Υπάρχουν τόποι με ιστορία βαριά, που κουβαλούν στην πλάτη τους αναμνήσεις χαράς αντάμα με εκείνες της πίκρας, σαν να έχουν χρέος να συνταιριάξουν τη γαλήνη με την οδύνη, την ευτυχία με τον πόνο, και λειτουργούν σε όλους εμάς σαν υπόμνηση της αδυναμίας του ανθρώπου εμπρός στων ομοίων του την παντοδύναμη μανία. Γιατί όσα παθαίνουν οι άνθρωποι σε ετούτη τη γη, σε πάθη ανθρώπων τα χρωστάνε. Και τότε είναι οι παθημένοι που πρέπει να βρουν δύναμη να θυμούνται, ψυχή να συγχωρούν, και αντοχή να συνεχίσουν, και με τα υλικά των ερειπίων να χτίσουν πάλι το βιός τους, και τις πόρτες ανοιχτές να έχουν.
Πόρτες «ανοιχτές», σαν αυτές που είχαν ανοίξει για εμάς της Ίμβρου και της Πόλης οι Έλληνες, απόγονοι των αρχαίων Αθηναίων και των Μεγαρέων, και τις οποίες διαβήκαμε με χαρά, σεβασμό και προσοχή, για τη μεγάλη ιστορία που βρίσκεται πίσω τους.
Από την Αττική ξεκινήσαμε και εμείς να ετοιμάζουμε το ταξίδι, προσπαθώντας να έχουμε στο μυαλό όσα περισσότερα μπορούσαμε για την αρχαία αλλά και για την πρόσφατη ιστορία των τόπων εκείνων, που έχει ως αφετηρία την συνθήκη της Λωζάννης και την υπαγωγή τους στην Τουρκία, συνθήκη η οποία πολλές φορές καταπατήθηκε από το Τούρκικο κράτος και που οδήγησε το μεγαλύτερο μέρος των ελληνικών πληθυσμών Κωνσταντινούπολης, Ίμβρου και Τενέδου στην προσφυγιά, χωρίς όμως αυτό να καταφέρει να μειώσει στο ελάχιστο την αγάπη τους για τις ιδιαίτερες τους πατρίδες. Βασιζόμενοι στην αγάπη αυτή, την οποία και θέλουν να μοιραστούν, αποφασίσαμε να γνωρίσουμε τους τόπους εκείνους όχι μόνο μέσα από διηγήσεις και εικόνες, αλλά αγγίζοντας τους με τα βήματα μας και δουλεύοντας τους με τα χέρια μας.
Φθάνοντας στην Ίμβρο ασχοληθήκαμε με κάποιες δράσεις περιποίησης του χωριού των Αγίων Θεοδώρων, ενώ το απόγευμα της 19/8 συναντήσαμε τον Παναγιότατο Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο κατά την επίσκεψη του στο υπό διαμόρφωση Οικολογικό Πάρκο του χωριού, το οποίο ξεκίνησε με τη δική του πρωτοβουλία και συμπαράσταση. Το βράδυ μεταβήκαμε για διανυκτέρευση στην παραλία Κόκκινα, στην εξόρμηση που είχε διοργανώσει ο Ναυταθλητικός Όμιλος Ιμβρίων. Την επομένη πήγαμε στα Αγρίδια όπου και αφιερώσαμε δύο ημέρες. Διοργανώσαμε και παίξαμε ένα παιχνίδι θησαυρού με τα παιδιά του χωριού, σηματοδοτήσαμε το μονοπάτι που οδηγεί από τα Αγρίδια στην παραλία Μουρτάρι, καθαρίσαμε την εκκλησία του χωριού και κατακτήσαμε τη δεύτερη υψηλότερη κορυφή του νησιού, τον Άγιο Δημήτριο. Επίσης είχαμε την χαρά ενός γεύματος που παρέθεσε για εμάς κοντά στην Παναγιά ο Οικουμενικός Πατριάρχης, μαζί με τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Ίμβρου και Τενέδου κ.κ. Κύριλλο, και στο οποίο είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε την τόσο επιβλητική προσωπικότητα του προκαθημένου της Ορθοδοξίας, ενός ανθρώπου που σε κερδίζει όχι μόνο με το πολύτιμο πνευματικό έργο του, αλλά και με την απλότητα των τρόπων και την αμεσότητα του χαρακτήρα του.
Στην συνέχεια μεταφερθήκαμε ξανά στους Αγίους Θεοδώρους, οι οποίοι αποτέλεσαν την βάση των υπόλοιπων δραστηριοτήτων μας στην Ίμβρο. Παρευρεθήκαμε στην παρουσίαση βιβλίου του κυρίου Ιωακείμ Μπουτάρα με τίτλο: «Η εκπαίδευση στην Ίμβρο 1800-1964», όπου και μάθαμε πολλά για τις περιπέτειες της Ελληνικής εκπαίδευσης στο νησί. Παρακολουθήσαμε την Πατριαρχική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στους Αγίους Θεοδώρους κατά την εορτή για τα Εννιάμερα της Παναγίας. Επίσης ακολουθήσαμε τον Παναγιότατο στο προσκύνημα του στην Παναγιά της Αρασιάς, ένα ορεινό ξωκλήσι συνδεδεμένο με έθιμα και παραδόσεις και με θέα σχεδόν το σύνολο της Ίμβρου.
Ξεχωριστή σημασία για εμάς είχε η τελετή των εγκαινίων για την επαναλειτουργία του Μειονοτικού Δημοτικού Σχολείου των Αγίων Θεοδώρων μετά από 50 περίπου χρόνια. Σημειωτέον ότι η προοπτική της επαναλειτουργίας του σχολείου είχε αποτελέσει για εμάς την αρχική έμπνευση για την πραγματοποίηση αυτής της Μεγάλης Δράσης.