H μεγάλη εβδομάδα ήδη άρχισε και αυτή τη φορά δεν αφορά το Θείο, αλλά το Ανθρώπινο δράμα. Κάθε μήνυμα που έρχεται από κέντρα λήψης των αποφάσεων, στην Ελλάδα (εάν υπάρχουν ακόμη τέτοια) και στο εξωτερικό, επαναλαμβάνει μονότονα αφ’ ενός το μέγεθος της κρίσης που αντιμετωπίζει η εθνική οικονομία μας, αφ’ ετέρου το αναπότρεπτο των θυσιών που απαιτείται από τον λαό προκειμένου να μη «βουλιάξει το καράβι».
Του Θάνου Σταθόπουλου
Την ίδια στιγμή, πολλοί σπεύδουν να δικαιολογήσουν τα σκληρά μέτρα που ελήφθησαν ή πρόκειται να ληφθούν, παραπέμποντας στα γεμάτα ακόμη κέντρα διασκέδασης και στους «μποτιλιαρισμένους» δρόμους και λεωφόρους κατά τις πρώτες πρωινές ώρες από ξενύχτηδες. Για άλλη μια φορά, η πλήρης ισοπέδωση και η συνειδητή τοποθέτηση των «χλωρών με τα ξερά» βρίσκεται στο απόγειό της.
Καταρχήν, ουδείς αμφισβητεί, τουλάχιστον προβάλλοντας σοβαρά επιχειρήματα, το μέγεθος και την ένταση των ελληνικών οικονομικών προβλημάτων. Όπως, επίσης, ουδείς αρνείται ότι υπήρχαν, υπάρχουν και θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν Έλληνες οι οποίοι επιδίδονται σχεδόν καθημερινά σε «λουλουδοπόλεμο» στα νυχτερινά κέντρα, διαμένουν, με προκλητική συχνότητα, σε πανάκριβους ξενώνες ή ξενοδοχεία, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, οδηγούν θηριώδη και ταυτόχονα υπερπολυτελή οχήματα κ.ο.τ.
Μόνο που οι περισσότεροι από τους προαναφερόμενους δεν πρόκειται να «γονατίσουν» από τα νέα μέτρα. Το πολύ πολύ να περιορίσουν λίγο τη σπάταλη διαβίωσή τους και να χάσουν ένα μέρος από τα προκλητικά προνόμιά τους.
Η «σφαγή των αμνών» θα γίνει στα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα. Εκεί που, ούτως ή άλλως, οι όποιες εκδρομές περιορίζονται στην ολιγοήμερη καλοκαιρινή άδεια. Εκεί που οι «σπατάλες» -αναγκαστικές αυτή τη φορά- γίνονται στα «φακελάκια» κάποιων γιατρών, στα ιδιωτικά φροντιστήρια των παιδιών, στην απόκτηση πρώτης κατοικίας κ.λπ. Όσο για τη διασκέδαση, γιατί κι αυτή χρειάζεται, είναι ίσως μετρημένη και από καιρό προγραμματισμένη.
Υπάρχει, ωστόσο, για να είμαστε δίκαιοι, και μια ενδιάμεση κατηγορία, η οποία ενώ διαθέτει τις οικονομικές δυνατότητες της δεύτερης κατηγορίας πολιτών που προαναφέραμε, επιμένει να ακολουθεί τον δαπανηρό τρόπο ζωής της πρώτης κατηγορίας. Ανάμεσά τους, σίγουρα, θα βρούμε πολλούς από όσους κατατάσσονται στους «κόκκινους κωδικούς» των διαφόρων τραπεζικών καταστημάτων. Ας μη ξεχνάμε, όμως, ότι πλην των ευθυνών που βαρύνουν τους ίδιους για την αλόγιστη διαχείριση των οικονομικών τους (κοινώς, ας κοιμηθούν όπως έστρωσαν), ολόκληρο το πολιτικό και οικονομικό σύστημα λειτούργησε με τρόπο ώστε, είτε να τους ενισχύσει τη ροπή προς τη σπατάλη, είτε -στην καλύτερη περίπτωση- αρνούμενο να βάλει ασφαλιστικές δικλείδες για την προστασία τους από τον υπερδανεισμό.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ούτε η πρώτη, ούτε η τρίτη κατηγορία πολιτών θα μας απασχολήσει στο παρόν άρθρο. Με εκείνους που θ’ ασχοληθούμε και οι οποίοι, κατά τη γνώμη της στήλης είναι οι περισσότεροι, είναι οι πολίτες της δεύτερης κατηγορίας που αναφέραμε. Και θ’ ασχοληθούμε μαζί τους, σε συνδυασμό με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, η εξουσία της οποίας είναι η μόνη που ενδεχομένως μπορεί να εξισορροπήσει την αναλγησία που επιδεικνύει το κεντρικό κράτος προς αυτούς του πολίτες τους.
