Συνέντευξη: Άγγελος Πολύδωρος
Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Bell το μυθιστόρημά της «Τσιχλόφουσκα», που δεν είναι το πρώτο της. Έχουν προηγηθεί, από τη Bell επίσης, τα «Κρυσταλλία» (2017), «Το ρ της ερωμένης» (2018), «Ανάρμοστον εστί» (2019), όλα επιτυχημένα, τα οποία έχουμε παρουσιάσει από αυτές τις σελίδες την εποχή που εκδόθηκαν. Αναφερόμαστε στη συγγραφέα Ειρήνη Βαρδάκη, η οποία σπούδασε ιατρικά, βιολογικά εργαστήρια και νοσηλευτική και παράλληλα έχει ασχοληθεί με τον κλασικό χορό και τον αθλητισμό. Η Ειρήνη Βαρδάκη κατάγεται από το Ρέθυμνο. Γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα και με τη γραφή της καταφέρνει σε μεγάλο βαθμό να συνδυάζει τον λυρισμό με την ωμή πραγματικότητα και το ψυχολογικό δράμα.
-Στην «Κρυσταλλία», μας χάρισε μια αέρινη, επιβλητική γυναίκα που είχε πολλά να πει και περισσότερα να κρύψει. Πλασμένη για τ’ αλλιώτικο, το διαφορετικό. «Διαόλου θηλυκό», όπως την αποκαλούσε η μάνα της. Έχοντας αποδράσει από τη ζωή της στο νησί, δουλεύει σε ένα από τα πιο φημισμένα μπαρ της πόλης. Οι άντρες παγώνουν στη θέα της. Το πλάσμα που τους σερβίρει θα μπορούσε να είναι μια μεγάλη σταρ, μια ντίβα από αυτές που εξυμνούν τα περιοδικά. Κι όμως εκείνη είναι μια σερβιτόρα, η δική τους σερβιτόρα. Αποτελεί δε τη μια γωνία ενός παθιασμένου ερωτικού τριγώνου, την ώρα που γύρω τους κυκλοφορεί ένας δολοφόνος του οποίου τα θύματα είναι όμορφες κοπέλες.
-Στο «ρ της ερωμένης» χρησιμοποιώντας γραφή σε πρώτο πρόσωπο και με μια αφήγηση που εναλλάσσεται ανάμεσα σε πέντε χαρακτήρες, των οποίων καταγράφει με μοναδικό τρόπο τα ψυχογραφήματά τους, ξεμπλέκει ένα κουβάρι ψεμάτων, μυστικών και εξαπάτησης. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που ανοίγει νέους δρόμους στο ελληνικό ψυχολογικό θρίλερ, συνδυάζοντας το κοινωνικό δράμα με το μυστήριο και τις ανατροπές.
-Το «Ανάρμοστον εστί» είναι ένα έντονο και σκοτεινό ταξίδι στα πιο διαταραγμένα μονοπάτια του ανθρώπινου μυαλού. Ίσως το καλύτερο ψυχολογικό θρίλερ της συγγραφέως, στο οποίο μια γυναίκα πέφτει θύμα της πιο αποτρόπαιης εγκληματικής ενέργειας και τρεις άνθρωποι καλούνται να βρουν και να πουν την αλήθεια: ο σύζυγος, ο εραστής και η καλύτερή της φίλη.
-Στην «Τσιχλόφουσκα» η Ειρήνη Βαρδάκη μας παρουσιάζει μια σκληρή, σκοτεινή, σύγχρονη και ανατρεπτική ιστορία για τρεις γυναίκες -μια μαθήτρια, μια μητέρα YouTuber και μια influencer του Instagram – των οποίων οι εικονικές ζωές οδηγούνται κλιμακωτά, αλλά με μαθηματική ακρίβεια, σε μια σφοδρή σύγκρουση με την πραγματικότητα.
