Η ΑΜΑΡΥΣΙΑ βρέθηκε στην Λέσχη Ανάγνωσης στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Ηρακλείου Αττικής και ταξίδεψε μαζί με τα παιδιά στον κόσμο των παραμυθιών και της φιλαναγνωσίας.
«Δεν θέλω να ζητήσω κάτι από τον Άγιο Βασίλη. Θέλω μόνο να δώσει υγεία σε όλο τον κόσμο και να είμαστε όλοι αγαπημένοι».
Αυτή είναι η ευχή του μικρού Ηρακλή, ο οποίος απάντησε με τον πιο αφοπλιστικό τρόπο, όπως μόνο τα παιδιά γνωρίζουν, στην ερώτηση που του τέθηκε κατά την συζήτηση της Λέσχης Ανάγνωσης που πραγματοποιείται τις Τετάρτες στην Δημοτική Βιβλιοθήκη Ηρακλείου Αττικής.
Η ΑΜΑΡΥΣΙΑ που παρακολούθησε την ανάγνωση του βιβλίου και τη συζήτηση με τους μικρούς βιβλιοφάγους και πέρασε μια όμορφη βραδιά γεμάτη αγάπη, αισιοδοξία και φωτεινή παιδική ειλικρίνεια. Οι σκέψεις γέμισαν όμορφα μηνύματα και το τελικό συμπέρασμα είναι ότι τα παιδιά πάντα θα ξέρουν τον τρόπο να σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.
Η Λέσχη Ανάγνωσης
Στόχος της δημιουργίας των λεσχών ανάγνωσης, ένα πρόγραμμα που λειτουργεί σε πολλούς Δήμους, είναι η συγκέντρωση παιδιών στη βιβλιοθήκη, με σκοπό την δημιουργία νέων αναγνωστών και την ενίσχυση της αγάπης τους για τη φιλαναγνωσία. Λειτουργεί ως εξωσχολική δραστηριότητα. Τα παιδιά συγκεντρώνονται για να διαβάσουν μαζί, να συζητήσουν για βιβλία και να πραγματοποιήσουν δημιουργικές δραστηριότητες βασισμένες στο βιβλίο που διάβασαν. Τον συντονισμό τον αναλαμβάνει εθελοντικώς ο εκάστοτε εκπαιδευτικός, συγγραφέας κλπ.
Ο συντονιστής αφηγείται την ιστορία ή τα παιδιά διαβάζουν το κείμενο, έπειτα όλοι μαζί συζητούν για το θέμα κα, τέλος, προχωρούν σε κάποια δραστηριότητα, εικαστική ή θεατρική, εμπνευσμένη από το βιβλίο.
Σε ορισμένες περιπτώσεις αναλαμβάνουν τα ίδια τα παιδιά να παρουσιάσουν το βιβλίο. Τέλος, ορισμένες φορές τα παιδιά δρουν δημιουργικά αλλάζοντας τα στοιχεία του βιβλίου, φτιάχνοντας νέες ιστορίες προφορικά ή ακόμα και μαντεύοντας το τέλος της ιστορίας. Επίσης, στο πλαίσιο αυτό, γνωρίζουν συγγραφείς, οι οποίοι παρουσιάζουν οι ίδιοι τα βιβλία τους. Σκοπός είναι να καλλιεργηθεί η συνήθεια για ανάγνωση από την προσχολική ηλικία και να διατηρηθεί στενή επαφή με το βιβλίο που είναι ζωτικής σημασίας.
Στον Δήμο Ηρακλείου Αττικής, η Λέσχη Ανάγνωσης λειτουργεί τα απογεύματα της Τετάρτης, με τμήματα για τους μικρούς φίλους του βιβλίου, χωρισμένα ανάλογα με την ηλικιακή κατηγορία τους. Είναι ένα πρόγραμμα που έχει στεφθεί με απόλυτη επιτυχία, καθώς από την πρώτη στιγμή κέντρισε το ενδιαφέρον των παιδιών, που έρχονται, παρακολουθούν τη δράση, συζητούν, κάνουν φίλους, ανοίγουν τους ορίζοντές τους και στο τέλος φεύγουν πάντα φορτωμένα με πολλά βιβλία για να διαβάσουν στο σπίτι.
