Από τη στήλη ΕΠΕΑ ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ | Γράφει ο Άγγελος Πολύδωρος
Κανείς δεν έχει κάνει τον κόπο να με διαψεύσει τόσα χρόνια που γράφω ότι δεν πάμε καλά και η χώρα αυτή δεν σώζεται με τίποτα. Αντιθέτως…
Ο κ. Μητσοτάκης προσπάθησε να επιχειρηματολογήσει με… εξωγήινους πάνω σε ένα πολύ ευαίσθητο θέμα, ξεχνώντας ότι ήταν αποκλειστικό προνόμιο των ΑΝΕΛ να ισχυρίζονται ότι μας… ψεκάζουν.
Ευτυχώς, που ο κ. Τσίπρας πήρε το λόγο μετά τον κ. Μητσοτάκη και του έδωσε «σκληρή» απάντηση. Του καταλόγισε «κωλοτούμπες και κυβιστήσεις» και γέλασαν όλοι, από τα έδρανα της αντιπολίτευσης στη Βουλή μέχρι τα θεωρεία.
Αλλά διασκεδάσαμε και εμείς που παρακολουθούσαμε στην τηλεόραση απευθείας τη συζήτηση για το νομοσχέδιο της αναγνώρισης ταυτότητας φύλου στους ανήλικους και θυμηθήκαμε (οι κινηματογραφόφιλοι) την ταινία «Κοίτα ποιος μιλάει».
Και ύστερα ήλθε το Twitter. Το νέο (διαδικτυακό) πεδίο δράσης των πολιτικών μας, οι οποίοι μόνον όταν πρόκειται για ηλεκτρονικές ψηφοφορίες κωλώνουν. Αν όμως είναι να γράψουν καμία εξυπνάδα, γίνονται εξπέρ.
Μπήκε, λοιπόν ο κ. Μητσοτάκης στον λογαριασμό του στο Twitter και έγραψε: «Πού είναι ο κ. Καμμένος; Και στον Άρη θα πήγαινε για να μην είναι παρών. Αυτός που έλεγε στον Αρχιεπίσκοπο “θα ρίξω την κυβέρνηση αν χρειαστεί“».
Διότι ο κ. Καμμένος απουσίαζε στη Βραζιλία κατά τη συζήτηση για το νομοσχέδιο της αναγνώρισης ταυτότητας φύλου, στην οποία όμως ψήφισε με επιστολή και είπε «ναι» επί της αρχής και «όχι» στο άρθρο 3 για την αλλαγή ταυτότητας φύλου στα 15 χρόνια.
Μπήκε λοιπόν και αυτός στον λογαριασμό του στο Twitter και απάντησε στον κ. Μητσοτάκη: «Είμαι σε προγραμματισμένη επίσημη επίσκεψη και ψήφισα όπως μου επέβαλε η συνείδησή μου. Εσύ με τον εξωγήινο να το δεις με έναν ειδικό».
Ε, δεν μπορείς να μη θαυμάσεις… Χάρμα πολιτικές συζητήσεις. Με κύρος, προσήκοντα σεβασμό, πολιτική επιχειρηματολογία, ακρίβεια στους χαρακτηρισμούς, περιεκτικότητα στις εκφράσεις. Υποδειγματικές.
Και όλα αυτά, όταν κανείς δεν έδωσε σημασία στην ερώτηση που κατέθεσαν στη Βουλή (4/10/17) δύο βουλευτές του Ποταμιού με τίτλο «Πλήρης εξάρτηση της ελληνικής οικονομίας από εισαγόμενα προϊόντα».
Σ’ αυτήν, αναφέρουν ότι «εγχώρια παραγωγή σε σχέση με τις απαιτήσεις της εσωτερικής κατανάλωσης καλύπτει μόλις το 26%, ενώ το υπόλοιπο 74% ικανοποιείται από εισαγωγές».
Τονίζουν δε, πως «το πιο εντυπωσιακό είναι ότι η εγχώρια παραγωγή αδυνατεί να καλύψει τις ανάγκες της χώρας, όχι μόνο σε φάρμακα, πετρέλαιο και προϊόντα τεχνολογίας, που δεν παράγονται στην Ελλάδα, αλλά και σε βασικά καταναλωτικά αγαθά, όπως τρόφιμα, χαρτικά και ενδύματα, για τα οποία κάποτε υπήρχε επάρκεια προϊόντων».
Συνεχίζουμε, δηλαδή, να καταναλώνουμε περισσότερα από όσα παράγουμε, παρά τις διαβεβαιώσεις ότι ήλθε η ανάπτυξη!
Και θα ρωτήσεις φίλε αναγνώστη: Πώς βγαίνει το πλεόνασμα στον Προϋπολογισμό;
Απάντηση: Αύξηση φόρων, μείωση μισθών, απασχόληση αντί μόνιμης εργασίας και μια σταθερή εκκρεμότητα 150.000 αιτήσεων για συνταξιοδότηση. Όλα τα άλλα είναι για… να περνά η ώρα.