Η συμμετοχή του στην ταινία «Μπλε Βασίλισσα» που παίζεται στους κινηματογράφους, η Ιψενική «Αγριόπαπια» στο θέατρο «Πορεία», η βράβευση στη Βενετία και η ξαφνική δημοσιότητα που αυτή επέφερε
Ένας κορυφαίος ηθοποιός μιλάει για όλα στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ
Συνέντευξη:Τάσος Μεργιάννης
Αν και μετρούσε ήδη πάνω από 30 χρόνια πορείας στο θέατρο, έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό το 2013 όταν κατέκτησε το βραβείο Volpi Cup, για την ερμηνεία του στην ταινία του Αλέξανδρου Αβρανά «Miss Violence», στο 70ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας. Από τα οξύμωρα του επαγγέλματος του ηθοποιού….
Αυτές τις ημέρες, εν μέσω προβών για το έργο «Η πόλη» της Λούλας Αναγνωστάκη που θα ανέβει στην Πειραιώς 260 από τις 10 έως τις 13 Ιουνίου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και ενώ μέχρι τις 3 Ιουνίου θα εξακολουθήσει να καταδύεται στον μαγικό κόσμο του Ίψεν ως Βέρλε στην αριστουργηματική «Αγριόπαπια», προβάλλεται στους κινηματογράφους η ταινία «Μπλε Βασίλισσα» (με τους Βριλησσιώτες δημιουργούς, σκηνοθέτη Αλέξανδρο Σιπσίδη και σεναριογράφο Απολλωνία Τσαντά) στην οποία πρωταγωνιστεί.
Ο Θέμης Πάνου συστήνει στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ το αριστούργημα του Ίψεν που θα παίζεται μέχρι τις 3 Ιουνίου στο θέατρο «Πορεία» λέγοντας: «Είναι ένα εξαιρετικά καλοφτιαγμένο έργο που προσεγγίζει τα θέματα της αλήθειας και του ψεύδους. Αυτό που έκανε αυτό το έργο αριστούργημα είναι η ικανότητα του Ίψεν να κρατάει το ενδιαφέρον του θεατή μέχρι και την τελευταία σκηνή με την τεχνική της αναμονής και του αιφνιδιασμού και την εναλλαγή της ιλαρότητας και της δραματικότητας».
Πώς θα συστήνατε την ταινία «Μπλε Βασίλισσα» σε έναν υποψήφιο θεατή;
Πρόκειται για ένα αστυνομικό νουάρ με ένα καλογραμμένο σενάριο, γεμάτο ανατροπές και εκπλήξεις. Μιλάει για μια σχέση εμπιστοσύνης και προδοσίας και πώς η εξουσία μπορεί να «τυφλώσει» τελικά αυτόν που την κατέχει.
Θα αναρωτηθεί κανείς «Ταινία δράσης στην Ελλάδα; Με τι budget»;
Με αυτά που υπάρχουν. Τόσο ο σκηνοθέτης και τα παιδιά του συνεργείου όσο και οι ηθοποιοί προσπαθήσαμε για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Άλλωστε, λένε οτι «πενία τέχνας κατεργάζεται».
Τι μπορείτε να αποκαλύψετε για τον ρόλο σας;
Υποδύομαι τον Άγγελο, έναν περιθωριακό τύπο που διοικεί μια ομάδα και έχει μια ιδιαίτερη σχέση με έναν από αυτούς που εμπλέκονται στην κλοπή της «Μπλε Βασίλισσας», η οποία είναι η κωδική ονομασία για το πολυτιμότερο διαμάντι στον κόσμο.
Πώς ήταν η συνεργασία σας με τον σκηνοθέτη Αλέξανδρο Σιπσίδη;
Εξαιρετική. Ο Αλέξανδρος είναι ένα εξαιρετικό παιδί με λαμπρό μέλλον, ο οποίος έχει κάνει ήδη πολλά πράγματα στον κινηματογράφο.
Αν και μετράτε σχεδόν 35 χρόνια στο θέατρο, ίσως η καλύτερη στιγμή στην καριέρα σας προέρχεται από τον κινηματογράφο και αναφέρομαι στην βράβευσή σας στο Φεστιβάλ της Βενετίας για την ερμηνεία σας στην ταινία «Miss Violence». Θα συμφωνούσατε με αυτήν την άποψη;
Εξαρτάται πώς ορίζει κανείς τις λέξεις «καλύτερη στιγμή». Υπήρξαν στο θέατρο άλλες στιγμές, πολύ πιο σημαντικές για μένα, με την έννοια του καλλιτεχνικού ύψους. Μια παράσταση στην Επίδαυρο, μια περιοδεία στο εξωτερικό, μια συνάντηση με έναν κορυφαίο ρόλο… Η διάκριση στη Βενετία είχε τον τόνο της μεγάλης δημοσιότητας, η οποία δεν σας κρύβω ότι με ξάφνιασε. Γνωρίζω ότι εάν κάτι μείνει στο τέλος από την προσωπική μου ιστορία θα είναι και αυτό το βραβείο. Δεν ήρθε, όμως, μόνο του. Έφτασα σ’ αυτό εργαζόμενος έως τότε επί 30 συναπτά χρόνια στο θέατρο. Συναντήθηκα με το σενάριο και τον σκηνοθέτη επειδή είχα ήδη μια θεατρική πορεία. Κάποιος με είδε και σκέφτηκε «αυτός μπορεί να το κάνει» και αυτή η φράση είναι ένδειξη εμπιστοσύνης σε μια πορεία.
