Να λοιπόν που έγινε κι αυτό: Να πηγαίνουν σε προγραμματισμένο ραντεβού με τον υπουργό Εσωτερικών οι κορυφαίοι αυτοδιοικητικοί φορείς (ΚΕΔΕ – ΕΝΠΕ) και να βρίσκουν τα ρολά κατεβασμένα. Κι όλα αυτά όχι για κάποιο δευτερεύον ζήτημα της αυτοδιοίκησης, αλλά για το κορυφαίο όλων: Τη μεταρρύθμιση που προωθεί η κυβέρνηση και η οποία επιφέρει σημαντικές αλλαγές, με κυριότερη την εφαρμογή της απλής αναλογικής στις εκλογές. Μια αλλαγή που εφόσον ισχύσει, θα οδηγήσει τους Δήμους σε νέες αχαρτογράφητες περιοχές με πολλά δύσβατα μονοπάτια, που με τη σειρά τους ενδεχομένως να οδηγούν σε αδιέξοδα.
Εξίσου, όμως, σημαντικό είναι και το συμβολικό μήνυμα που περνάει μέσα από όλη αυτή την ένταση: Δεν μπορεί να γίνει ποτέ ουσιώδης διάλογος σε αυτή τη χώρα, για οποιοδήποτε, μείζονος ή ελάσσονος σημασίας, ζήτημα. Όλοι ψάχνουν κι από μια ευκαιρία να αποτινάξουν από πάνω τους την «αγγαρεία». Γιατί περί «αγγαρείας» πρόκειται για τους πολιτικούς μας ταγούς, όταν πρόκειται να καθίσουν γύρω από ένα τραπέζι να συζητήσουν. Κι αυτό δεν αποδείχθηκε μόνο από το «άκυρο» που έριξε ο Π. Σκουρλέτης στη συνάντηση με ΚΕΔΕ – ΕΝΠΕ, αλλά και από όσα έγιναν στην Επιτροπή της Βουλής. Για διάλογο και κατάθεση επιχειρημάτων ξεκίνησαν και σύντομα κατέληξαν στις φωνές, τους χαρακτηρισμούς, τις αποχωρήσεις και τις αποβολές από την αίθουσα.
Καμία διάθεση για σύνθεση, καμία καλοπροαίρετη πρόθεση να ακούσει ο ένας τι έχει να πει ο άλλος. Αλληλοκατηγορίες για κομματικές σκοπιμότητες και ξεμπερδέψαμε από την… υποχρέωση. Έτσι, όμως, δουλειά δεν γίνεται. Και, θα το επαναλάβουμε, μόνος ζημιωμένος από τον διαρκή «διάλογο κωφών» και των «χαρακωμάτων» βγαίνει διαρκώς ο πολίτης.
Υ.Γ. « (…) Τα τελευταία 2-3 χρόνια, το αίσθημα που αποκομίζει ο πολίτης αυτής της χώρας είναι ότι η Δικαιοσύνη δεν είναι ανεξάρτητη. Ότι “διαπλέκεται” κι αυτή με την Πολιτική. Ότι δέχεται παρεμβάσεις στο έργο της, ότι αφήνει να “μαγειρεύονται” πράγματα και μάλιστα με τη συμμετοχή της. Γνωρίζω φυσικά, όπως όλοι μας, ότι υπάρχουν δικαστικοί λειτουργοί, οι περισσότεροι, που τιμούν το λειτούργημά τους στο ακέραιο. Ωστόσο, αυτή τη στιγμή “πνίγονται” και εκείνοι μέσα στη θάλασσα της δυσπιστίας και καχυποψίας της κοινής γνώμης για τον θεσμό που υπηρετούν. Και όταν υπάρχει δυσπιστία και καχυποψία για τη Δικαιοσύνη, αυτόματα συνεπάγονται ανασφάλεια, φόβο και έλλειψη εμπιστοσύνης στους πολίτες».
Αυτά έγραφα, μεταξύ άλλων, στο editorial με τίτλο «Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ…» στο φύλλο της 17ης Μαρτίου 2018. Η παραίτηση του προέδρου του ΣτΕ κι όσα ειπώθηκαν, όχι απλώς επιβεβαιώνουν, αλλά επιτείνουν την ανησυχία μας.