Παγκόσμια Ημέρα της Μητρότητας η Κυριακή 8/5, αφορμή για εκατομμύρια ευχές, αλλά και τρυφερές σκέψεις για τα παιδιά χωρίς μανούλες.
Πάνε χρόνια από τότε που γνώρισα την Κατερίνα. Κάποια στιγμή, στη φιλική μας πορεία, μού αποκάλυψε ότι δεν είχε γονείς και μεγάλωσε στα Παιδικά Χωριά SOS. Μού μίλησε για τη μητέρα της στο Παιδικό Χωριό, τη Μητέρα SOS αλλά και τ’ αδέλφιά της, όχι τα βιολογικά, δεν είχε, τ’ αδέλφια SOS που μεγάλωσε μαζί τους. Από τότε μού καρφώθηκε η ιδέα. Μία συνέντευξη με μία Μητέρα SOS. Και είμαι χαρούμενη τώρα που γιορτάζουν όλες οι μανούλες που η ιδέα γίνεται πραγματικότητα! Χρόνια πολλά και σε σένα Κατερινάκι…
Όσο για τα Παιδικά Χωριά SOS Ελλάδος, ιδρύθηκαν το 1975 για την προστασία των παιδιών που στερούνται μόνιμα τη φροντίδα των φυσικών τους γονιών. Σύμφωνα με τον γενικό διευθυντή Γιώργο Πρωτόπαπα: «Δεν υπάρχει αύριο σε μία χώρα αν δεν υπάρχει η δυνατότητα και το ενδιαφέρον να μπορούν τα παιδιά που βιώνουν την ορφάνια και εγκατάλειψη να προστατεύονται και να αισθάνονται ασφάλεια. Στα Παιδικά Χωριά SOS τα αισθήματα φροντίδας και ασφάλειας είναι πρωταρχικό καθήκον για τα 250 παιδιά που ζουν και μεγαλώνουν κοντά μας». Μπορούμε όλοι να συμβάλλουμε έστω και εάν η συνεισφορά είναι μικρή… Πόσο αλήθεια μάς κοστίζουν δύο τυρόπιτες και δύο καφέδες το μήνα; Η εισφορά μπορεί να γίνει ανώνυμα ή επώνυμα.
Κατάθεση σε λογαριασμούς
Εθνική Τράπεζα: IBAN GR 69 0110 1040 0000 1044 8022 763
Alpha Bank: IBAN GR 03 0140 1010 1010 0210 1161 787
Eurobank: IBAN:GR 55 0260 2010 0009 1010 0991 765
Τράπεζα Πειραιώς: IBAN:GR 40 0172 0260 0050 2602 0155 199.
Μετά την κατάθεση, για την απόδειξη δωρεάς, τηλεφωνείστε: 210 33.13.661-3 και 2310 22.66.44.
Χρέωση πιστωτικής κάρτας: Visa, Mastercard, American Express, τηλεφωνώντας: 210 33.13.661 & 2310 22.66.44.
Ηλεκτρονική Τράπεζα: www.winbank.gr & μέσω της υπηρεσίας win for life (με χρέωση πιστωτικής κάρτας).
102 χρόνια Παγκόσμια Ημέρα Μητέρας
Εκατόν συν δύο χρόνια εορτασμού της Παγκόσμιας Γιορτής της Μητέρας συμπληρώνονται στις 8/5, αν και η μέρα αυτή σύμφωνα με το National Geographic έχει πιο μελαγχολικές ρίζες. Ξεκίνησε ως ημέρα μνήμης και πένθους των γυναικών που είχαν χάσει τα παιδιά τους αλλά και γενναίους στρατιώτες στον εμφύλιο της Αμερικής, με διοργανώτρια τη μητέρα της Anna Jarvis. Τότε, μια εθελοντική ομάδα γυναικών από τη Βιρτζίνια, πρωτοστατούσε στην καλυτέρευση των συνθηκών υγιεινής, τη μείωση της παιδικής θνησιμότητας και τον περιορισμό μόλυνσης του γάλακτος. Μέλημά τους ήταν και η φροντίδα των τραυματισμένων στρατιωτών από τα δύο μέτωπα του αμερικανικού εμφυλίου (1861- 1865). Η Anna Jarvis οργάνωσε τον πρώτο εορτασμό της Ημέρας της Μητέρας το 1908, ενώ έμεινε στην ιστορία ως η μεγαλύτερη υποστηρίκτρια της ιδέας. Το 1914 ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Woodrow Wilson καθιέρωσε, ως επίσημη ημέρα εορτασμού, τη δεύτερη Κυριακή του Μάη.
