Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Μετά από ένα… διάλειμμα 2 ετών, η κυβέρνηση ζητά ξανά τα αποθεματικά από τα ταμεία των Δήμων της χώρας να κατατεθούν στα χρηματοκιβώτια της Τράπεζας της Ελλάδος. Και για μια ακόμη φορά η ΚΕΔΕ και ο πρόεδρος Γιώργος Πατούλης ορθώνουν τείχος και αρνούνται να υπακούσουν, ακόμη και με τις σαφείς απειλές περί παράβασης καθήκοντος σε αντίθετη περίπτωση.
Η εγκύκλιος του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους έρχεται σε μια περίοδο κατά την οποία η κόντρα μεταξύ του υπουργείου Εσωτερικών και των Δήμων για τη μεταρρύθμιση του «Καλλικράτη» είχε κοπάσει. Όχι, όμως, και οι ριζικές διαφωνίες των δύο πλευρών, τις γωνίες των οποίων -υποτίθεται ότι- θα άμβλυνε ο διάλογος μεταξύ τους. Σε αυτό το σημείο, η κυβέρνηση επιλέγει να βάλει και πάλι την Τοπική Αυτοδιοίκηση απέναντί της, σε σημείο που να αναρωτιέται κανείς ποια είναι η πραγματική άποψή της για τη λειτουργικότητα του αμεσότερου προς τον πολίτη θεσμού της χώρας.
Όσο περνάει ο καιρός, το συγκεντρωτικό ελληνικό κράτος αποδεικνύεται ότι δεν μπορεί να έχει στραμμένο παντού το κεφάλι του με την ίδια αποτελεσματικότητα. Οι καιροί έχουν αποδείξει ήδη ότι η αποκέντρωση αρμοδιοτήτων και πόρων, με ισχυρές Περιφέρειες και Δήμους, με την αρμόζουσα πολιτική συνεννόηση μεταξύ τους φυσικά, αποτελεί την ενδεδειγμένη λύση για να βελτιωθεί η καθημερινότητα των πολιτών. Μέχρι στιγμής, η διάθεση των κυβερνήσεων επί «Καλλικράτη» ήταν μεν η μεταφορά αρκετών σημαντικών αρμοδιοτήτων στην αυτοδιοίκηση, αλλά όχι με την αντίστοιχη μεταφορά πόρων. Δημιουργεί, έτσι, ένα περιβάλλον που, αναπόφευκτα (;) οδηγεί σε επιλογές συνεργασίας των Δήμων με την ιδιωτική πρωτοβουλία, πολλές φορές με αποικιοκρατικούς όρους και δίχως ελεγκτικούς μηχανισμούς, προκαλώντας έντονες εσωτερικές κόντρες και ανασφάλεια στους εργαζόμενους για το μέλλον τους.
Πλέον, η κυβέρνηση επιχειρεί να αφαιρέσει και ό,τι αποθεματικό έχουν στα ταμεία τους οι Δήμοι. Και αναρωτιέται κανείς: Πόσο πιο «δεμένα» μπορούν να είναι τα χέρια των δημάρχων και των Δημοτικών Συμβουλίων; Αλήθεια, ποια είναι η Τοπική Αυτοδιοίκηση που ονειρεύεται και αυτή η κυβέρνηση, αλλά και οι προηγούμενες που κατάρτησαν και «μονιμοποίησαν» τον «Καλλικράτη» των αρκετών καινοτομιών, αλλά των πολύ περισσότερων αδυναμιών και των περιορισμένων πόρων;
Το θέμα είναι ότι αντί το χάσμα μεταξύ κεντρικής εξουσίας και Δήμων να μικραίνει, μεγαλώνει και βαθαίνει όλο και περισσότερο. Με μεγάλους χαμένους τις τοπικές κοινωνίες και τους πολίτες τους.