Με την πεποίθηση ότι «τα «παιδιά της κρίσης», που ακούνε συνεχώς ότι είναι λογικό και μοντέρνο να ζουν χειρότερα από τους γονείς τους και τους παππούδες τους, μπορούν να βρουν τις ανάγκες τους, τα όνειρά τους, τα θέλω τους μόνο στον αγώνα, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ», o μέχρι χθες κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος, Θανάσης Παφίλης, δίνει το «στίγμα» του για τις διακύβευμα των εκλογών της επόμενης Κυριακής. Ο δυναμικός πολιτικός της Αριστεράς και τώρα υποψήφιος βουλευτής στον Βόρειο Τομέα της Αθήνας με το ΚΚΕ, στην αποκλειστική του συνέντευξη στη εφημερίδα μας, μιλάει για τη διαπλοκή και τις εξεταστικές επιτροπές που δεν καταλήγουν πουθενά, αλλά και για το «δήθεν» αριστερό προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ, αφού «η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ κοιτάει τόσο “αριστερά“ που κατάφερε, μέσα σε μια τετραετία, να «ξεπλύνει» τη «δεξιά» πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ».
Συνέντευξη: Αλέξανδρος Καζαντζίδης
Ο Θανάσης Παφίλης υπεραμύνεται των ριζικών αλλαγών που έχει ανάγκη η χώρα μας, όπως «κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής του πλούτου, αποδέσμευση από τη φυλακή της εε και του ΝΑΤΟ και σχεδιασμό της οικονομίας με βάση τις λαϊκές ανάγκες και όχι το κέρδος των λίγων», αλλά και πιστεύει πως «ο διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης που προτείνει το ΚΚΕ είναι προς το συμφέρον της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού». Τέλος, ο Θ. Παφίλης εξηγεί διεξοδικά τους στόχους με τους οποίους κατεβαίνει το ΚΚΕ στις εκλογές, επισημαίνοντας ότι από τους πολίτες «κρίνεται πόσο δυνατό θα είναι το ΚΚΕ, γιατί είναι το μόνο που μπορεί να τα βάλει με την επόμενη κυβέρνηση, που θα είναι από χέρι αντιλαϊκή».
Έχετε κατά καιρούς δηλώσει ότι «ο λαός θα αλλάξει την πολιτική ατζέντα». Πώς το εννοείτε αυτό;
Είμαστε σε προεκλογική περίοδο και μόνο το ΚΚΕ θέτει στη συζήτηση αυτά που έχει ανάγκη ο λαός: Πώς θα αυξηθούν οι μισθοί και οι συντάξεις, πώς θα αντιπαλέψουμε την εργασιακή ζούγκλα, πώς θα κατακτήσουμε σύγχρονα δικαιώματα στην Παιδεία και την υγεία. Όλοι οι άλλοι συζητάνε πώς θα αυξηθούν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, ποιος θα εγγυάται την τήρηση των δεσμεύσεων της ΕΕ, που σημαίνουν συνεχή αντιλαϊκά μέτρα ως το 2060. Πρέπει να βάλουμε στο επίκεντρο το πώς μπορούμε να ζήσουμε με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας και τις δυνατότητες της εποχής. Αυτό προϋποθέτει ριζικές αλλαγές: Κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής του πλούτου, αποδέσμευση από τη φυλακή της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και σχεδιασμό της οικονομίας με βάση τις λαϊκές ανάγκες και όχι το κέρδος των λίγων.
Είναι, όμως, δυνατόν αυτές οι αλλαγές να προκύψουν από δυναμικές μειοψηφίες και όχι από εκλογικές πλειοψηφίες; «Δυναμική μειοψηφία» είναι αυτοί που έχουν σήμερα την πραγματική εξουσία, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές, όλοι αυτοί που δεν προσφέρουν τίποτα στην παραγωγή του πλούτου, αλλά καρπώνονται τα αποτελέσματα από τη δουλειά των πολλών. Αυτούς υπηρετούν και η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Ο διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης που προτείνει το ΚΚΕ είναι προς το συμφέρον της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού. Συμφέρει την εργατική τάξη, τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τους μισθωτούς επιστήμονες, τη νεολαία των λαϊκών οικογενειών. Για να γίνει πράξη δεν αρκεί να το λέει το ΚΚΕ. είναι ανάγκη αυτή η πλειοψηφία να πιστέψει στη δύναμή της, να οργανωθεί και να παλέψει για αυτή τη διέξοδο. Αυτό δεν κρίνεται στις 7 Ιουλίου, κρίνεται όμως αν, με την ενίσχυση του ΚΚΕ, θα «φωτιστεί» αυτή η προοπτική, αν θα χαμογελάσει ο κόσμος που ελπίζει ότι τα πράγματα θα αλλάξουν.