Θείες SOS για βρέφη & νήπια
Ο ξενώνας SOS Eliza είναι ένα ειδικό πρόγραμμα των Παιδικών Χωριών SOS για τη φροντίδα και προστασία κακοποιημένων παιδιών 0-5 ετών. Σκοπός: α) Η άμεση προστασία των παιδιών – θυμάτων κακοποίησης /παραμέλησης σε ώρα κινδύνου, μέσω διασφάλισης σταθερού πλαισίου διαμονής στην περίοδο κρίσης, σχεδιασμένου να καλύπτει τις συναισθηματικές, ψυχικές, μαθησιακές, παιδαγωγικές και κοινωνικές ανάγκες τους, β) Η παροχή εξειδικευμένων ψυχοκοινωνικών και ψυχοθεραπευτικών υπηρεσιών προς την οικογένεια των παιδιών, με προτεραιότητα την ασφαλή επιστροφή τους στο φυσικό οικογενειακό τους περιβάλλον. Σε περίπτωση που εκτιμηθεί ότι κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν, επιχειρείται η εξασφάλιση για το παιδί ενός μόνιμου οικογενειακού πλαισίου μέσω υιοθεσίας, αναδοχής ή εγκατάστασής του στα Παιδικά Χωριά SOS. Το προσωπικό αποτελείται από: επιστημονικό υπεύθυνο, υπεύθυνο ξενώνα – ψυχολόγο, κοινωνικούς λειτουργούς, κλινικούς ψυχολόγους, παιδοψυχίατρους, νηπιαγωγούς, βρεφο-νηπιοκόμους, προσωπικό 24ωρης φροντίδας (θείες SOS) και συνεργάτες όπως παιδίατρους & νομικό σύμβουλο.
«Έχω κερδίσει εμπειρίες και συναισθήματα για 4 ζωές!»
Η Βιβή Χατζηνικολάου είναι μία μητέρα τόσο ίδια και τόσο διαφορετική από όλες εμάς, τόσο ίση όμως με όλες εμάς.
Μιλά για τα τέσσερα «παιδιά» της, στα Παιδικά Χωριά SOS και μπορείς να διακρίνεις στη λάμψη των ματιών της τη βαθιά αγάπη και τη στοργή της. Το «επάγγελμά» της… μητέρα SOS!
Δεν ήταν πάντοτε έτσι μάς λέει: «Σπούδασα και δούλεψα σε διαφορετικά αντικείμενα, που στην αρχή μού άρεσαν αλλά στη συνέχεια μού δημιουργούσαν ένα κενό καθώς η δουλειά μου δεν με ολοκλήρωνε. Δουλεύω 4 χρόνια στα Παιδικά Χωριά SOS, τα τελευταία 3 ως μητέρα SOS και έχω κερδίσει εμπειρίες και συναισθήματα που ίσως χρειάζονταν 4 ζωές για να τα ζήσεις!»,
διατυπώνει και συνεχίζει: «Για μένα είναι πολύ σημαντικό να μπορώ να συνοδεύσω κάποια από αυτά τα παιδιά στη σκληρή πραγματικότητα της ζωής, εφοδιάζοντάς τα με αισιοδοξία και ελπίδα για το μέλλον. Μαζί δημιουργούμε μία μεγάλη αγκαλιά συνδεδεμένη με τη ψυχή μας και τις πραγματικές της ανάγκες. Τα παιδιά μόνο μπορούν να στο χαρίσουν αυτό αβίαστα, χωρίς καμία ιδιαίτερη προσπάθεια. Μπορούν και χαμογελάνε μετά από την εγκατάλειψη, την απομάκρυνση από ό,τι πιο σημαντικό είχαν. Την οικογένειά τους. Πώς μπορούμε εμείς να γκρινιάζουμε για μικροπράγματα;».
{Μια μικρή σιωπή… και η Βιβή συνεχίζει} «Δίνεται μεγάλη μάχη στο ξεκίνημα ενός παιδιού στο Χωριό για την όσο το δυνατόν ομαλότερη προσαρμογή του στο χώρο. Παρόλα αυτά, η απώλεια είναι μεγάλη. Το να φεύγεις από την οικογένειά σου, τα αδέλφια σου και κυρίως από τη μητέρα σου σε αυτήν την ευαίσθητη ηλικία δεν είναι καθόλου εύκολο. Η ψυχούλα τους πονάει και όταν καταφέρεις να τους το βγάλεις προς τα έξω και να το μοιραστούν μαζί σου, ξέρεις ότι τα πράγματα πάνε καλά. Τα παιδιά άλλωστε δεν μπορείς να τα ξεγελάσεις. Ξέρουν τα πάντα! Διαισθάνονται τα πάντα. Όταν τους δείξεις ότι ενδιαφέρεσαι πραγματικά – τα ακούς πραγματικά και είσαι πάντα εκεί και στη χαρά τους και στη λύπη, δεν διστάζουν να σε πουν ‘‘μαμά’’. Ακόμα και αφού ξέρουν ότι δεν είσαι η βιολογική. Ξέρουν ότι είσαι η μεγάλη ‘‘φίλη-μαμά’’ που κέρδισαν στο Χωριό».
