Με εξαίρεση το Εθνικό Χωροταξικό Σχέδιο που κατατίθεται σύντομα, για τα άλλα δύο κρίσιμα και αλληλένδετα νομοσχέδια -δηλαδή ορισμός αιγιαλού – παραλίας και απόδοση εκτάσεων του Δημοσίου στους καταπατητές τους- ο σχεδιασμός είναι διαφορετικός. Θα κατατεθούν στη Βουλή όταν δοθεί από το Μαξίμου το σινιάλο για κάλπες, αλλά η ψήφισή τους θα γίνει μετά τις εκλογές.
Η πρόκληση για τους χιλιάδες ενδιαφερόμενους θα είναι σαφής. Αποδεικνύουμε ότι θέλουμε να σας τακτοποιήσουμε, αλλά και εσείς πρέπει να μας ψηφίσετε για να ολοκληρώσουμε την προσπάθεια… Μετά το Πάσχα θα κατατεθεί από το ΥΠΕΧΩΔΕ το Εθνικό Χωροταξικό Σχέδιο. Δηλαδή, ο «εθνικός χάρτης» που θα καθορίζει ποια σημεία της χώρας θα οριστούν για συγκεκριμένες χρήσεις (τουριστικές, βιομηχανικές, ενεργειακές κ.λπ.). Προβλέπει αλλαγές στις ισχύουσες χρήσεις γης εξαιτίας μεγάλων έργων που έγιναν ή προγραμματίζεται να γίνουν.
Για παράδειγμα, οι εκτάσεις που περιλαμβάνουν μεγάλους οδικούς άξονες, όπως η Αττική Οδός και η Εγνατία, θα χαρακτηρισθούν εμπορικές, τουριστικές ή βιομηχανικές, ανεξάρτητα από τη σημερινή τους «ταυτότητα» (που είναι αγροτική, σε πολλές περιπτώσεις). Όπως επισημαίνουν παράγοντες του ΥΠΕΧΩΔΕ, η χάραξη του «εθνικού χάρτη» δεν λαμβάνει υπόψη το ιδιοκτησιακό καθεστώς των εκτάσεων. Έτσι, σε πολλές περιπτώσεις θα σκοντάψει όταν έλθει η ώρα της εφαρμογής και θα χρειασθεί να αποζημιωθούν νόμιμοι ιδιοκτήτες ή να εκδιωχθούν παράνομοι. Για το ποιοι είναι οι πρώτοι και ποιοι οι δεύτεροι, θα «απαντήσουν» τα άλλα δύο νομοσχέδια που ακολουθούν.
Με το πρώτο, περί «αιγιαλού», επανακαθορίζονται τα όρια της παραλίας. Καταργείται ο περιορισμός ότι «παραλία είναι το τμήμα γης που εκτείνεται σε απόσταση 50 μέτρων από τον αιγιαλό» και η έκτασή της πλέον θα εκτιμάται από τις τοπικές κτηματικές υπηρεσίες χωρίς χιλιομετρικό περιορισμό.
Τυπικά, τα αυθαίρετα που θα «βρεθούν» πάνω στην έκταση της (νέας) παραλίας πρέπει να απαλλοτριωθούν, ενώ την αποζημίωση θα καταβάλλει ο φορέας (π.χ. ο δήμος) υπέρ του οποίου γίνεται η απαλλοτρίωση. Θα δοθεί δε χρονικό διάστημα 14 μηνών στους ιδιοκτήτες τους να διεκδικήσουν δικαστικά τη νομιμοποίησή τους. Είτε αποδεικνύοντας ότι έχτισαν πάνω στον «παλαιό αιγιαλό» (δηλαδή στο τμήμα γης που κάποτε ήταν αιγιαλός, αλλά άλλαξε η μορφολογία του εδάφους με προσχώσεις κ.λπ.) είτε με άλλες προϋποθέσεις που θα ενταχθούν στον νόμο. Ανέπαφα θα μείνουν και τα αυθαίρετα που χτίσθηκαν στο ελάχιστο τμήμα των ακτογραμμών στο οποίο έχει οροθετηθεί αιγιαλός με βάση τη σημερινή νομοθεσία.
Με το δεύτερο «ρυθμίζονται» τα μη παραλιακά, παράνομα εδάφη, δίνοντας τη δυνατότητα σε όσους έχουν καταπατήσει δημόσια γη να γίνουν νόμιμοι ιδιοκτήτες της, έναντι ευτελούς τιμήματος προς το Δημόσιο. Το γεγονός ότι το σύνολο των καταπατημένων στρεμμάτων ανέρχεται σε 3.255.000 σε ολόκληρη τη χώρα, αποδεικνύει τη σημασία της ρύθμισης – εξηγεί την αγωνία των ενδιαφερομένων να φτάσει στη Βουλή και να ψηφισθεί. Αυτή η τριπλέτα γύρω από τη δημόσια γη ετοιμάζεται πυρετωδώς και με εξαιρετική προσοχή, ώστε να μην προσκρούσει σε συνταγματικούς σκοπέλους. Και σ’ αυτή ποντάρουν τα υπουργεία ΠΕΧΩΔΕ και –κυρίως– Οικονομίας, για να αποκτήσουν ζεστό χρήμα τα ταμεία και «γαλάζιες» ψήφους οι κάλπες.