Από τη στήλη ΕΠΕΑΠΤΕΡΟΕΝΤΑ | Γράφει ο Άγγελος Πολύδωρος
Χριστός Ανέστη φίλοι μου και χρόνια πολλά. Ελπίζω να περάσατε καλά. Με νηστεία και περισυλλογή τη Μεγάλη Εβδομάδα και με χαρά την ημέρα του Πάσχα, που είναι μια γιορτή ψυχικής ανάτασης και ελπίδας για κάτι καινούργιο, φρέσκο και αεράτο σαν την άνοιξη που συνήθως σηματοδοτεί. (Ωραία είναι και τα Χριστούγεννα, δεν λέω. Γιορτή ελπίδας είναι κι αυτή αλλά συνδυάζεται με τον χρόνο που φεύγει και αυτό μας δυσκολεύει λίγο, γιατί λέμε πάει και αυτός ο χρόνος και πως περνάν’ τα χρόνια και άντε να δούμε τι θα φέρει το νέο έτος… Απολογισμός και προϋπολογισμός… Ημέρες εσωστρέφειας).
Ενώ το Πάσχα… Μετά τη θλίψη της Μεγάλης Παρασκευής (το έχετε προσέξει ότι συνήθως τη Μ. Παρασκευή ο καιρός είναι μουντός ή βροχερός;) ανοίγει ο καιρός και η γιορτή της άνοιξης αρχίζει σε όλο της το μεγαλείο. Οι περισσότεροι ψήνουν αρνιά στη σούβλα, ενώ άλλοι πιο πρακτικοί στέλνουν το ταψί με το κατσίκι στο φούρνο. Και να το ουζάκι με τα αυγά και τα τυράκια. Να το κοκορέτσι για να ξεκινάμε σιγά-σιγά. Να το τράβηγμα της πρώτης πέτσας από το αρνί («να μη το δοκιμάσουμε αδερφέ;») και δώσ’ του τα κλαρίνα από το ραδιόφωνο. Ημέρα χαράς και εξωτερίκευσης αισθημάτων το Πάσχα.
Φέτος παρατήρησα και κάτι που δεν το είχα προσέξει τα προηγούμενα χρόνια. Ίσως διότι συνέβαινε σε μικρότερο βαθμό; Τι να πω; Βγαίνει ο Επιτάφιος από τον ιερό ναό για περιφορά (βρισκόμουν εκτός λεκανοπεδίου Αττικής) και διαπιστώνω ότι οι πιστοί αντί να κρατούν κεριά, κρατούν κινητά τηλέφωνα και smarts και tablets πάνω από τα κεφάλια τους για να απαθανατίσουν τη σκηνή, είτε με φωτογραφίες, είτε με video, τα οποία βέβαια ανεβάζουν στη συνέχεια στο facebook, ή στο instagram ή δεν ξέρω πού αλλού.
Και γεμίζει η ανοιξιάτικη νύχτα, με λάμψεις από τις οθόνες, συν τα φλας των ηλεκτρονικών αυτών συσκευών που (υποτίθεται) «μας φέρνουν πιο κοντά». Λάμψεις περισσότερες από τις φλόγες των κεριών. Ακόμα και drone με κόκκινα και πράσινα λαμπάκια είδα πάνω από τα κεφάλια μας. Έπιασε τόπο η παράκληση του ιερέα: «Στην Περιφορά του Επιταφίου, θρηνούμε. Μη μιλάτε και μη γελάτε παρακαλώ, διότι είναι σαν να κηδεύετε κάποιον δικό σας άνθρωπο. Θα το κάνατε αυτό στην κηδεία κάποιου δικού σας;»
Δεν μιλάμε, δεν γελάμε, μπορούμε όμως να φωτογραφίζουμε, να βιντεοσκοπούμε και να χρησιμοποιούμε πτητικές μηχανές ως γνήσιοι ρεπόρτερ. Αυτά δεν τα είχε συμπεριλάβει στην παράκλησή του ο ιερέας… Του χρόνου, ίσως.