«Η ∆.Ε. δεν πήρε μέρος στη διαδικασία της κατ' επίφαση "δημόσιας διαβούλευσης" που προηγήθηκε, επειδή ούτε η πρόταση της δημοτικής αρχής δόθηκε ολοκληρωμένη, αλλά ούτε η διαδικασία που επιλέχθηκε παρείχε τα εχέγγυα για μια ουσιαστική, πραγματικά δημόσια συζήτηση που θα αναδείκνυε τα σοβαρά προβλήματα διαβίωσης των εργαζομένων στο Μαρούσι και τα αίτιά τους.
Σήμερα, έχοντας στα χέρια μας το συνολικό Επιχειρησιακό Σχέδιο του ∆ήμου, μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε ανεπιφύλακτα ως "αποκαλυπτικό". Αποκαλυπτικό των πραγματικών προθέσεων της διοίκησης Πατούλη για ένα «αναπτυξιακό μοντέλο», βαθιά αντιλαϊκό, ίδιο και απαράλλαχτο με αυτό που ακολούθησε επί σειρά 4ετιών η προκάτοχη διοίκηση Τζανίκου.
Από την πρώτη κιόλας σελίδα ομολογείται ότι "ο Στρατηγικός Στόχος του Επιχειρησιακού Σχεδίου" συμπυκνώνεται στη θέση για την "Καθιέρωση του ∆ήμου Αμαρουσίου ως του σημαντικότερου επώνυμου αστικού κέντρου τριτογενούς τομέα, εθνικής και διεθνούς σημασίας της Αττικής".
Και για να μην υπάρξει καμία αμφιβολία για το πώς εννοούν το "Κέντρο" αυτό, επισημαίνονται, μεταξύ των άλλων, οι παρακάτω άξονες "έργων και δράσεων" που θα υπηρετήσουν το στόχο αυτό.
«Η προσέλκυση κατοίκων και επιχειρήσεων»
Η πρόσδοση στην πόλη "χαρακτηριστικών μεγάλης επισκεψιμότητας και δυνατοτήτων ανάπτυξης του Τριτογενούς Τομέα".
"Η ανάδειξη επιχειρηματικών ευκαιριών και δραστηριοτήτων του τριτογενούς τομέα υποστηρίζοντας τη δημιουργία ευνοϊκού περιβάλλοντος επιχειρηματικής ανάπτυξης σε σχέση με τον ανταγωνισμό της υπόλοιπης Αττικής".
Θα έλεγε κανείς, χωρίς δόση υπερβολής, ότι αντέγραψαν βασικούς στόχους της στρατηγικής της Λισαβόνας: Επιχειρηματικότητα, Ανταγωνιστικότητα, Ανάπτυξη των Υπηρεσιών (τριτογενής τομέας), Απασχολησιμότητα. Με άλλα λόγια το "όραμα" της δημοτικής αρχής προβλέπει για την πόλη μας εγκατάσταση και άλλων ακόμη διεθνικών μονοπωλίων, νέων υπερτοπικών μεγαθήριων τύπου Βωβού και Λάτση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται: Κυκλοφοριακό χάος, διατήρηση και ενίσχυση της πρωτοκαθεδρίας (μαζί με τη Λυκόβρυση, την οποία όμως σε δύο – τρία χρόνια θα την υποσκελίσουμε) στους φονικούς "μοντέρνους ρύπους" (μικροσωματίδια, όζον, οξείδια του αζώτου), παραπέρα τσιμεντοποίηση των ελάχιστων ελεύθερων χώρων που απέμειναν, δυνάμωμα των κερδοσκοπικών πιέσεων σε βάρος του δάσους Συγγρού και των μικρότερων χώρων πρασίνου που ακόμη διασώζονται, ενίσχυση των ορέξεων και των απειλών για την οικοπεδοποίηση της Πεντέλης. Για άλλη μια φορά η ποιότητα ζωής, η υγεία των εργαζομένων στο Μαρούσι θυσιάζονται μπροστά στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.
Μέσα στο ζοφερό αυτό πλαίσιο, οι όποιες ανακουφιστικές παρεμβάσεις περιλαμβάνονται στο Επιχειρησιακό Σχέδιο είναι περιορισμένες (απουσιάζουν σημαντικές δράσεις σε ζητήματα προστασίας περιβάλλοντος και σε τεχνικές υποδομές), αποσπασματικές και μικρο-τοπικού χαρακτήρα. Αλλά ακόμη και αυτές, εμφανίζουν υψηλό συντελεστή αβεβαιότητας, καθώς οι οικονομικοί πόροι που καλούνται να τις στηρίξουν καθόλου διασφαλισμένοι δεν είναι. Επιστρατεύονται εικονικά, στο σύνολο είτε στο μεγαλύτερο μέρος τους, κονδύλια τα οποία δεν πρόκειται να ενεργοποιηθούν. Για παράδειγμα στον άξονα "Βελτίωση Αστικού Περιβάλλοντος" προβλέπεται να διατεθούν 46,5 εκατ. ευρώ στην τριετία 2008-2010. Από αυτά, όμως, τα 6 εκατ. ευρώ αναφέρονται σε "τέλη περιβάλλοντος" που θα επιβληθούν, λένε, σε μεγάλα συγκροτήματα μα που δεν πρόκειται να εισπραχθούν και τα 7,8 εκατ. ευρώ σε «τέλη ειδικού σκοπού», που παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του αρμόδιου αντιδημάρχου, δεν αποσαφηνίστηκαν.
Στην ουσία, όπως προκύπτει και από την εισήγηση του Επιχειρησιακού Σχεδίου (Ε.Σ.), πρόκειται για προσχέδιο που θα πάρει την τελική του μορφή περί τον Νοέμβρη, οπότε εκτιμάται από τη δημοτική αρχή ότι θα ξεκαθαριστεί το τοπίο υπερδανεισμού του ∆ήμου. Σημειώνεται επίσης, ότι σημαντικό μέρος του Ε.Σ. θα υλοποιηθεί μέσω των Σ∆ΙΤ, χωρίς, όμως, να δίνονται συγκεκριμένα στοιχεία, με το πρόσχημα ότι ο ∆ήμος δεν πρόκειται να προβεί σε επενδυτικές δαπάνες! Λες και δεν είναι ο μαρουσιώτικος λαός αυτός, που θα χρυσοπληρώνει για μια ζωή, στην κυριολεξία, τα υπερκέρδη του τραπεζικού και κατασκευαστικού κεφαλαίου.