Οικογένεια SOS… όπως λέμε μονογονεϊκή οικογένεια!
Οι μέρες στα Παιδικά Χωριά SOS είναι απλά όπως η καθημερινότητα μιας μονογονεϊκής οικογένειας, μας λέει η Βιβή: «Ξυπνάω κατά τις 7 π.μ. τα παιδιά, φτιάχνω το πρωΐνό και κάποιο tost ή σνακ για το σχολείο. Έρχεται το σχολικό κατά τις 8 π.μ. Ετοιμάζω το μεσημεριανό τους και κάνω κάποιες δουλειές του σπιτιού. Πηγαίνω στην αποθήκη του Χωριού ή στο τοπικό super market για τον εφοδιασμό σε τρόφιμα και ψωμί, ανάλογα με τις ανάγκες μας. Τα παιδιά γυρίζουν σχετικά νωρίς, γύρω στις 12:30 το μεσημέρι γιατί είναι όλα μικρά. Διαβάζουμε και ετοιμάζω το τραπέζι. Τρεις φορές την εβδομάδα τρώει μαζί μας και ο παιδαγωγός του σπιτιού για να έχουν το πρότυπο του ‘‘πατέρα’’. Στη διάρκεια του φαγητού συζητάμε για τα νέα των παιδιών και το πρόγραμμά μας. Τα παιδιά αρχίζουν τις δραστηριότητές τους και το διάβασμα αναλόγως με το καθημερινό τους πρόγραμμα που είναι σταθερό. Εάν προλάβουν… κάτι που είναι κάπως απίθανο τις καθημερινές, βγαίνουν έξω στο Χωριό και παίζουν με τα υπόλοιπα παιδάκια. Το βράδυ μπανάκι, βραδινό και καληνύχτισμα. Αυτό μας παίρνει αρκετή ώρα αλλά το απολαμβάνω!».
«Δεν αλλάζουν χρώμα τα μάτια, μόνο τρόπο να κοιτάζουν»
Μετά ρωτήσαμε τη Βιβή για το πόσο την έχει αλλάξει ως άνθρωπο η εμπειρία της μητέρας SOS. Τι μάς απάντησε; «Μόλις μπήκα σε αυτόν τον χώρο αυξήθηκαν οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις μου απέναντι στους ανθρώπους. Ευθύνες όμως που με βελτιώνουν ως προσωπικότητα. Εδώ πρόκειται για ανθρώπους, όχι project και λογιστικά! Έμαθα να συγχωρώ τον εαυτό μου και τους άλλους ευκολότερα. Δεν θυμώνω τώρα πια τόσο εύκολα, γιατί ψάχνω και αυτό που υπάρχει πίσω από μία συμπεριφορά (όχι απαραίτητα παιδιού). Γελάω πιο πολύ και για πιο ασήμαντα πράγματα γιατί τελικά εκεί είναι η ομορφιά της ζωής! Και είναι και τόσο ανακουφιστικό! Παίρνω λίγη από την ενέργειά τους κάθε μέρα και λίγη από την αγνότητα και την καθαρότητα της σκέψης τους. Άλλωστε όπως λέει και το τραγούδι ‘‘Δεν αλλάζουν χρώμα τα μάτια, μόνο τρόπο να κοιτάζουν’’.
Στις 8 Μαΐου γιορτάζουν όλες οι μανούλες του κόσμου και μαζί τους και εμείς, οι μητέρες SOS, που έχουμε την τιμή να τις βοηθήσουμε στο έργο τους, που για κάποιο σοβαρό λόγο, φαντάζομαι, δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν. Τα παιδιά είναι ευθύνη όλων μας, είναι το μέλλον μας. Εύχομαι Χρόνια Πολλά σε όλες τις μανούλες και στη δική μου!
Λιλειπούτεια ερωτήματα
• «Οι μαμάδες αγαπάνε πάντα τα παιδιά τους; Ακόμα και να πεθάνουν τα φροντίζουν από τον ουρανό;»
(η μικρούλα μου των 10 ετών)
• «Αν φύγεις ποιος θα μας φροντίζει; Θα με χωρίσουν από τα αδέλφια μου; Θα με πάνε σε άλλο σπίτι;»
(ο μικρός μου των 7 ετών)
• «Μαμά θα με αφήσεις μόνο όταν μεγαλώσω και παντρευτώ και κάνω παιδιά ε;»
(η αγαπούλα μου 6 χρονών)
• «Μαμά, με αγαπάς όσες ζαβολιές και να κάνω;»
(το αγγελούδι μου των 6 ετών)