψευδοϊδεολόγους, όπως εμφανίζονται οι τζιχαντιστές και οι πάσης φύσεως άνθρωποι του κοινωνικού περιθωρίου, ντόπιοι και ξένοι. Στο όνομα ενός κακώς εννοούμενου πλουραλισμού ισοπεδώνεται το μέτρο και τη θέση του παίρνει η αμετροέπεια παντού. Σε τι ωφελεί τους πολίτες να βλέπουν στα δελτία ειδήσεων στην T.V. σχεδόν κάθε μέρα επαναλαμβανόμενα πλάνα ωμής βίας ντόπιας και εισαγόμενης. Έτσι, η κυριαρχία του κακού εισβάλει στα σπίτια μας με το έωλο επιχείρημα: «Αν δεν σας αρέσει αλλάξτε κανάλι». Σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό οι ισορροπίες ανάμεσα στο καλό και το κακό χάνονται. Η δυναμική που συγκρατεί τις κοινωνίες μέσα σε πλαίσια τάξης και αξιοπρέπειας, (όπως αρέσει στους πολιτικούς μας) υποχωρούν από το κύριο ρεύμα της κοινωνίας (mainstream). Οι δημόσιοι αποκεφαλισμοί των 30 χριστιανών από παρανοϊκούς δολοφόνους προκαλούν παγκόσμιο ΣΟΚ.
Οι άνθρωποι και οι λαοί, δυστυχώς, πάντα χρειάζονται έναν εχθρό για να νιώσουν ότι υπάρχουν. Αν δεν τον έχουν, θα τον κατασκευάσουν. Η πολιτική αστάθεια πολλών χωρών ακόμη και σε δημοκρατικά καθεστώτα, έχει ως επακόλουθο την εμφάνιση ακραίων στοιχείων που προσπαθούν να επικρατήσουν χρησιμοποιώντας συνήθως τη βία και την τρομοκρατία. Μάλλον κάτι ανάλογο ζούμε σήμερα, γεγονός που ενισχύει την άποψη ότι πολλοί λαοί δεν μαθαίνουν από την ιστορία τους. Πόσοι φιλόσοφοι και διανοητές, Έλληνες και ξένοι, άφησαν πίσω τους σπουδαία πνευματική παρακαταθήκη, αλλά, εμείς δεν αλλάζαμε.
Γιώργος Σταυράκης