Η Ελληνική Θεαμάτων ξεκινά μια σειρά αφιερωμάτων στον παγκόσμιο κινηματογράφο, στην ιδανική αίθουσα του Παλλάς, στην καρδιά της Αθήνας.
Πρώτος σταθμός η Σχολή του Βερολίνου. Από τις 22 έως τις 28 Ιανουαρίου 2009 σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Γκαίτε της Αθήνας, διοργανώνεται μια εβδομάδα αφιερωμένη σε μια από τις πιο σημαντικές τάσεις του σύγχρονου ευρωπαϊκού κινηματογράφου. Θα προβληθούν συνολικά 16 ταινίες του νέου γερμανικού κινηματογράφου με τη σφραγίδα της καλλιτεχνικής διεύθυνσης του Μισέλ Δημόπουλου.
Παρόντες στο αφιέρωμα στην Αθήνα θα είναι οι σκηνοθέτες Christoph Hochhäusler, Christian Petzold, Maria Speth, η πρωταγωνίστρια των τελευταίων ταινιών του Petzold, Nina Hoss, καθώς και ο Reinhold Vorschneider, διευθυντής φωτογραφίας αρκετών ταινιών της «Σχολής του Βερολίνου».
Μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα διεθνούς ανυποληψίας, ο γερμανικός κινηματογράφος ξαναέρχεται στην επιφάνεια. Από τη δεκαετία του ’70, την εποχή της γενιάς των Φασμπίντερ, Βέντερς, Χέρτζογκ κ.ά., είχαμε να διαπιστώσουμε τέτοια ποικιλία θεμάτων, αισθητικών τάσεων, τέτοια ευαισθησία και επινοητικότητα στην προσέγγιση μιας πραγματικότητας πού άπτεται της ιδιωτικής σφαίρας ή της πολιτικής, κοινωνικής και ιστορικής αμφισβήτησης.
Όμως άδικο θα ήταν το ευχάριστο φαινόμενο- έκπληξη του «Good Bye Lenin!» (2003), το λαϊκό προσκύνημα και το Όσκαρ για τη «Ζωή των άλλων», η αστραπιαία εξέλιξη του νεαρού Φατίχ Ακίν, που μέσα σε λίγα χρόνια, έδρεψε κορυφαία βραβεία στα Φεστιβάλ Βερολίνου και Κανών με το «Μαζί ποτέ» (2004) και την «Άκρη του ουρανού» (2007), καθώς και η διεθνής εμπορική επιτυχία της αμφιλεγόμενης «Πτώσης» (2004) του Όλιβερ Χιρσμπίγκελ και, πολύ πρόσφατα, του «Συνδρόμου Μπάαντερ Μάινχοφ», του Ούλι Έντελ και του «Κύματος», του Ντένις Γκάνζελ -δηλαδή σημαδιακές πιο mainstream εκφάνσεις μιας ανοδικής εμπορικής πορείας, μιας αναζωπύρωσης του ενδιαφέροντος για το γερμανικό σινεμά- να επισκιάσουν ένα αισθητικό κίνημα, πιο εύθραυστο, πιο μινιμαλιστικό, πιο στυλιζαρισμένο, λιγότερο εμπορικό και πιο διακριτικό, ένα ρεύμα που οι Γάλλοι κριτικοί το ονομάτισαν «Nouvelle Vague Allemande» («Νέο Κύμα του Γερμανικού Κινηματογράφου») και οι Γερμανοί «Berliner Schule» («Σχολή του Βερολίνου»).
ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΟΛΥΔΩΡΟΣ