Αν το όνομα Σαντάμ σημαίνει πράγματι «αυτός που φέρνει τη σύγκρουση», τότε ο νονός του πρέπει να είχε ισχυρή διαίσθηση! Από το 1958, η πολιτική του σταδιοδρομία ταυτίζεται με πραξικοπήματα και ανατροπές, ενώ είχε ήδη καταδικαστεί μια φορά σε θάνατο, το 1960 ερήμην! Αντιπρόεδρος του Ιράκ από το 1968, αναλαμβάνει την προεδρία το 1979. Δύο χρόνια αργότερα ξεκινά, με την πλήρη υποστήριξη των ΗΠΑ, τον πόλεμο κατά του Ιράν, που κρατά οκτώ χρόνια, δίχως κανένα όφελος για τη χώρα του. Δύο χρόνια μετά την εκεχειρία εισβάλλει στο Κουβέιτ, στρώνοντας το χαλί για την έλευση των Αμερικανών. Ό,τι δεν είχε τελειώσει το 1991 ο πατέρας Μπους, προσπάθησε να πράξει ο… junior το 2003. Από τότε το Ιράκ έχει μεταβληθεί σε κόλαση, ενώ οι ΗΠΑ βιώνουν την πλέον ταπεινωτική στρατηγική εμπειρία της ιστορίας τους, κατά πολύ χειρότερη από αυτήν του Βιετνάμ!
Δίχως λαϊκή στήριξη
Ο τρόπος της σύλληψης του Σαντάμ από τα κατοχικά στρατεύματα αποδεικνύει την αποκοπή του από τον λαό, ακόμη και στις θεωρούμενες «δικές του» σουνιτικές περιοχές. Την ώρα που οι κάθε λογής «πολέμαρχοι» και ολόκληρη η ιρακινή «Αλ Κάιντα» αλωνίζουν ανενόχλητοι, ο Σαντάμ δεν κατάφερε να συνδεθεί με κάποιο απ’ τα ισχυρά αντιστασιακά κινήματα και κατέληξε να κρύβεται σε… λαγούμι για να διασωθεί. Η ευκολία της εξουδετέρωσης των δύο γιων του, των βασικών του στελεχών και, τελικά, του ιδίου, δείχνει πόσο ελάχιστη ήταν η λαϊκή στήριξη προς το καθεστώς του.
Η «δίκη» του αποτέλεσε μνημείο νομικής φάρσας. Το «δικαστήριο» άλλαξε τρεις (3) προέδρους, ενώ τουλάχιστον δύο συνήγοροι του Σαντάμ δολοφονήθηκαν! Η παρωδία δίκης έγινε απλά για να δοθεί μια νότα νομιμότητας στην προγραμματισμένη εκτέλεση του Σαντάμ. Εκτός αυτού, οι Αμερικανοί επιζητούσαν μια χολιγουντιανού τύπου δημοσιότητα στην όλη ιστορία, κυρίως για εσωτερική κατανάλωση!
"Πρεμούρα" για την εκτέλεση
Βλέποντας την κατάσταση στο Ιράκ να ξεφεύγει από κάθε έλεγχο, τις αμερικανικές απώλειες να ξεπερνούν το «ψυχολογικό όριο» των 3.000 (για τραυματίες, ας μην μιλήσουμε…) και τη στήριξη της κοινής γνώμης στο χαμηλότερο σημείο όλων των εποχών, ο Μπους υπέκυψε στις πιέσεις των Σιιτών και έδωσε το πράσινο φως για την εκτέλεση, παρά το γεγονός ότι εκκρεμούσαν ακόμη τουλάχιστον τρεις δίκες κατά του Σαντάμ!
Το «show» του απαγχονισμού προκάλεσε σοκ σε όλο τον κόσμο! Η ηρεμία του Σαντάμ και, κυρίως, η διαπόμπευσή του από… κουκουλοφόρους δημίους-κλακαδόρους, θύμισε σκηνές της «άγριας Δύσης». Οι «πολιτισμένοι» σύμμαχοι του Μπους ανά τον κόσμο εξέφρασαν «παραπονάκια», ενώ οι γνωστές «ανθρωπιστικές» οργανώσεις (που χαλούσαν τον κόσμο όταν είχε λόξυγκα ο Ζαχάρωφ!) «διαμαρτυρήθηκαν» χαλαρά, ίσα-ίσα για να μην κατηγορηθούν ότι δεν το έκαναν!
Άδηλες επιπτώσεις
Το σκηνικό στη Μέση Ανατολή είναι πλέον τόσο μπερδεμένο, ώστε κανείς δεν γνωρίζει πόσο ακόμα θα επιβαρυνθεί από την ωμή εκτέλεση του Σαντάμ. Οι αψυχολόγητες και απεγνωσμένες κινήσεις του Μπους δεν επιτρέπουν ασφαλείς προβλέψεις. Εάν πράγματι οδηγηθούμε σε διευρυμένη σύγκρουση Σιιτών-Σουνιτών, τότε η λέξη κόλαση δεν θα αρκεί για να περιγράψει το τοπίο!
Παράλληλα, η επικείμενη διασυνοριακή εμπλοκή Ιράν-Τουρκίας-Συρίας, λόγω της απόπειρας νομιμοποίησης κουρδικού κράτους στο Βόρειο Ιράκ, θα προκαλέσει νέους ισχυρούς πονοκεφάλους στο επιτελείο του Λευκού Οίκου και του Πενταγώνου.
Ούτε ένας από τους σοβαρούς αναλυτές δεν προβλέπει ότι η εν ψυχρώ εκτέλεση του Σαντάμ μπορεί να ηρεμήσει τα πνεύματα στο Ιράκ. Αντίθετα, το 2007 αναμένεται να φέρει τις ΗΠΑ μπροστά σε πολύ δύσκολες επιλογές, ειδικά για κακούς παίκτες…