«Το πρόγραμμα λειτουργεί τουλάχιστον πέντε χρόνια με τη συγκεκριμένη συντονίστρια, η οποία είναι γλυκιά, καλός άνθρωπος, έχει πολύ καλή επαφή με τα παιδιά και αυτό συγκινεί τα παιδιά, με αποτέλεσμα να έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον και μεγάλη συμμετοχή. Τα παιδιά έχουν δέσει μαζί της και γι’ αυτό ο σκοπός μας έχει επιτευχθεί. Γνωρίζουν τα βιβλία, που είναι και ο σκοπός της λέσχης φιλαναγνωσίας και εγγράφονται στη βιβλιοθήκη, κάτι πολύ σημαντικό για εμάς και μας βοηθά να αισθανόμαστε ότι βοηθούμε κι εμείς στην διεύρυνση των γνώσεων των παιδιών», δηλώνει στην Αμαρυσία η κ. Φρόσω Παυλίδου, υπεύθυνη της δημοτικής βιβλιοθήκης.
Η δουλειά του προσωπικού όλα αυτά τα χρόνια, έστω κι αν αυτό μειώνεται αριθμητικά, αποτυπώνεται στο γεγονός ότι βλέπουν συνεχώς παιδιά που ξεκίνησαν από πολύ μικρά να συμμετέχουν στις δράσεις της βιβλιοθήκης και, έχοντας πλέον μεγαλώσει και ακολουθήσει το καθένα το δικό του δρόμο, να παραμένουν σταθεροί θαμώνες και να περνούν τακτικά από τα ράφια της. Όχι μόνο αυτό, αλλά έχουν καταφέρει να καταστίσουν τη βιβλιοθήκη ως μία από τις καλύτερες στη χώρα, με αποτέλεσμα να επιλέγεται για πολλά και πρωτοποριακά προγράμματα.
«Από το Υπουργείο Παιδείας μας πρότειναν, κάνοντάς μας την μεγάλη τιμή, να γίνει η πρώτη δημοτική βιβλιοθήκη στην Ελλάδα, μαζί με αυτήν της Καλλιθέας, που θα εφαρμοστεί ένα πιλοτικό πρόγραμμα για να προσελκύσουν τους μαθητές του Λυκείου. Να μάθουν πώς μπορούν να χρησιμοποιήσουν τον κατάλογό μας και το έντυπο υλικό που θα τους βοηθήσουν να κάνουν αργότερα τις εργασίες τους γιατί εδώ θα αντλήσουν αντικειμενικές και αξιόπιστες πληροφορίες. Δεν είναι κακό που μπαίνουν στο ίντερνετ και παίρνουν πληροφορίες, αλλά είναι σημαντικό να μπαίνουν σε αποθετήρια με καλές πληροφορίες. Να μάθουν να βρίσκουν έντυπο υλικό, να φτιάχνουν τη βιβλιογραφία τους. Αυτό θα τους βοηθήσει και μετέπειτα στην ακαδημαϊκή τους πορεία», προσθέτει η κ. Παυλίδου.
Οι δράσεις της βιβλιοθήκης δεν σταματούν εκεί, καθώς προσπαθεί να κρατά πάντα ζωντανό το ενδιαφέρον των βιβλιόφιλων, μικρών και μεγάλων.