Αυτός ο «πόλεμος» της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατά της διαπλοκής κατά πόσο είναι αληθινός ή το «μέτωπο» δεν είναι και τόσο καθαρό;
Πόσες φορές έχουμε ακούσει για το «μαχαίρι που θα φτάσει στο κόκκαλο», ότι «όλα θα έρθουν στο φως»; Πόσες εξεταστικές επιτροπές μονοπώλησαν τη δημοσιότητα, όταν στήνονταν, αλλά δεν έμαθε ποτέ κανείς πώς κατέληξαν; Η σκανδαλολογία είναι αγαπημένο σπορ των κομμάτων του συστήματος που, ειδικά σε προεκλογικές περιόδους, ψάχνουν πεδίο αντιπαράθεσης, δεδομένου ότι συγκλίνουν στα βασικά. Εμείς, πάντα είμαστε θετικοί στο να διερευνάται κάθε υπόθεση που προκύπτει. Άλλωστε, είμαστε οι μόνοι που δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα. Τονίζουμε όμως ότι, ανεξάρτητα από προθέσεις, η διαπλοκή, τα σκάνδαλα, οι ρεμούλες δεν πρόκειται να εκλείψουν όσο υπάρχει το μεγάλο σκάνδαλο, το σύστημα της εκμετάλλευσης και της σαπίλας που λέγεται καπιταλισμός. Τα μεγάλα «θύματα» της εποχής μας είναι οι νέοι.
Πώς πρόκειται να τους στηρίξει το κόμμα σας;
Τα «παιδιά της κρίσης», που ακούνε συνεχώς ότι είναι λογικό και μοντέρνο να ζουν χειρότερα από τους γονείς τους και τους παππούδες τους, μπορούν να βρουν τις ανάγκες τους, τα όνειρά τους, τα θέλω τους μόνο στον αγώνα, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ. Αυτά τα «θέλω», το ΚΚΕ τα έχει κάνει Προτάσεις νόμου και τροπολογίες, που ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ – ΠΑΣΟΚ απέρριψαν. Προτάσεις για δωρεάν σπουδές, σίτιση και στέγαση, δωρεάν συγγράμματα για όλους τους φοιτητές, δωρεάν γεύμα σε όλους τους μαθητές, για να σταματήσει η εργασιακή γαλέρα για τους νέους κ.λπ. Οι νέοι και οι νέες ξέρουν ότι το ΚΚΕ δεν είναι «μια από τα ίδια». Ξέρουν τα μέλη του και μέλη της ΚΝΕ μέσα από τους αγώνες για το σχολείο, τις σπουδές, για δουλειά με δικαιώματα. Καταλαβαίνουν πως η ψήφος στο ΚΚΕ είναι η μόνη ψήφος που μπορεί να αποδυναμώσει ακόμη περισσότερο τη ναζιστική – εγκληματική Χρυσή Αυγή, να την πετάξει έξω από τη Βουλή. είδαν πως η αποχή στις ευρωεκλογές δεν εμπόδισε να βαφτεί μπλε ο χάρτης, ξέρουν πως ποτέ η αποχή δεν εμπόδισε καμία κυβέρνηση να περάσει αντιλαϊκά μέτρα.
