Η δημόσια συζήτηση για το επιχειρησιακό σχέδιο του ∆ήμου για την περίοδο 2007 – 2010 αποτελεί μια θετική ενέργεια της δημοτικής αρχής. Πρέπει όμως να ολοκληρωθεί και να μην περιοριστεί στο επικοινωνιακό επίπεδο. Σκοπός δεν είναι να γίνει πολιτική εκμετάλλευση ή απλά να τηρηθούν οι απαιτήσεις του Κώδικα. Σκοπός είναι να συμβάλει στην ουσιαστική πληροφόρηση των πολιτών και των φορέων τους. Να προωθήσει τη διαφάνεια στον χειρισμό των υποθέσεων του ∆ήμου και να επιδιώξει την ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών, ανάγοντάς τους σε πολιτικά υποκείμενα και όχι σε πελάτες – καταναλωτές των υπηρεσιών του ∆ήμου, όπως δυστυχώς αναφέρεται στο σχέδιο.
Θα περιμέναμε, βέβαια, περισσότερη δημοσιότητα στη σημερινή διαδικασία, ανάλογη εκείνης του περασμένου Φεβρουαρίου, όπου ο κ. δήμαρχος παρουσίασε τον απολογισμό του. Περιμέναμε ακόμα να υπάρξει πιο ενεργή συμμετοχή των πολιτών, π.χ. μέσα από τοπικές συνελεύσεις.
Το κείμενο του σχεδίου, αν και συντάχθηκε σε μικρό χρονικό διάστημα, περιέχει ένα πλήθος πληροφοριών για την κατάσταση στην πόλη και ιδιαίτερα για την κατάσταση των δημοτικών υπηρεσιών, των Νομικών Προσώπων, και των δημοτικών επιχειρήσεων. Αν και σε ορισμένα θέματα δεν παρέχει αρκετές πληροφορίες, π.χ. για τα οικονομικά του ∆ήμου, τελικά μπορεί να αποτελέσει βάση συζήτησης και αφετηρία για έναρξη ουσιαστικού διαλόγου ανάμεσα στις ενεργές κοινωνικές δυνάμεις της πόλης.
Είναι φανερό πως οι εργαζόμενοι και τα στελέχη του ∆ήμου συνέβαλαν ουσιαστικά στη σύνταξή του. Στόχος της δημοτικής αρχής θα πρέπει να είναι στο μέλλον η ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή των στελεχών του ∆ήμου και ο περιορισμός του πλήθους των συμβούλων. Με αυτό τον τρόπο θα είναι πιο αξιόπιστο το σχέδιο και κυρίως η παρακολούθηση της υλοποίησής του.
Το αναπτυξιακό σχέδιο δικαιώνει την πολιτική των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που υπερασπίζονται το περιβάλλον σε μεγάλο βαθμό, αφού οι άξονες ανάπτυξης που προτείνει:
* ∆εν προβλέπουν περαιτέρω ανάπτυξη του υπερτοπικού πολεοδομικού συγκροτήματος.
* ∆ίνει κατευθύνσεις για ανάπτυξη με καθαρά οικιστικό προσανατολισμό με σκοπό να προσελκύσει τους εργαζόμενους στο υπερτοπικό κέντρο ως μόνιμους κατοίκους (περίπου 45.000 νέους κατοίκους).
* ∆ίνει μεγάλη σημασία στην πολεοδομική ένταξη με όρους αμιγούς κατοικίας και θεωρεί μεγάλης σημασίας την αντιμετώπιση της πολεοδομικής και κοινωνικής υποδομής με έργα στις γειτονιές.
* Προτείνει τη συνέχιση της παροχής υψηλών υπηρεσιών προς τους δημότες από τον ίδιο τον ∆ήμο και τους εργαζόμενους σε αυτόν, με πιο ορθολογική λειτουργία των δημοτικών υπηρεσιών χωρίς αλληλοεπικαλύψεις.
* Προτείνει τη χωροθέτηση της νέας γραμμής του μετρό στον άξονα της Λ. Κηφισίας και όχι στο κέντρο της πόλης.
* Προτείνει την ανάπτυξη του πρασίνου και την αισθητική αναβάθμιση της πόλης με την απαλλαγή της από τις διαφημιστικές πινακίδες.
* Προτείνει την αξιοποίηση του ΟΑΚΑ σαν χώρου πρασίνου, περιπάτου και αθλητισμού, ανοικτού σε όλους τους πολίτες.
* Προτείνει μέτρα για την προστασία του παραδοσιακού – ιστορικού κέντρου της πόλης.
* Υπογειοποίηση της Λ. Κηφισιάς για την ένωση της πόλης με το ∆άσος Συγγρού.