Σε πρακτικό επίπεδο σάς βοήθησε αυτή η διεθνής διάκριση; Είχατε περισσότερες επαγγελματικές προτάσεις έκτοτε;
Με βοήθησε, υπό την έννοια ότι από τη μια επιβραβεύτηκε μια πορεία και από την άλλη επιβεβαίωσε τις όποιες ικανότητές μου στους άλλους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να υπάρχουν προτάσεις για συνεργασία με ικανοποιητική αμοιβή για τα δεδομένα της κρίσης. Ταυτόχρονα, υπήρξε μια κοινωνική αναγνώριση. Μου προτάθηκαν θέσεις σε δημόσιους οργανισμούς, τους οποίους δεν θα ήθελα να αποκαλύψω και τις οποίες αρνήθηκα. Με λίγα λόγια, σταθεροποιήθηκε η θέση μου στον χώρο, κάτι που εγώ μεταφράζω σε δυνατότητα επιλογής ρόλων, καθώς η προσφορά εργασίας έγινε πιο συγκεκριμένη και με μεγαλύτερη διάρκεια.
Είπατε ότι σας ξάφνιασε η απότομη δημοσιότητα που απέφερε το βραβείο. Πώς το διαχειριστήκατε τότε;
Ήμουν 53 ετών, οπότε παρέμεινα ψύχραιμος. Τις πρώτες δυο εβδομάδες υπήρξε μια πίεση από την άποψη της συχνής επικοινωνίας με τα ΜΜΕ. Από την πρώτη στιγμή επέλεξα να είμαι ανθρώπινος και όχι να σκεφτώ «αυτό το βραβείο με βάζει σε μια κορυφή», κάτι που μπορεί να πάθει ο καθένας.
Πώς είναι να είναι κάποιος ηθοποιός στην Ελλάδα της κρίσης;
Πάρα πολύ δύσκολο. Κι εμείς υφιστάμεθα όσα υφίστανται οι άλλοι εργαζόμενοι. Λίγοι μπορούν να ζουν αξιοπρεπώς με έναν μισθό από το θέατρο, με αποτέλεσμα το επάγγελμα του ηθοποιού να γίνεται όλο και πιο ταξικό. Ερχόμαστε, όμως, αντιμέτωποι με τον ίδιο μας τον εαυτό, υπό την έννοια ότι είμαστε κι εμείς υπεύθυνοι, για παράδειγμα, για την απουσία Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Χρόνια υποχωρήσεων και συμβιβασμών ακόμα και πριν την κρίση έφεραν αυτό το αποτέλεσμα.
Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή που κληθήκατε να αντιμετωπίσατε στην πορεία σας;
Υπάρχουν δύσκολες στιγμές όταν έχεις να αντιμετωπίσεις μια περίοδο αβεβαιότητας και ανεργίας ή μια ανθρώπινη σχέση που δεν μπορείς να διαχειριστείς… Ακόμα και όταν έχεις να επιλέξεις ανάμεσα σε δυο ενδιαφέροντα πράγματα. Στην πραγματικότητα είναι ένα σύνολο δύσκολων στιγμών που εναλλάσσονται με περιόδους ησυχίας, ακόμα και εφησυχασμού που κρατάνε λίγους μήνες.
Ποιες στιγμές ή συνεργασίες θα επιλέγατε από τη θεατρική σας διαδρομή;
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω μια. Θα μπορούσα να αναφέρω την συνεργασία με τον Γιάννη Κόκκο στην «Ορέστεια», τις συνεργασίες με τον Βασίλη Παπαβασιλείου, τον Κώστα Τσιάνο, τη Νικαίτη Κοντούρη, τον Γιάννη Χουβαρδά, τον Μιχαήλ Μαρμαρινό… Φυσικά, και την τωρινή μου συνεργασία με τον Δημήτρη Τάρλοου στο «Πορεία». Ένας σημαντικός ρόλος, ένα γεμάτο θέατρο…
Τι άλλο να ζητήσω; Είμαι από τους τυχερούς γιατί ευτύχησα να έχω συνεργαστεί με πολύ σημαντικούς ανθρώπους, σκηνοθέτες και ηθοποιούς. Στη δουλειά μας, οι συναντήσεις έχουν σημασία. Η αλληλεπίδραση και αυτό που νιώθουμε ότι θα μας κάνει καλύτερους.
