Ο -κατά τον πρωθυπουργό- τελευταίος μνημονιακός προϋπολογισμός ψηφίστηκε εν μέσω «βροχής» επιδομάτων και άλλων κυβερνητικών παροχών, γεγονός που ωθεί την αντιπολίτευση να διερωτάται εάν έχουμε εισέλθει σε προεκλογική τροχιά. Ο Αλέξης Τσίπρας υποστηρίζει σταθερά και σθεναρά ότι η χώρα βρίσκεται σε πορεία εξόδου από τα μνημόνια, απορρίπτει το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών και αρχίζει δειλά-δειλά να υπόσχεται μειώσεις φόρων, αυξήσεις μισθών και συντάξεων και αποκατάσταση των εργασιακών σχέσεων, ενώ η κυβέρνηση διένειμε το κοινωνικό μέρισμα και εξήγγειλε σειρά άλλων επιδομάτων: βοήθημα 400 ευρώ στους άνεργους νέους 18 έως 24 ετών, ετήσιο επίδομα για τους κατοίκους των νησιών όπου θα αυξηθεί ο ΦΠΑ κτλ.
Αντιθέτως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης χαρακτήρισε τον ίδιο προϋπολογισμό «κοινωνικά άδικο», ενώ υποστήριξε ότι η κυβέρνηση έχει ήδη συνομολογήσει ένα τέταρτο μνημόνιο με τις περικοπές στις συντάξεις και τη μείωση του αφορολόγητου, που θα εφαρμοστούν τη διετία 2019-2020. Ή και νωρίτερα, εφόσον δεν πιαστούν οι δημοσιονομικοί στόχοι το 2018.
Η αλήθεια είναι πως ο δρόμος για την ολοκλήρωση του προγράμματος και την έξοδο από τα μνημόνια είναι μακρύς και γεμάτος αγκάθια. Καθώς και ότι ακόμη και το πιο αισιόδοξο σενάριο δεν προβλέπει αυτομάτως την επιστροφή στην προτέρα του μνημονίου κατάσταση. Αντιθέτως, τα πράγματα θα συνεχίσουν να είναι εξαιρετικά δύσκολα στην πραγματική οικονομία και την καθημερινότητα όλων μας, ενώ η επιτροπεία θα συνεχιστεί επί της ουσίας για πολλά ακόμη χρόνια, δεσμεύοντας τη χώρα απέναντι στους δανειστές.
Ο Τσίπρας ποντάρει, ωστόσο, σε κάποιο «δώρο» για το χρέος και στην «καθαρή», όπως την ονομάζει, έξοδο στις αγορές, δίχως προληπτική πιστωτική γραμμή ή άλλα μέτρα που επί της ουσίας θα σημάνουν πράγματι ένα τέταρτο μνημόνιο μετά το πέρας του τρέχοντος προγράμματος. Ερωτηματικό παραμένει και η στάση του ΔΝΤ, η συμμετοχή του οποίου στο ελληνικό πρόγραμμα εξακολουθεί να συναρτάται από σειρά παραγόντων.