«Έχουμε παράλληλα και τον Σύλλογο Φίλων της Βιβλιοθήκης, στον οποίο βέβαια το ενδιαφέρον των μελών έχει ατονήσει αυτό το διάστημα, αλλά προσπαθούμε να βρούμε τρόπο να τον ενεργοποιήσουμε ξανά. Σαν βιβλιοθήκη, εκτός από τις λέσχες ανάγνωσης, κάναμε και μια δράση για τους συγγραφείς. Συγκεντρώσαμε ονόματα συγγραφέων της περιοχής, με σκοπό να κάνουμε κοινές δράσεις. Ξεκινήσαμε μια συνάντηση, ήρθαν πάρα πολλοί, γνωρίστηκαν μεταξύ τους, αλλά δεν υπήρχαν κοινά και στο τέλος έμειναν μόνο οι λογοτέχνες. Κάναμε bazaar με αξιόλογα βιβλία, κάνουμε ημερίδες, αναλύσεις βιβλίων, παρουσιάσεις. Το πρόβλημά μας είναι ότι καταργήθηκε η ιστοσελίδα μας που είχε περισσότερα από 20.000 άτομα επισκεψιμότητα το χρόνο και δεν προβάλλονται όλες οι δράσεις μας. Είμαστε πλέον σε καλό δρόμο να χρησιμοποιήσουμε ένα πρόγραμμα που θα προβάλει τον κατάλογό μας. Κάναμε το πρόγραμμα για την καλοκαιρινή εκστρατεία προώθησης του βιβλίου και τώρα ετοιμάζουμε μια εκδήλωση για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου. Ήδη έχουμε διαλέξει το βιβλίο της Αργυρώς Πιπίνη «Μελάκ, Μόνος», που είναι για το προσφυγικό, που μας το είχε προτείνει η Εθνική Βιβλίοθήκη μαζί με άλλα βιβλία στην καλοκαιρινή εκστρατεία, η οποία συμμετείχε πρώτη φορά φέτος και είδε πόσο μεγάλη επιτυχία είχε».
Το παραμύθι της ελπίδας
Στην τελευταία συνάντηση, διαβάστηκε στα παιδιά το παραμύθι της Δέσποινας Πετρή «Άγιε μου Βασίλη, σε παρακαλώ», μια διαφορετική χριστουγεννιάτικη ιστορία για τη σημασία της αγάπης, της φιλίας, της αισιοδοξίας και της ελπίδας.
Σύμφωνα με την υπόθεση του παραμυθιού, ο Άγιος Βασίλης με τα ξωτικά και παρέα με όλα τα άλλα παραμυθένια πλάσματα έχουν ξεκινήσει τις ετοιμασίες για τη χριστουγεννιάτικη γιορτή, όμως, αυτή τη χρονιά δέχεται μια ευχή διαφορετική από τις άλλες. Θα χρειαστεί σίγουρα βοήθεια αυτή τη φορά και το ερώτημα που μένει ν λυθεί είναι αν θα τα καταφέρει να πραγματοποιήσει την ευχή και να επιστρέψει έγκαιρα στη μακρινή χώρα του και αν θα προλάβει τη γιορτή που ετοιμάζουν οι φίλοι του.
Τα παιδιά συζήτησαν γύρω από το παραμύθι και τα διδάγματά του και κατέληξαν στο συμπέρασμα πως η αγάπη και η ελπίδα είναι το πιο σημαντικό στον κόσμο και πως, όταν πιστεύεις κάτι πάρα πολύ, καταφέρνεις και να το πετύχεις.
ΒΟΧ
«Το βιβλίο είναι αναντικατάστατο»
Συντονίστρια της λέσχης ήταν η κ. Ελένη Σαμούρη, εκπαιδευτικός με πολλή αγάπη στα παιδιά και το βιβλίο, κάτι που φαίνεται και από το γεγονός ότι για πέμπτη χρονιά προσφέρει εθελοντικά τον χρόνο της, αλλά πολύ περισσότερο από την ζεστασιά που κρύβει η φωνή της όταν μιλά για τα παιδιά.