Εκπτώσεις κάνατε ποτέ στη δουλειά σας;
Όλοι οι άνθρωποι παλεύουμε με συμβιβασμούς. Φυσικά και έχω κάνει εκπτώσεις, συμβιβασμούς και συνεργασίες που δεν θα ήθελα, αλλά τις έκανα για λόγους βιοπορισμού. Απλώς, φρόντισα να διατηρήσω μια ταυτότητα η οποία να είναι αρκετά ευανάγνωστη.
«Μέχρι τα 24 κυκλοφορούσα με πράσινη κάρτα»
Γεννηθήκατε στην Κωνσταντινούπολη και ήρθατε στην Ελλάδα σε ηλικία δεκατριών ετών. Πώς σας υποδέχτηκε η ελληνική κοινωνία;
Η κοινωνία μας δεν είναι ευέλικτη σε ζητήματα υποδοχής του ξένου και του διαφορετικού – το βλέπουμε καθημερινά. Παρομοίως κι εμάς δεν μας υποδέχτηκαν με την καλύτερη συνθήκη. Δεν μας αναγνώρισαν ως Έλληνες. Μέχρι τα 24 μου κυκλοφορούσα με πράσινη κάρτα. Για να μη μιλήσω για τις γνωστές ανιστόρητες εκφράσεις περί καταγωγής τις οποίες άκουγα…
Ήταν κάτι που σας πλήγωσε;
Αυτά με τον καιρό ξεχνιούνται. Η «άλλη μεριά» πάντα προκαλεί φόβο. Εμείς οι Κωνσταντινοπολίτες μιλάμε με μια βαριά προφορά η οποία είτε ξενίζει είτε προκαλεί γέλιο. Σήμερα έχουμε εξοικειωθεί σε διαφορετικές εκφορές λόγου. Με τις συνεχείς μετακινήσεις πληθυσμών αλλάζει η κοινωνία. Δείτε αυτόν τον μπασκετμπολίστα που γεννήθηκε εδώ (σ.σ. Γιάννης Αντετοκούνμπο). Φέρνει σε αμηχανία αυτούς που μιλάνε για χρώματα και αίματα. Το να θέλει να μείνει κάποιος στη χώρα μας και να μετέχει της ελληνικής παιδείας είναι τιμή μας.Αυτό πρέπει να ενθαρρύνουμε και να αναδεικνύουμε. Όλα τα άλλα είναι επικίνδυνες αστειότητες που οδηγούν σε φούρνους ή σε πολέμους.
Γνωρίζω ότι στο παρελθόν συνηθίζατε να γράφετε ακατάπαυστα. Συνεχίζετε;
Όποτε έχω χρόνο γράφω, αλλά δυστυχώς για …περιορισμένες εμφανίσεις.Μέχρι στιγμής έχουν εκδοθεί τα αφηγήματα «Vita Brevis – ιστορίες για αχρείους» σε σκίτσα Θανάση Δήμου από τις εκδόσεις Καστανιώτη και «Αιφνιδίως» από τις εκδόσεις Ροδακιό, ενώ έχουν δημοσιευτεί αφηγήματα και ποιήματά μου στα περιοδικά «Κιστέρνα» και «Να ένα μήλο».
Θα γράφατε κάτι σε μεγάλη φόρμα;Μυθιστόρημα, σενάριο για ταινία ή θεατρικό;
Όσο ασχολούμαι με το θέατρο και το σενάριο, όλο και περισσότερο ένας λογοκριτής ισχυροποιείται μέσα μου. Και να ήθελα, δεν θα μπορούσα να συναγωνιστώ τον Ίψεν. Ο άνθρωπος ασχολήθηκε με το αντικείμενο της συγγραφής αρκετά χρόνια. Εγώ αφιερώνω τις ώρες πτήσης μου πάνω στη σκηνή. Κι επειδή μου αρέσει το γράψιμο, προτιμώ να …γράφω επί σκηνής!
H Αγριόπαπια
Θέατρο Πορεία
Τρικόρφων 3-5 & 3ης Σεπτεμβρίου 69
Τηλ.: 210 8210991, 210 8210082
Μετάφραση – Δραματουργία – Σκηνοθεσία:Δημήτρης Τάρλοου
Παίζουν: Θέμης Πάνου, Γιάννος Περλέγκας , Γιώργος Μπινιάρης, Γιάννης Κότσιφας, Λένα Δροσάκη, Σίσσυ Τουμάση, Άννα Μάσχα, Αντίνοος Αλμπάνης, Γιάννης Καπελέρης, Αλκιβιάδης Μαγγόνας, Στέργιος Κοντακιώτης, Νίκος Πυροκάκος, Ανδρέας Νάτσιος, Γιάννης Γούνας
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Τετάρτη 19:00, Παρασκευή 20:30, Σάββατο 21:00, Κυριακή 20:00
Τιμές Εισιτηρίων: 14-20 ευρώ
Η ταινία
«Μπλε Βασίλισσα» παίζεται στους κινηματογράφους Odeon Opera (Ακαδημίας και Ιπποκράτους) και Σινέ Αθηνά Piscines Idealess
(Σολωμού 18, Χαλάνδρι) από τις 19 Απριλίου.