Αν αρχίσουμε απ’ το τελευταίο θέμα, τα πράγματα είναι πολύ απλά, ως συνήθως. Τα κροκοδείλια δάκρυα της Γερμανίδας υπουργού Δικαιοσύνης Μπριγκίτε Τσίπρις, που συνέστησε σε όλα τα κράτη της Ε.Ε. να ποινικοποιήσουν την άρνηση του Ολοκαυτώματος, θα έπρεπε να προκαλούν την οργή των ελάχιστων επιζώντων και των επίσης ελάχιστων, που σέβονται τη μνήμη του και ριγούν όταν διαβάζουν ή βλέπουν στην τηλεόραση τις τραγικές του «λεπτομέρειες».
Η χώρα που εκπροσωπεί η κ. Τσίπριτς έχει μια μακρά παράδοση «αξιοποίησης» του χιτλερικού μηχανισμού, σε όλες του τις εκφάνσεις. Με εξαίρεση ελάχιστα «επώνυμα» στελέχη των Ναζί, χιλιάδες άλλοι ενσωματώθηκαν στις μεταπολεμικές δομές της Ομοσπονδιακής Γερμανίας, ενώ πολλοί άλλοι «αξιοποιήθηκαν» από τις ΗΠΑ. Τέλος, η ενσωμάτωση της ΓΛΔ στέρησε την Ευρώπη από το μοναδικό αντιφασιστικό γερμανικό κράτος της Ιστορίας. Είναι περιττό να αναφερθούμε στους νόμους της ΓΛΔ, που καταδίκαζαν κάθε είδους, ακόμα και επίκλησης των φασιστικών ιδεών…
Φωνάζει ο κλέφτης…
Φυσικά, το πρόβλημα δεν είναι μόνο η Γερμανία. Στις έντεκα (11) χώρες, που έχουν ήδη ποινικοποιήσει την άρνηση του Ολοκαυτώματος, περιλαμβάνονται η Λιθουανία, η Τσεχία και η Πολωνία, χώρες που θρασύτατα ταυτίζουν τον φασισμό με τον κομμουνισμό, εξισώνοντας σκαιά το θύμα με τον θύτη!
Αλλά και πολλοί θιασώτες της «ποινικοποίησης», έχουν διακριθεί στον ακροδεξιό και αντικομμουνιστικό στίβο, θέτοντας σε απόλυτη αμφισβήτηση τις όποιες αγαθές προθέσεις κάποιων άλλων.
Τέλος, είναι απολύτως βέβαιο ότι στην περίπτωση που η «ντιρεκτίβα» της κ. Τσίπρις εφαρμοστεί, τότε θα ακολουθήσει σύντομα κάποια αντίστοιχη, που θα αφορά, π.χ., στην «ποινικοποίηση της άρνησης των γκούλακ», όπως εύστοχα επισήμανε ο «Economist», γεγονός που και πάλι θα πλήξει τη μνήμη του Ολοκαυτώματος.
Για όσους αμφιβάλλουν, θα τονίσουμε ότι (κατά… σύμπτωση), οι χώρες που ήδη ποινικοποίησαν την άρνηση, διαθέτουν τα ισχυρότερα ακροδεξιά (νόμιμα ή παράνομα…) κινήματα της Ευρώπης!
Οι "αρνητές"
Κινδυνεύει, πράγματι το Ολοκαύτωμα, απ’ αυτούς που ανοιχτά και επίσημα αρνούνται την έκταση ή και την ύπαρξή του; Η δική μας απάντηση είναι κατηγορηματική: Όχι και πάλι όχι!
Αυτοί που, την τελευταία εικοσαετία, αρνήθηκαν με δηλώσεις ή κείμενά τους το Ολοκαύτωμα, ανήκουν σε δύο βασικές κατηγορίες: τους άσημους, γραφικούς και ασήμαντους εκπροσώπους των ακροδεξιών οργανώσεων ή κομματιδίων της Ευρώπης και των ΗΠΑ και κάποιους ελάχιστους (επίσης γραφικούς…) «διανοούμενους», όπως ο πρώην ιδεολόγος του «Ευρωκομμουνισμού» (τον θυμάστε;) Ροζέ Γκαρωντύ και, πρόσφατα ο «ιστορικός» Ντέιβιντ Ίρβινγκ.