«Είμαι δασκάλα, έχω φύγει από την υπηρεσία, αλλά αγαπώ πάρα πολύ τα παιδιά και θα ήθελα να είμαι πάντα κοντά τους. Αγαπώ πολύ το βιβλίο ιδιαίτερα το παιδικό και πιστεύω πάρα πολύ ότι τα παιδιά αν ξεκινήσουν από την πολύ τρυφερή τους ηλικία, θα διαβάζουν και όταν μεγαλώσουν. Ο χώρος της βιβλιοθήκης ήταν για μένα μία όαση. Είναι πολύ οργανωμένος, η ομάδα εδώ είναι φοβερή. Όλοι έχουν βοηθήσει πάρα πολύ για να γίνει η παιδική βιβλιοθήκη. Με βοήθησαν και μένα στο να επιλέγουμε τα βιβλία. Η αγάπη μου για τα παιδιά με έκανε να είμαι εδώ. Διαβάζω παραμύθι, κάτι που αρέσει πάρα πολύ σε εμένα πρώτα και επιλέγω πάντα μια ιστορία που να αρέσει σε μένα και μετά το μεταδίδω στα παιδιά. Άλλες φορές οι ιστορίες μπορεί να αρέσουν, άλλες μπορεί και όχι. Τις περισσότερες φορές αρέσουν. Διαλέγω να είναι κάτι που μέσα από το παραμύθι να βγαίνουν αξίες. Της αγάπης, καλοσύνης, φιλίας, μιλάμε για τη διαφορετικότητα».
Ως εκπαιδευτικός, δεν ήταν δυνατόν να μη νιώθει ικανοποίηση όταν βλέπει παιδιά να μεγαλώνουν και να συνεχίζουν να είναι μέλη της λέσχης.
«Χαίρομαι αφάνταστα. Παιδιά που είχαμε αρκετά χρόνια και μεγάλωσαν συνεχίζουν να διαβάζουν. Παίρνουν, δανείζονται βιβλία, τους αρέσει. Δεν είναι όπως το σχολείο εδώ, είναι ελεύθερα. Δεν μπορώ να πιέσω τα παιδιά. Θέλουν και έρχονται εδώ. Βέβαια, έχουν και πολύ καλούς γονείς. Με τη βοήθειά τους ξεκινά η προσπάθεια. Οι γονείς τα έχουν φέρει, τα έχουν μυήσει στο βιβλίο, είναι πολύ καλά παιδιά».
Επιπλέον, σε μια εποχή σαν τη σημερινή που χρειάζεται να βγάλουμε ανθρώπους σκεπτόμενους, βλέποντας τον τρόπο που λειτουργούν αυτά τα παιδιά, η κ. Σαμούρη, δεν μπορεί παρά να είναι αισιόδοξη για το μέλλον.
«Το βιβλίο είναι αναντικατάστατο. Δεν μπορεί να το αντικαταστήσει το ηλεκτρονικό. Χάνεις την επαφή. Τα παιδιά με το βιβλίο ονειρεύονται, φαντάζονται. Χαίρομαι που έρχονται και μικροί και μεγάλοι και συνεχίζουν να διαβάζουν. Μπορούν σήμερα να ακούσουν ένα παραμύθι μέσα από το κομπιούτερ. Δεν είναι το ίδιο. Εδώ τοβιβλίο είναι ζωντανό. Θα απολαύσεις την εικονογράφηση, θα ψάξεις, θα σκαρφαλώσεις στα ράφια, θα κατεβάσεις αυτό που σου κέντρισε το ενδιαφέρον. Αυτό αρέσει πολύ στα παιδιά, το μεταδίδουν οι γονείς, βοηθούν και οι βιβλιοθηκονόμοι. Είναι μια καταπληκτική ομάδα. Έχει βοηθήσει πολύ τα παιδιά, τους κερνούν γλυκά, τους αφήνουν ελεύθερους, ζωγραφίζουν, χαίρονται, κάποιες φορές τραγουδούν, είναι μια διαδικασία για όλους», συμπληρώνει.