Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης
«Η αγάπη για τα ζώα είναι πολύ σοβαρή υπόθεση, ώστε να την αφήσουμε στα χέρια των λεγόμενων φιλόζωων»!
Το καλοκαίρι του 2016 μού πρόσφερε άλλο ένα μάθημα ζωής. Στο τέλος του Μάη είχα λάβει μια επείγουσα «κλήση βοηθείας» από ένα ιδρυτικό στέλεχος του φιλοζωικού συλλόγου της πόλης μας, που φαινόταν να βρίσκεται στα πρόθυρα της διάλυσης. Για δεύτερη φορά σε διάστημα δυο ετών -η πρώτη ήταν όταν ιδρύθηκε ο σύλλογος- η αγάπη μου για τα ζώα υπερίσχυσε της λογικής μου κι έτσι βρέθηκα την επόμενη κιόλας μέρα στο νέο ΔΣ του συλλόγου! Στο σημείο αυτό ξεκινά η νέα μου περιπέτεια, στον «ιερό» χώρο της «επίσημης» Ζωοφιλίας.
Όποιος δεν γνωρίζει τι σημαίνει το «επίσημη», αρκεί να ρίξει μια ματιά στην σελίδα Facebook της Ελληνικής Φιλοζωικής Εταιρείας ή και όποιου σχετικού σωματείου στην επικράτεια. Τα σχόλια και οι πολεμικοί διάλογοι θα ξυπνήσουν μέσα σας εικόνες από τους εμφυλίους πολέμους που μάθατε στα βιβλία της Ιστορίας! Αν, μάλιστα, αναζητήσετε το προσωπικό «προφίλ» των προσώπων αυτών στο ίδιο «μέσο κοινωνικής δικτύωσης», θα βρείτε μέσα αποκλειστικά εικόνες σκύλων και γατιών!
«Μονοκαλλιέργεια»…
Δυστυχώς, ένας πολύ μεγάλος αριθμός των «οργανωμένων φιλόζωων» ανήκουν σ’ αυτή την κατηγορία. Έχουν ως κύριο και συχνά αποκλειστικό τους ενδιαφέρον τα κατοικίδια ζώα, αλλά με το πάθος των πρώτων χριστιανών! Το μείζον πρόβλημα, όμως, βρίσκεται αλλού. Ο ανταγωνισμός μεταξύ των ανθρώπων αυτών βασίζεται στο μέγεθος της εκτιμούμενης από τους ίδιους προσφοράς τους στα ζώα. Καθένας (ή μάλλον καθεμία) από αυτούς θεωρούν ότι έχει την ηγετική θέση σε θυσίες και περγαμηνές και δεν ανέχεται αντιρρήσεις. Επίσης, γνωρίζει τα πάντα γύρω από το θέμα, καλύτερα απ’ τον καθένα. Είναι πολύ πιο κατατοπισμένες στα θέματα θεραπείας από τους καλύτερους κτηνίατρους της χώρας μας!
Πέραν, όμως, της «εξειδικευμένης» αυτής παθογένειας, ο χώρος της Φιλοζωίας πάσχει και από την κλασική ελληνική, που αφορά σε κάθε είδους συλλογική δράση. Από τους τεράστιους αγροτικούς συνεταιρισμούς (που «απορρόφησαν» άπειρα δισεκατομμύρια δραχμών επί ΠΑΣΟΚ, για να διαλυθούν τελικά οι περισσότεροι!), μέχρι και τους συλλόγους «της γειτονιάς», τους καλούμενους και «εξωραϊστικούς». Τα μέλη των ΔΣ παρασύρονται αργά ή γρήγορα από την « γοητεία της εξουσίας», με αποτέλεσμα να αναπτύσσουν αρχηγικές τάσεις και συμπεριφορές, ενώ πολύ σύντομα ξεκινούν και εσωτερικές αντιδικίες, αφού συνήθως για κάθε θέμα που προκύπτει υπάρχουν ισάριθμες των μελών απόψεις!
Με τον ένα και τον άλλο τρόπο, όποιος δεν είναι εθισμένος στις… συλλογικές μονομαχίες και έχει προσέλθει με καλή πρόθεση σε έναν φιλοζωικό σύλλογο, ανακαλύπτει ότι δεν αρκεί η καλή θέληση και η σωστή δουλειά, αλλά χρειάζονται και ικανότητες… μονομάχου! Η μοιραία κατάληξη είναι φυσικά η αποστασιοποίηση και η πλήρης αποστράτευση από το «κίνημα»…
Περιπτωσιολογία «παραβάσεων»
Μετά από μια μακρόχρονη και επίπονη δημοσιογραφική έρευνα, καταφέραμε να εισχωρήσουμε στα «άδυτα» των φιλοζωικών οργανώσεων, αρχικά των όμορων δήμων της πόλης μας. Διαπιστώσαμε ότι από τους οκτώ (8) γειτονικούς μας δήμους οι τρεις (3) δεν έχουν νομική υπόσταση! Δηλαδή, στεγάζονται και σιτίζονται υπό τις προστατευτικές φτερούγες των αντίστοιχων δήμων, παριστάνοντας τους εκπροσώπους νόμιμων και οργανωμένων θεσμών! Κατά σύμπτωση, οι κυρίες που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία εκπέμπουν και την μεγαλύτερη ακτινοβολία… «ειδικών» ή -όπως τις αποκαλούμε πάγια- «φιλοζωικών εισαγγελέων»!
Στους υπόλοιπους πέντε δήμους, η κατάσταση είναι αρκετά καλή και διαρκώς βελτιούμενη. Το ίδιο συμβαίνει και με την εφαρμογή των νέων νόμων, ενώ η συνεργασία με τα αστυνομικά τμήματα εξαρτάται από το ενδιαφέρον των διοικητών και των υπεύθυνων αστυνομικών, Πάντως, τίποτε δεν θυμίζει την άναρχη κατάσταση των προηγούμενων δεκαετιών.
Τέλος, πρέπει να υπενθυμίσουμε σε όσους δηλώνουν ή νομίζουν ότι είναι φιλόζωοι, ότι οι φιλοζωικοί σύλλογοι της πόλης τους απαρτίζονται από ελάχιστους εθελοντές, που παρατούν τις προσωπικές τους ασχολίες για να καλύψουν τις ανάγκες των αδέσποτων! Η «κριτική αφ’ υψηλού», όταν οι όψιμοι φιλόζωοι δεν βρουν την ανταπόκριση που θα περίμεναν, είναι μια επιπλέον ανεύθυνη πράξη! Όποιος θέλει να βοηθήσει τα αδέσποτα, ας βοηθήσει πρώτα τον φιλοζωικό της πόλης του! Στο Μαρούσι των 150.000 κατοίκων, για παράδειγμα, υπάρχουν 5-6 ενεργοί εθελοντές. Μια στατιστική της ντροπής, για όσους «το παίζουν» φιλόζωοι…