Kαμαρώστε τους… «ηγέτες του ελεύθερου κόσμου», δηλαδή τους εν ψυχρώ καταστροφείς ολόκληρων χωρών και δολοφόνους των λαών. Τραμπ, Μακρόν, Μέι, Μέρκελ, επικεφαλής των κάποτε παντοδύναμων αποικιοκρατών που έκαναν κουμάντο στον πλανήτη. Ηγέτες – νάνοι, όλοι τους, με εξαιρετικά περιορισμένη δημοφιλία στις χώρες τους, ψηφισμένοι από μια μικρή μειοψηφία πολιτών, που στην καλύτερη περίπτωση φτάνει το 30%! Αυτή είναι η περίφημη Δυτική κοινοβουλευτική δημοκρατία, η οποία επιτρέπει σε αυτούς τους «ηγέτες» να ενεργούν στο όνομα των λαών τους…
Η απόλυτη γελοιότητα
Ούτε στις χειρότερες εποχές του μεταπολεμικού ψυχρού πολέμου δεν υπήρχε αυτή η εικόνα παρακμής. Ήταν τότε μια σύγκρουση δύο συστημάτων και δύο συνασπισμών, με έντονο το στοιχείο της προπαγάνδας, αλλά τουλάχιστον με κάποιους όρους και όρια. Ο μετασοβιετικός ψυχρός πόλεμος έχει αποκλειστικά τον χαρακτήρα της γελοιότητας!
Όλες οι ωμές επεμβάσεις τους (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Λιβύη, Συρία, Ουκρανία) στήθηκαν πάνω σε ψέματα και προβοκάτσιες, που μόνον αποβλακωμένοι λαοί θα μπορούσαν να πιστέψουν και να ανεχτούν. Όροι όπως «όπλα μαζικής καταστροφής» (Ιράκ) ή «χημικά εναντίον αμάχων» (Συρία) θα μείνουν στην ιστορία της προπαγάνδας ως οι πλέον κακοστημένες δικαιολογίες για αλλαγή ηγετών και περιορισμό της ρωσικής επιρροής. Όλες ανεξαιρέτως οι επεμβάσεις τους οδήγησαν σε καταστροφές και διάλυση ιστορικών κρατών, αφήνοντας πίσω τους μόνιμες ανοιχτές πληγές…
Κοινός παραλογισμός
Από τις κατασκευασμένες αφορμές για τις επεμβάσεις τους, απουσιάζει η κοινή λογική. Για ποιο λόγο θα σκότωνε η Μόσχα στο… Λονδίνο (!) έναν παροπλισμένο πρώην διπλό πράκτορά της, τον οποίο είχε στις φυλακές της επί χρόνια; Πώς είναι δυνατό να ρίχνει ο Άσαντ «χημικά» σε «αμάχους», κάθε φορά που πλησιάζει στην εκκαθάριση των υπό τρομοκρατική κατοχή περιοχών, όπως το Χαλέπι και η Γούτα; Γιατί θα έκανε κάτι τέτοιο ο… Πούτιν, την ίδια ώρα που αγωνίζεται για την επίτευξη ειρήνης και καταφέρνει την εκκένωση των τελευταίων τζιχαντιστικών περιοχών με… τουριστικά λεωφορεία και χωρίς θύματα;
Καθώς πλησίαζε η εκκένωση του τελευταίου θύλακα τζιχαντιστών κοντά στη Δαμασκό, έπιασαν δουλειά τα ιμπεριαλιστικά μέσα αποβλάκωσης, τα «λευκά κράνη» και οι σπουδαίοι σκηνοθέτες των «δραματικών» σκηνών που βλέπουν οι Δυτικοί πολίτες στα χαζοκούτια τους! Κυρίως παιδάκια απόλυτα υγιή, που κάποιοι τα… λούζουν με τις μάνικες, την ώρα που αυτά κάνουν τα πρώτα τους βήματα ως κομπάρσοι σε ταινιούλα τεχνητής φρίκης! Δεν χρειάζεται το μάτι ειδικού, για να καταλάβει κανείς πόσο εξόφθαλμα στημένες είναι αυτές οι φαρσοκωμωδίες. Αλλά δεν είναι και απαραίτητο: οι Δυτικοί πολίτες πείθονται εύκολα…
Πείθονται, άραγε; Μόλις το 23% των Βρετανών είναι υπέρ του βομβαρδισμού της Συρίας! Αυτό βέβαια δεν εμπόδισε την αχαρακτήριστη πρωθυπουργό τους να συγκαλέσει… «πολεμικό συμβούλιο», για να χτυπήσει τον… εχθρό της ανθρωπότητας Άσαντ! Το τελικό «χτύπημα ήταν εξίσου γελοίο και προσχηματικό με τους εμπνευστές του. Το τέλος της Δυτικής παντοδυναμίας πληροί τις προδιαγραφές ασπρόμαυρων κωμωδιών του πρώιμου κινηματογράφου…