Ο πρώτος μετακόμισε από καιρού στον παράδεισο των ψυχών, ενώ ο δεύτερος, αφού εξέτισε μέρος κάποιας «ποινής» σε πολυτελείς αυστριακές φυλακές, μεγέθυνε τη διεθνή του «φήμη» και εκτόξευσε τις κυκλοφορίες των βιβλίων του!
Όσο για τον πρόεδρο του Ιράν, που έχει προκαλέσει την «οργή» όλων των απανταχού όψιμων μοιρολογητών του Ολοκαυτώματος, πιστεύουμε ότι ανήκει στην κατηγορία των «ιδιόμορφων» ηγετών της Μέσης Ανατολής, που ανέκαθεν διακρίνονταν για τις αντιεβραϊκές τους (λόγω Ισραήλ, βεβαίως…) κορώνες, χωρίς ποτέ να προκαλέσουν τέτοιου μεγέθους «κατακραυγή» και «ανησυχία»!
Και οι "υπερασπιστές"
Γιατί το Ολοκαύτωμα αποτελεί μια ειδική και μοναδική περίπτωση μαζικής εξόντωσης; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι απαραίτητη, ώστε να κατανοήσουμε ποιοι είναι οι πραγματικοί εχθροί του και από ποιους κινδυνεύει η μνήμη του.
Η Iστορία έχει να προσφέρει αρκετά παραδείγματα προγραμματισμένων μαζικών εξολοθρεύσεων, συνήθως ως αποτέλεσμα κατακτητικών πολέμων ή εκκαθάρισης λογαριασμών μεταξύ πολιτικών ή θρησκευτικών φατριών. Δεν έχει, νομίζουμε, νόημα ν’ αναφερθούμε σε πασίγνωστα παραδείγματα.
Η μοναδικότητα του Ολοκαυτώματος, αυτή που το καθιστά οικουμενική κληρονομιά μνήμης, είναι ακριβώς ο τρόπος που σχεδιάστηκε και πραγματοποιήθηκε. Ευτυχώς εν μέρει, αφού ο κόκκινος στρατός πρόλαβε την ολοκλήρωσή του!
1. Η «ιδεολογική βάση» του Ολοκαυτώματος ήταν η ολοκληρωτική και οριστική εξάλειψη του εβραϊκού στοιχείου, στο πλαίσιο της «εκκαθάρισης» της Ευρώπης (αρχικά…), από τις «μη άρειες» φυλές. Φυσικά, θ’ ακολουθούσαν και άλλοι, με πρώτους και καλύτερους τους «Σλάβους»!
\2. Η «βιομηχανοποίηση» της εξόντωσης των Εβραίων, με όλες τις φρικώδεις λεπτομέρειες που έχουν πλήρως και ανεξίτηλα επιβεβαιωθεί και τεκμηριωθεί, αποτελεί το μοναδικό εκείνο στοιχείο, που καθιστά το Ολοκαύτωμα και τον Ναζισμό ανεπανάληπτες ιστορικές μνήμες. Το πρώτο σε ό,τι αφορά τα θύματα και ο δεύτερος τους θύτες!
Και οι… μαϊντανοί
Δικαίωμα αναφοράς στο Ολοκαύτωμα έχουν μόνο ελάχιστοι. Εκτός απ’ τα θύματα και τους απογόνους τους, χρέος και δικαίωμα αναφοράς στη θυσία τουλάχιστον 6 εκατομμυρίων Εβραίων έχουν μόνο όσοι αληθινά κατανοούν τις μοναδικότητές του, δίχως να μπλέκουν ρατσιστικές ή πολιτικές παραμέτρους, του παρελθόντος ή του παρόντος. «Απλοποιήσεις», του τύπου «επειδή το Ισραήλ καταδιώκει τους Παλαιστίνιους, δεν δικαιούται να μιλά για το Ολοκαύτωμα», δεν έχουν θέση στη θεώρηση του κορυφαίου αυτού δράματος.
