Πεποίθηση σχεδόν όλων αποτελεί το γεγονός ότι η χώρα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο και το μόνο που δεν γνωρίζουμε ακόμη είναι το πότε αυτή θα τελειώσει. Όλες οι κινήσεις του πρωθυπουργού και των υπουργών «μαρτυρούν» ότι ο εκλογικός μηχανισμός της Ν.Δ. βρίσκεται σε πλήρη λειτουργία με μοναδικό στόχο την προσέλκυση ψηφοφόρων εν όψει των εκλογών.
Σε ό,τι αφορά την περίοδο κατά την οποία θα στηθούν οι κάλπες, οι απόψεις που υπάρχουν είναι ουσιαστικά μόνο δύο: Ορισμένοι προκρίνουν εκλογικό αιφνιδιασμό τον Ιούνιο, οι περισσότεροι όμως θεωρούν ότι ο προσεχής Σεπτέμβριος θα είναι εκλογικός. Το ενδεχόμενο εξάντλησης της τετραετίας ελάχιστοι πλέον το υπερασπίζονται.
Όμως, έως ότου ο πρωθυπουργός καταλήξει στην πραγματική ώρα των εκλογών, τόσο ο ίδιος όσο και οι υπουργοί σπεύδουν καθημερινά σε εξαγγελίες με προεκλογικές παροχές, ενώ ταυτόχρονα κλιμακώνεται η κόντρα με τον ΛΑΟΣ, καθώς ο εφιάλτης μιας πεντακομματικής Βουλής στοιχειώνει στη Ρηγίλλης, που ρίχνει στο κυνήγι των ψήφων και το Σκοπιανό. Από την πλευρά του ο Γιώργος Καρατζαφέρης αισθάνεται την απειλή και καταγγέλλει τη Ν.Δ. ότι επιχειρεί να του εξαγοράσει στελέχη, αν και στοιχεία δεν δίνει.
Πάντως, το «σχέδιο αποδόμησης» του ΛΑΟΣ, ώστε να αποτραπεί η είσοδός του στη Βουλή, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, καθώς οι επιτελείς της Ρηγίλλης βλέπουν ότι οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ισχυρή πιθανότητα, μετά τις επόμενες εκλογές (οποτεδήποτε και αν γίνουν), να υπάρξει πεντακομματική Βουλή και συνεπώς αδυναμία σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης από το πρώτο κόμμα.
Μάλιστα, οι μετριοπαθείς αναλυτές θεωρούν σχεδόν βέβαιο ότι στη νέα Βουλή θα είναι και τα πέντε κόμματα, ενώ οι πιο αισιόδοξοι μιλούν για μια ισχνή αυτοδυναμία της τάξεως των 153-154 εδρών για το πρώτο κόμμα. Και στις δυο αυτές περιπτώσεις η αδυναμία παραγωγής πολιτικού έργου και επίλυσης σημαντικών προβλημάτων, όπως είναι το ασφαλιστικό, είναι δεδομένη. Έτσι το μέγαρο Μαξίμου αναζητά το τελευταίο διάστημα τρόπους προκειμένου να συσπειρώσει αφενός την κομματική του βάση και παράλληλα να μειώσει άμεσα τις διαρροές ψηφοφόρων του κόμματός του προς τον ΛΑΟΣ, ώστε να αποδυναμώσει τον κ. Καρατζαφέρη.
Στο πλαίσιο αυτό «ενισχύεται πολιτικά» η αυτόνομη κάθοδος του Στέλιου Παπαθεμελή, ως επικεφαλής της Δημοκρατικής Αναγέννησης, που κινείται ιδεολογικά και πολιτικά σε παραπλήσιο χώρο μ' αυτόν του ΛΑΟΣ. Όμως, η «στροφή προς τα Δεξιά» φοβίζει τον κ. Κ. Καραμανλή, καθώς ξέρει ότι υπάρχει κίνδυνος απωλειών από το κέντρο και για τον λόγο αυτό δύσκολα θα αλλάξει τη ρητορική και τα συνθήματα περί «σύγχρονου κοινωνικού κέντρου» και «μεσαίου χώρου». Ωστόσο, αυτό που δεν μπορεί ο ίδιος να κάνει θα το πράξουν στελέχη της κυβέρνησής του, που εκπροσωπούν τη λεγόμενη «λαϊκή δεξιά» και ως εκ τούτου μπορούν να διαχειριστούν εκείνοι το δεξιό τμήμα των ψηφοφόρων της Ν.Δ.
Για τη συσπείρωση των νεοδημοκρατών, ο πρωθυπουργός επιλέγει ήδη τον δρόμο της πολιτικής πόλωσης με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στο σύνολο των δημόσιων παρεμβάσεών του (και με αποκορύφωμα την ομιλία του στη Βουλή για το θέμα των ομολόγων), ο πρωθυπουργός επιτίθεται με δριμύτητα στο ΠΑΣΟΚ, δίνοντας ταυτόχρονα εντολή στους υπουργούς να πράξουν το ίδιο. Ο στόχος δεν ήταν άλλος από το να… τρομοκρατηθούν οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. από το ενδεχόμενο μη σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης και να «επιστρέψουν στο… μαντρί».