Ένα μαύρο φάντασμα πλανιέται πάνω απ’ την Ευρώπη, θυμίζοντας τις πιο τραγικές της εποχές…
Mετά τη δεξιά στροφή της γερμανικής πολιτικής σκηνής, ήρθε η από πολλού αναμενόμενη σειρά της Αυστρίας. Μιας χώρας που μέχρι το 1990 είχε το καθεστώς της ουδετερότητας και απολάμβανε την οικονομική της ευμάρεια με πολιτική σταθερότητα και την τακτική εναλλαγή των τότε δυο μεγαλύτερων κομμάτων στην εξουσία, συχνά μάλιστα με συγκυβερνήσεις. Ήταν μια δεύτερη μικρή Σουηδία ή Φινλανδία, ως αποτέλεσμα κι αυτή των αποφάσεων που ρύθμισαν την τύχη της Ευρώπης μετά το τέλος του πολέμου.
Και τότε ήρθε η επόμενη μεγάλη στροφή της Ιστορίας, που ως γνωστόν δεν αγαπά ιδιαίτερα τις μεγάλες περιόδους απραξίας! Είτε για καλό είτε για κακό, βάζει τότε το δαχτυλάκι της και γυρνά πάλι τον μεγάλο τροχό της. Αυτή τη φορά σκανδαλίστηκε από την παρατεταμένη ειρήνη στην ευρωπαϊκή ήπειρο, που από το 1945 μέχρι το 1989 δεν είχα ακούσει -κυριολεκτικά!- ούτε μια πιστολιά σε ολόκληρη την επικράτειά της – ούτε καν και στα Βαλκάνια!
Τα παλιά φαντάσματα…
Χωρίς καλά καλά να το καταλάβουν όλοι οι «ειδικοί», ένας από τους αξιολύπητους ηγέτες που επιλέγει συχνά η γιαγιά Ιστορία για τις θεαματικές της αλλαγές «κατάφερε» να διαλύσει τη μια από τις δυο υπερδυνάμεις της μεταπολεμικής περιόδου μέσα σε ελάχιστα χρόνια! Ένα αναμφισβήτητο «επίτευγμα», που οι ίδιοι εκείνοι «ειδικοί» και οι κλωνοποιημένοι επίγονοί τους αδυνατούν να εξηγήσουν επαρκώς, καταφεύγοντας σε… ταχυδακτυλουργίες και… νομοτέλειες!
Και τότε η μεταπολεμική Αυστρία θυμήθηκε το ένδοξο παρελθόν της! Η ειρηνική χώρα των Άλπεων που δεν διέθετε στρατό παρά μόνο για… παρελάσεις, έπαιξε κατ’ αρχήν πρωταγωνιστικό ρόλο στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, ενώ εντάχθηκε στην ΕΕ και φλέρταρε με το ΝΑΤΟ. Απέκτησε εκ νέου ζωτικά συμφέροντα στις γειτονικές της χώρες (πάλαι ποτέ εδάφη της Αυστροουγγαρίας…) και «έξυσε» την ψεύτικη επιδερμίδα που κάλυπτε τον μύθο της «προοδευτικής ουδετερότητας»!
Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Το επί δεκαετίες πανίσχυρο σοσιαλιστικό κόμμα του Μπρούνο Κράισκι υποχώρησε θεαματικά, δίνοντας τη θέση του σε ακροδεξιά μορφώματα που ενίσχυαν τις παραδόσεις της Αυστρίας ως του πλέον αποκρουστικού τμήματος της ναζιστικής θηριωδίας! Βγήκαν από τα συρτάρια οι πρόγονοι με τις στολές των SS, η «κόκκινη Βιέννη» ξανάγινε μαύρη και ο κοσμοπολιτικός διεθνισμός της κλασικής πρωτεύουσας μετατράπηκε σε ρατσισμό και ξενοφοβία…
Ντόμινο αποτυχίας…
Πίσω από τα πρωτοσέλιδα για το εκλογικό αποτέλεσμα, κρύβεται η δύσκολη οικονομική πραγματικότητα σε μια θεωρούμενη χώρα-μοντέλο: Το 1% του πληθυσμού κατέχει το 40% της συνολικής ιδιοκτησίας, κάτι που κατατάσσει τη χώρα στην πρώτη θέση της ευρωπαϊκής λίστας, με τη Γερμανία να ακολουθεί. Οι φτωχοί υπολογίζονται στο 18% του πληθυσμού (2016). Όμως άλλα 2,3 εκατ. άνθρωποι στηρίζονται στις κρατικές προνοιακές παροχές για να τα βγάλουν πέρα, διαφορετικά η φτώχεια θα άγγιζε στατιστικά το 45% του πληθυσμού (3,8 εκατ.), σύμφωνα με την Οργάνωση Εργαζομένων (ΑΚ). Έτσι, το ακροδεξιό πρόσημο απλά επιβεβαιώνει το μέγεθος της αποτυχίας της «ενωμένης Ευρώπης», να μετριάσει τις κοινωνικές ανισότητες που τη μαστίζουν…