Εξίσου γελοίες είναι και οι «εξισώσεις» του Ολοκαυτώματος με άλλα γεγονότα του 20ου αιώνα. Στο αξιόλογο περιοδικό «Ελληνοεβραϊκά Χρονικά», είχαμε διαβάσει έκπληκτοι προ ετών ένα «βαθυστόχαστο» άρθρο του γνωστού (επί παντός επιστητού…) κ. Ν. Δήμου, ο οποίος τολμούσε να γράψει ότι: «Μπορεί τα θύματα των σταλινικών διωγμών να ήταν περισσότερα, όμως το Ολοκαύτωμα ήταν κάτι φρικτό»!!!
Έστω κι αν ο κ. Δήμου δεν αποτελεί σοβαρό μέτρο σύγκρισης ή αναφοράς (θυμίζουμε ότι, εντελώς αυθαίρετα, είχε αναβιβάσει τα «θύματα των Σέρβων στο Κόσοβο» σε 40.000!), οι «συγκρίσεις» του τύπου αυτού δεν είναι καθόλου ασυνήθιστες.
Ο υπαρκτός κίνδυνος για το Ολοκαύτωμα
Όσοι μεγαλώσαμε με ζωντανές διηγήσεις για το δράμα των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, και αργότερα είχαμε την τύχη να αντιληφθούμε το πραγματικό δίδαγμα του Ολοκαυτώματος, μπορούμε με απόλυτη νηφαλιότητα να εντοπίσουμε τον πραγματικό κίνδυνο, που όντως απειλεί τη μνήμη της κορυφαίας και μοναδικής θυσίας.
Η αναβίωση της φασιστικής ιδεολογίας, η αναγόρευση νέων κρατιδίων (βαλτικά, Κροατία κ.λπ.) σε κρυφούς «θεματοφύλακες» της χιτλερικής παράδοσης, η εξίσωση των θυμάτων ευδιάκριτων πολιτικών αντιθέσεων (όπως τα όποια θύματα των «σταλινικών διωγμών»…) με εκατομμύρια ανθρώπους που ποτέ δεν είχαν αντιταχθεί σε κανέναν και δεν είχαν ταχθεί στο πλευρό κανενός, το στήσιμο ναζιστικών μνημείων, η παρασημοφόρηση επιζώντων (ή νεκρών) χιτλερικών, η συντονισμένη επιχείρηση διαγραφής των φασιστικών εγκλημάτων των Ιαπώνων στην Κίνα και την Κορέα, η «προστασία της μνήμης» πολιτικών που συντάχθηκαν με τους Ναζί, αυτά όλα αποτελούν τον κίνδυνο που απειλεί τη μοναδικότητα του Ολοκαυτώματος!
"Απουσιάζει" το Ισραήλ!
Δυστυχώς το επίσημο εβραϊκό κράτος παρακολουθεί αμέτοχο τις επικίνδυνες εξελίξεις, μικρό μέρος των οποίων αναφέραμε πιο πάνω. Ασθενική είναι και η αντίδραση των ολίγων ανθρώπων, που δικαιούνται να στηλιτεύσουν τα απαράδεκτα αυτά φαινόμενα. Έτσι, όταν σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχει κανείς επιζών του Ολοκαυτώματος, θα επιδιωχθεί η υποβάθμισή του και η κάλυψή του με πέπλο ιστορικής αμνησίας.
Αν επιτρέψουμε να συμβεί κάτι τέτοιο, είναι σαν να ανοίγουμε τον δρόμο για νέα μελλοντικά ολοκαυτώματα, ίσης ή και μεγαλύτερης φρίκης. Ας ελπίσουμε ότι οι αντιστάσεις σ’ αυτό το επιχειρούμενο νέο έγκλημα θα σταθούν αρκετές, ώστε να το αποτρέψουν…
Χρήστος Φωτιάδης