Τι κοινό μπορούν να έχουν μια γυναίκα που αγγίζει κάθε επιφάνεια στο μετρό της Αθήνας με τα απολυμαντικά της μαντιλάκια, με μια άλλη γυναίκα, που ακουμπά πάντα την πλάτη στον τοίχο από φόβο να μην πέσει στο κενό της αποβάθρας; Έναν σκληρό διαδικτυακό εκβιασμό; Την ακλόνητη πεποίθηση ότι οι ιντερνετικές ζωές τους μοιάζουν τραγικά με μια ροζ ζαχαρωμένη τσιχλόφουσκα, έτοιμη να σκάσει στο ρετουσαρισμένο τους πρόσωπο;
Η συγγραφέας μας προειδοποιεί: «Η Τσιχλόφουσκα δεν έχει δίχτυ ασφαλείας και πρέπει να φυλάσσεται μακριά από εκείνους που φοβούνται υπερβολικά το κενό»! Εμείς, τις θέσαμε λίγες ερωτήσεις.
Η «Τσιχλόφουσκα» δεν είναι το πρώτο σας ψυχολογικό θρίλερ. Τι είναι αυτό που σας ωθεί στη σκοτεινή πλευρά;
Δεν υπάρχει φως πιο παρηγορητικό και ζεστό, από εκείνο που αναδύεται ξαφνικά μέσα από ένα πηχτό και ζοφερό σκοτάδι. Επί της ουσίας, εκείνο που με γοητεύει περισσότερο είναι οι αντιθέσεις και τα βάναυσα ελκυστικά τους δίπολα.
Ποιοι συγγραφείς σάς άρεσαν όταν ήσασταν πιο νέα και ποιος σας επηρέασε περισσότερο;
Σίγουρα ο Ουάιλντ, ο Τσβάιχ, και ο Μπρυκνέρ. Λάτρεψα τους Έλληνες κλασικούς μας, όπως και αρκετούς σύγχρονους. Οι πιο αγαπημένοι μου πάντα ήταν η Λένα Μαντά – πάντα η Λένα Μαντά-, η Λένα Διβάνη, η Καίτη Οικονόμου και ο Άρης Σφακιανάκης. Σήμερα ήρθαν να προστεθούν, ο Σπύρος Πετρουλάκης, ο Κώστας Κρομμύδας, η Κλαίρη Θεοδώρου, o Δημήτρης Σίμος και ο Μένιος Σακελλαρόπουλος.
Υπάρχει ένα βιβλίο που να σας σημάδεψε και για ποιον λόγο;
Πέρασαν από τα χέρια μου πολλά και τεράστια αριστουργήματα για να πω πως με σημάδεψε μόνον ένα. Ανάμεσα τους σίγουρα ήταν η «Σκακιστική Νουβέλα» του Τσβάιχ, το «Έγκλημα και Τιμωρία» του Ντοστογιέφσκυ, το «Λάθος» του Σαμαράκη, και η «Μαντάμ Μποβαρύ» του Φλωμπέρ.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Δεν φοβάμαι τίποτα περισσότερο από τον ίδιο τον φόβο.
Τι απεχθάνεστε περισσότερο στον άνθρωπο;
Τίποτα που να μην το απεχθάνομαι πρώτα στον εαυτό μου.
Η καραντίνα που περάσαμε θα μπορούσε να αποτελέσει έμπνευση για εσάς;
Σε καμία περίπτωση. Εργάζομαι σε νοσοκομείο αναφοράς. Η όλη κατάσταση με αποσυντονίζει και με αγχώνει. Όχι, δεν θα ήθελα να γράψω κάτι τέτοιο.
Προτείνετε μια ταινία και ένα μουσικό έργο στους αναγνώστες μας.
Αγαπώ πολύ τα «Χρόνια της Αθωότητας», την «Αιώνια Λιακάδα Ενός Καθαρού Μυαλού» και τις «Ζωές των Άλλων». Λατρεύω την Edith Piaf και τη μελωδία του «Padam».
Σας ευχαριστώ πολύ.
Κι εγώ σας ευχαριστώ από καρδιάς,