«Aν δεν πεινάσουν οι φτωχοί, οι πλούσιοι δεν χορταίνουν» λαϊκή παροιμία
Toυ πολίτη Πεντέλης Γιώργου Βασιλόπουλου
Το άρθρο 21 του Συντάγματός μας περιγράφει στις τέσσερις παραγράφους του, θαυμάσια, τα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών αλλά και τις υποχρεώσεις του κράτους σχετικά με την οικογένεια, τον γάμο, τη μητρότητα, την παιδική ηλικία, τους πολύτεκνους, τους ανάπηρους, τα ορφανά, τους πάσχοντες από ανίατες αρρώστιες. Ιδιαίτερα τονίζονται οι υποχρεώσεις του κράτους σχετικά με τη μέριμνα για την υγεία των πολιτών, για την προστασία της νεότητας, του γήρατος και της αναπηρίας. Επιπλέον η περίθαλψη των απόρων, των ανέργων, των λιμοκτονούντων και των αστέγων.
Στην πράξη όμως αυτά τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα έμειναν και μένουν ανικανοποίητα, γιατί το κράτος δεν μπορεί ποτέ να εκπληρώσει τις συνταγματικές του επιταγές. Και τούτο έγινε -κατά την ταπεινή γνώμη μου- επειδή το κράτος δεν λειτούργησε ποτέ στην ελληνική ιστορία, ως μηχανισμός εξυπηρέτησης του λαού, αλλά ως μηχανισμός εξαναγκασμού των πολλών και άγριας εκμετάλλευσής των σε όλα τα επίπεδα των κοινωνικών αναγκών τους. Το κράτος ως όργανο εξουσίας έγινε η λεία των κομμάτων, το δικό τους κυβερνητικό φέουδο.
Μέσω αυτού ασκούσαν τα κομματικά τους παιχνίδια, μέσω αυτού τροφοδοτούν με εκατοντάδες εκατομμύρια τα κομματικά τους ταμεία. Μέσω του κράτους έχτισαν την εκλογική τους πελατεία. Ρουσφέτια, διορισμοί, μίζες, εξαγορές, εκβιασμοί, εκδουλεύσεις, παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη, διαπλοκές, ιδιοτελείς νόμοι και τόσα άλλα οδήγησαν τον λαό και τη χώρα στη σημερινή αθλιότητα.
Οι αλόγιστοι υπερδανεισμοί και οι κρατικές σπατάλες καθώς και η αδιαφορία -κατά το ηπιότερον- για την παραγωγική ανάπτυξη επέκτειναν το πρόβλημα των Ελλήνων σε τέτοιο σημείο που τα κόμματα της πελατοκρατίας δήλωσαν αδυναμία να συνεχίσουν να κυβερνούν, καλώντας τους τοκογλύφους συνεργάτες τους να αποφασίζουν στο εξής για την πορεία της χρεοκοπίας της χώρας!
Δηλαδή δουλικά παρέδωσαν την εθνική μας ανεξαρτησία, υπογράφοντας τα κατάπτυστα μνημόνια και ψηφίζοντας τις άκρως αντιλαϊκές διατάξεις τους, παραβιάζοντας κατάφωρα το Σύνταγμα των Ελλήνων.
Τα κόμματα της εθελοδουλίας εκ των προτέρων γνωρίζοντας την αντίδραση του λαού, φρόντισαν να ψηφίσουν νόμους, που να τους εξασφαλίζουν τη μόνιμη και σταθερή εξουσία τους. Ψήφισαν μαζί τον εκλογικό νόμου «Παυλόπουλου» (είναι αυτός ο υπουργός που ευχαριστούσε τους μετανάστες που προτίμησαν την πατρίδα μας). Ο νόμος αυτός στερεί από τα κόμματα -κάτω του 3%- να εκπροσωπούνται στην ελληνική Βουλή, και πριμοδοτεί το πρώτο κόμμα με πενήντα έδρες βουλευτών. Που σημαίνει πως το 1/6 των Ελλήνων, δηλαδή το 17%, άλλο κόμμα ψηφίζει και αλλού πηγαίνει η ψήφος του. Και όμως αυτοί που πλαστογράφησαν και διαστρέβλωσαν τη θέληση του ελληνικού λαού, έρχονται και πάλι χωρίς αιδώ, να ζητούν κομματική ψήφο, ποζάροντας πρώτοι στις σειρές των ψηφοδελτίων.
Να τώρα μας λένε πως δεν χρειάζεται σταυρός προτίμησης και την σειρά των υποψηφίων θα την ορίσει ο αρχηγός του κόμματος. Δηλαδή πλήρης και ολοκληρωμένη αρχηγική δικτατορία! Τέτοιο φτύσιμο κατάμουτρα των ψηφοφόρων δεν έχει ξαναγίνει! Η υποκρισία όμως φτάνει στο απόγειό της. Όλα γίνονται εν ονόματι της δημοκρατίας και για την εξυπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων. Δηλώνουν πως οι νόμοι κλοπής των ψήφων έγιναν για το καλό του λαού, για να μη μένει ακυβέρνητος, για να υπάρχει σταθερή και ισχυρή εξουσία, δηλαδή η δική τους, γιατί αυτοί έχουν την πείρα (λόγω κληρονομιάς!). Τρέμουν στη σκέψη πως μπορούν να βρεθούν εκτός εξουσίας, γι αυτό βλέπουμε τις πιο αφύσικες συνευρέσεις και συνεργασίες. Και όλα αυτά για το καλό της πατρίδας, που βρίσκεται στην άκρη του γκρεμού! Λες και τούτο τον τόπο τον κυβέρνησαν εξωγήινοι.
Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι, που λέει σοφά ο λαός. Το ένοχο βλέμμα τους είναι αδύνατο να το κρύψει ο κάλπικος λόγος. Βγαίνουν στα σαλόνια και τα παράθυρα των τηλεοπτικών μέσων και συναγωνίζονται ποιος θα θρηνήσει περισσότερο για τις μαζικές αυτοκτονίες των απελπισμένων συμπατριωτών μας. Χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα εκατομμύρια των ανέργων και για την ομαδική μετανάστευση των νέων μας. Πλειοδοτούν με παχιά και ανέξοδα λόγια για τους άρρωστους χωρίς φάρμακα, για τους άστεγους και τους πεινασμένους που ψάχνουν στα σκουπίδια, όντας οι ίδιοι απόβλητοι της δεινοπαθούσης και περιχαρακωμένης ελληνικής κοινωνίας. Πού είναι τα περίφημα συστήματα υγείας, ποιοί τα διέλυσαν, ποιά «τρωκτικά» τιμωρήθηκαν, ποιοι τροφοδότησαν τα κυκλώματα της φαρμακεμπορίας, γιατί περιέκοψαν τις δαπάνες για την υγεία και την περίθαλψη, ποιοι ενίσχυσαν τα ιδιωτικά κέντρα υγείας;! Ζητώντας την ψήφο μας, δηλώνουν πως θα αναμορφώσουν την παιδεία, πως θα κάνουν μαζικές μεταρρυθμίσεις, πως δικαίωμα στη μόρφωση το έχουν όλοι εξίσου, και άλλα του κοπανιστού αέρα.