Ναι, είμαστε «μονομανείς», βλέπουμε τα διεθνή γεγονότα «μονόπλευρα» και –το χειρότερο απ’ όλα– δεν διστάζουμε να εκφράσουμε άποψη, που συχνά δεν αρέσει. Ναι, δεν καταφέραμε ποτέ να κρατήσουμε «αποστάσεις» από την είδηση, να την παρουσιάσουμε «αποϊδεολογικοποιημένη».
Αυτή η μανία ήταν που μας είχε κάνει θερμούς οπαδούς του Μπους. Προσευχόμασταν στον θεό του, να τον έχει καλά, για να κάνει όσο γίνεται πιο μεγάλη ζημιά στη «μοναδική υπερδύναμη». Απ’ ό,τι φαίνεται, μάλλον εισακουστήκαμε…
Για τις επόμενες εκλογές, αν και αργούν ακόμη, ασφαλώς και έχουμε προτίμηση. Ναι, θέλουμε τη Χίλαρι! Πρώτον, επειδή δεν έχει καμία σχέση με το πολιτικό προφίλ του συζύγου της. Το αντίθετο! Σκληροπυρηνική, απόλυτη, οπαδός της «αμερικανικής ισχύος» (τρομάρα τους…), φανατική υπέρμαχος της εισβολής στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, η καλύτερη φίλη των Σιωνιστών.
Ναι, θέλουμε πολύ τη Χίλαρι! Είναι η πιο κατάλληλη διάδοχος του Μπους, η μόνη ικανή να συνεχίσει το έργο του. Ουδέποτε έχει εκφράσει κάποια θέση για μια «νέα Αμερική», για αλλαγή στην πορεία της πλεύσης, που οδηγεί το κάποτε αβύθιστο καράβι προς το καταστροφικό παγόβουνο.
Ναι, πιστεύουμε ότι η Χίλαρι μπορεί να είναι χειρότερη από τον Μπους! Επειδή, εκτός των «προσόντων» που προαναφέραμε, θα πρέπει ανά πάσα στιγμή ν’ αποδεικνύει τον «πατριωτισμό» της. Ούτε ένα μικρό δείγμα διαλλακτικότητας δεν έχουμε δει από την πλευρά της.
Ναι, ψοφάμε να τη δούμε και πάλι στον Λευκό Οίκο, να κάθεται στο γνωστό «οβάλ γραφείο», με νωπές τις αναμνήσεις απ’ το πέρασμα της Μόνικα! Τέλος, θέλουμε να δούμε αν είχε δίκιο ο κ. Άρης Δαβαράκης, όταν περιέγραφε τη Χίλαρι ως εκπρόσωπο της «άλλης Αμερικής», που θα (ξανα)γεμίσει την υφήλιο με χαρά…