Κατά πόσο «αριστερά» κοιτάει σήμερα ο ΣΥΡΙZΑ και πώς φαίνεται αυτό στο ΚΚΕ;
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΙΖΑ κοιτάει τόσο «αριστερά» που κατάφερε, μέσα σε μια τετραετία, να «ξεπλύνει» τη «δεξιά» πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Απενοχοποίησε όλα αυτά, για τα οποία βγήκε στον δρόμο ο κόσμος τα προηγούμενα χρόνια: Τα μνημόνια, τους φόρους και τις περικοπές, τις απολύσεις κ.λπ. Έγινε σημαιοφόρος των σχεδιασμών των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και τη ν/Α Μεσόγειο «φτύνοντας» κατάμουτρα όσους έχουν διαδηλώσει ενάντια στους πολέμους και τις επεμβάσεις αυτού του δολοφονικού μηχανισμού. υιοθέτησε μέχρι και τις αποκρουστικές συνήθειες των προηγούμενων με τις μετατάξεις συγγενών και φίλων, τις διακοπές σε κότερα εφοπλιστών κλπ. Τους έδωσε «πάσα» να λένε ότι «τους είδαμε και τους αριστερούς, όλοι ίδιοι είναι». Ξέρουμε ότι υπάρχει αγνός προοδευτικός, αριστερός κόσμος που δεν «κατέθεσε» μαζί με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ τις αξίες και τα ιδανικά του στο σύστημα της εκμετάλλευσης, στα επιτελεία της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Αυτός ο κόσμος έχει μια και μοναδική επιλογή στην κάλπη: να στηρίξει το ΚΚΕ.
Με ποιους στόχους κατεβαίνετε σ’ αυτή την εκλογική αναμέτρηση και γιατί κάποιος να ψηφίσει ΚΚΕ;
Στόχος μας είναι ένα πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ για να επιστρέψει αυτή η δύναμη στον ίδιο τον λαό: να κατατεθεί στους αγώνες του, να ακουστούν πιο δυνατά οι διεκδικήσεις του στη Βουλή, να δυναμώσει η διεκδίκηση όσων έχασε ο λαός μας τα τελευταία χρόνια και όλων όσων δικαιούται για να ζήσει με αξιοπρέπεια. Αυτό που κρίνεται πραγματικά για τους εργαζόμενους, τη νεολαία δεν είναι η διαφορά του πρώτου με τον δεύτερο ούτε το ποσοστό που θα πάρουν διάφορα κόμματα «μιας χρήσης», που σήμερα υπερπροβάλλονται από τα συστημικά ΜΜΕ και αύριο μπορεί να μην υπάρχουν. Κρίνεται πόσο δυνατό θα είναι το ΚΚΕ, γιατί είναι το μόνο που μπορεί να τα βάλει με την επόμενη κυβέρνηση, που θα είναι από χέρι αντιλαϊκή. Είμαστε αισιόδοξοι και η αισιοδοξία μας στηρίζεται στους χιλιάδες που ψήφισαν το ΚΚΕ στις ευρωεκλογές, στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, αλλά και στους πολλούς περισσότερους που μας ακούν και προβληματίζονται, που εκτιμούν τη συνέπεια και τη δράση μας, που θέλουν -και μας το λένε- να πάει καλά το ΚΚΕ, είναι στο χέρι τους.
Ποιος είναι ο Θανάσης Παφίλης
Γεννήθηκε το 1954 στο χωριό Πίτσιο Φθιώτιδας, κοντά στη Σπερχειάδα και σπούδασε στη Νομική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου πήρε μέρος στο αντιδικτατορικό κίνημα, ως μέλος της Αντι-ΕΦΕΕ και της ΚΝΕ. Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής στις εκλογές του Ιουνίου 1989 για την εκλογική περιφέρεια Φθιώτιδας, ως υποψήφιος του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου, ενώ επανεξελέγη στην ίδια περιφέρεια και στις εκλογές του Νοεμβρίου 1989 και του 1990, αλλά, στις 16 Ιουλίου 1991, ύστερα από τη διάσπαση του Συνασπισμού, προσχώρησε στην κοινοβουλευτική ομάδα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Από τότε (1991) και μέχρι σήμερα, είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, ενώ από το 1994 μέχρι το 2000 ήταν γενικός γραμματέας της ΕΕΔΥΕ, η οποία είναι το ελληνικό παράρτημα του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης. Από το 2002 μέχρι το 2004 διετέλεσε νομαρχιακός σύμβουλος Αθηνών και στις ευρωεκλογές του 2004 εξελέγη ευρωβουλευτής με το ΚΚΕ, συμμετέχοντας στην κοινοβουλευτική ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς – Βόρειας Πράσινης Αριστεράς. Επανεξελέγη στις ευρωεκλογές του 2009, αλλά παραιτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2009 ύστερα από την εκλογή του στη Βουλή των Ελλήνων στις εκλογές του 2009. Έκτοτε, εκλέγεται βουλευτής σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις, ενώ στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαΐου του 2014, ήταν υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής με τη Λαϊκή Συσπείρωση Αττικής, όπως ακριβώς και στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές του περασμένου Μαΐου (2019).