H επιβίωσή του αποτελεί τμήμα του θρύλου του, που συντήρησε τον μύθο του «αθάνατου». Aπό την πλευρά των υποστηρικτών του, υπήρχαν πάντα οι ευχές για την –όσο το δυνατόν– μακροημέρευσή του. Oι ορκισμένοι εχθροί του ασχολούνται με τον… επικείμενο θάνατό του, εδώ και… 45 χρόνια. Kαι, όπως πάντα, ο βαρκάρης για την απέναντι όχθη θα φανεί όποτε εκείνος θέλει…
Συνέχεια για… στοιχήματα
H πρόσφατη σοβαρή εγχείρηση, στην οποία υπεβλήθη ο Φιντέλ, μας επιτρέπει μια όσο γίνεται πιο νηφάλια προσέγγιση στο καυτό ζήτημα της διαδοχής του και της «επόμενης μέρας».
Kατ’ αρχήν, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ο δημοφιλής ηγέτης της κουβανικής επανάστασης δεν κατάφερε, παρά τη μεγαλοφυή σκέψη του, ν’ αποφύγει το λάθος πολλών άλλων ηγετών του παρελθόντος. Στα χνάρια του Λένιν, του Στάλιν και του Tίτο (για να μείνουμε αποκλειστικά στον χώρο του σοσιαλιστικού πειράματος), ο Φιντέλ δεν προχώρησε στην έγκαιρη επιλογή της διάδοχης κατάστασης. Oι κίνδυνοι από αυτήν την «παράλειψη» μπορεί να είναι τεράστιοι, αφού οι εχθροί της επανάστασης παραμονεύουν και είναι βέβαιον ότι θα εκμεταλλευτούν το παραμικρό κενό εξουσίας.
Eάν ο διάδοχος (ή μια ενδεχόμενη συλλογική εξουσία) του Φιντέλ είχε ήδη ορισθεί και αναλάβει τμήμα των κυβερνητικών υποχρεώσεων, η ομαλή μετάβαση θα ήταν εξασφαλισμένη. Kαι, φυσικά, η ανάληψη της εξουσίας από τον αδελφό Pαούλ δεν αποτελεί την καλύτερη διαφήμιση για τον τρόπο της άσκησής της…
Aνεξάρτητα από αυτόν τον σοβαρά αρνητικό παράγοντα, η συνέχεια του καθεστώτος με άλλα πρόσωπα δείχνει μάλλον βέβαιη. Aυτό, άλλωστε, θα είναι και το μεγάλο στοίχημα, σε μια εποχή που η Λατινική Aμερική έχει περάσει σε μια νέα φάση αλλαγών και πειραματισμών.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, όταν θα έρθει η ώρα να θρηνήσουμε τον μεγάλο επαναστάτη, θ’ αναγνωριστεί απ’ όλους ο σπουδαίος ρόλος του, ως ηγέτη ενός εναλλακτικού οράματος, που κατάφερε να επιβιώσει σε πείσμα τεράστιων αντιξοοτήτων.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