Είναι φανερό πως ένα επιχειρησιακό σχέδιο, από μόνο του αποτελεί ένα τεχνοκρατικό κείμενο που για να πάρει σάρκα και οστά, απαιτείται πρώτα απ' όλα η πολιτική βούληση και σε συνέχεια η επάρκεια του προσωπικού που θα το υλοποιήσει.
Ο ∆ήμος δεν λειτουργεί εν κενώ. Είναι μέρος μιας κοινωνίας αντιθέσεων και αντικρουόμενων συμφερόντων τα οποία πρέπει να πάρει υπόψη του κατά τη σχεδίαση της στρατηγικής του.
Η πολιτική της προηγούμενης ∆ημοτικής Αρχής που υπέταξε την πολιτική του ∆ήμου στην αναπτυξιακή λογική των τότε κυβερνήσεων και των μεγαλοεπιχειρηματικών συμφερόντων -ιδιαίτερα αυτών που κερδοσκόπησαν πάνω στη μαρουσιώτικη γη- οδήγησε στα σημερινά αποτελέσματα που βιώνουμε:
* Σοβαρή έως μη αναστρέψιμη περιβαλλοντική επιβάρυνση στο υπερτοπικό κέντρο και στις περιοχές κατοικίας που συνορεύουν με αυτό.
* Κυκλοφοριακό χάος, οξυμμένο πρόβλημα στάθμευσης.
* Κατακόρυφη αύξηση των αερίων ρύπων και άλλων μορφών ρύπανσης.
* Οικονομική υπερχρέωση του ∆ήμου και μεταφορά όλων των βαρών στους ∆ημότες.
Και τότε επικρατούσε, όπως και σήμερα, η λογική των αντισταθμιστικών οφελών που, τελικά, μόνο οφέλη για τους μεγαλοεπιχειρηματίες άφησε και αβάσταχτα χρέη για τους Μαρουσιώτες.
Εκεί ακριβώς βρίσκεται η διαχωριστική πολιτική γραμμή ανάμεσα στη διοίκηση και την παράταξή μας. Εμείς πιστεύουμε πως η μοναδική δυνατότητα που έχει η πόλη να αντισταθεί στην επιθετικότητα του κεφαλαίου για κερδοσκοπία πάνω στη γη, αλλά και της κυβέρνησης για εξυπηρέτηση της πολιτικής της και των πελατειακών της σχέσεων είναι:
– Η διεκδίκηση των δικαιωμάτων της πόλης με τη δημοτική αρχή επικεφαλής των πολιτών και των φορέων τους. ∆ήμος στο πλευρό των κατοίκων και όχι μηχανισμός επιβολής της πολιτικής του κράτους.
– Η διεκδίκηση από την κεντρική εξουσία των θεσμοθετημένων πόρων για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και η αποφυγή της διπλής φορολογίας των πολιτών που τώρα προωθείται και μέσω Σ∆ΙΤ (Σύμπραξη ∆ημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα) και μεικτών αναπτυξιακών επιχειρήσεων (∆ήμου – Ιδιωτών).
– Η σαφής και ξεκάθαρη στάση απέναντι στην υπεράσπιση του δημόσιου χώρου και τα πολεοδομικά και περιβαλλοντικά προβλήματα.
– Η προάσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων στον ∆ήμο, η αξιοκρατία, το σταμάτημα των ρουσφετολογικών προσλήψεων.
Ανησυχούμε ιδιαίτερα για τα οικονομικά του ∆ήμου. Ενάμιση χρόνο μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, η δημοτική αρχή συνεχίζει την πολιτική των αλόγιστων δαπανών σε ορισμένους τομείς (π.χ. επικοινωνία), τα έσοδα παραμένουν σταθερά και δεν γνωρίζουμε αν εξυπηρετούνται οι ληξιπρόθεσμες δανειακές υποχρεώσεις .
Τελειώνοντας την τοποθέτησή μας, θα θέλαμε να τονίσουμε ότι το επιχειρησιακό σχέδιο βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση. Το ζητούμενο δηλαδή για την ανάπτυξη της πόλης είναι στον έναν ή στο άλλο βαθμό από επιστημονικής άποψης προσδιορισμένο τόσο από το σχέδιο που κρίνεται όσο και από το πρόγραμμα HABIΤTAT, που εγκρίθηκε από το ∆ημοτικό Συμβούλιο πρόσφατα.
Η πολιτική της δημοτικής αρχής είναι που δεν οδηγεί σε αυτή την κατεύθυνση, αναπαράγει τα αδιέξοδα του παρελθόντος και μας κάνει επιφυλακτικούς για το μέλλον.