Την «Αμφιβολία» του John Patrick Shanley, σε σκηνοθεσία Γιώργου Μιχαηλίδη είδα προ ημερών στο Θέατρο «Μέλι» και ήταν ένα από τα έργα που μου άρεσαν.
Πρόκειται για το ίδιο έργο που είχε που είχε γυρίσει ταινία ο ίδος ο John Patrick Shanley το 2008 με πρωταγωνιστές τη Μέριλ Στριπ και τον Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν και με είχε γοητεύσει.
Το έργο διαδραματίζεται σε ένα καθολικό σχολείο της Αμερικής του 1960 αμέσως μετά τη δολοφονία του Τζον Κένεντι, όπου οι αξίες και η πίστη στους θεσμούς είχαν κλονιστεί και ο κόσμος είχε μπει σε μια πορεία αμφισβήτησης.
Ένας ιερέας (αρκετά καλός ο Γιώργος Χριστοδούλου μιας και η φυσιογνωμία του δεν ταιριάζει με την ιεροσύνη του και βοηθά στην αμφισβήτηση των προθέσεων του ρόλου) συμπεριφέρεται με τρυφερότητα στον πρώτο μαύρο μαθητή του σχολείου.
Η στάση του θα παρεξηγηθεί από τις δύο καλόγριες, πρώτα από την αυστηρή (εξαιρετική στο ρόλο της η Δήμητρα Χατούπη) και ύστερα από τη νέα κι αθώα (πολύ καλή και πειστική Ξανθή Γεωργίου).
Η πρώτη, που στηρίζει την εκπαιδευτική της προσέγγιση πάνω στη δύναμη του φόβου και της πειθαρχίας, θα αναλάβει τη διαλεύκανση του γεγονότος, πιέζοντας τον ιερέα να παραδεχθεί την ιδιαίτερη σχέση του με τον μαθητή χωρίς καμία απόδειξη, με μόνο σύμμαχο τη βεβαιότητά της και την αδιάλλακτη στάση της για την ενοχή του, αλλά και την υποχωρητικότητα του ιερέα.
Η δεύτερη αρχίζει να αμφιβάλει, καθώς σταδιακά πείθεται για την αθωότητά του.
Το ενδεχόμενο αμάρτημα του πάστορα προς τον μαθητή του γίνεται σχεδόν βέβαιο με την εμφάνιση της μητέρας του (πολύ καλή η Νίκη Σερέτη), που ηθελημένα ή άθελα ωθεί την κατάσταση εις βάρος του.
Επιχειρήματα αθωότητας ανακατεμένα με συναισθήματα εξαπάτησης, καθώς τα γεγονότα φωτίζονται διαφορετικά, βάσει των αντιλήψεων των προσώπων.
Ρατσισμός, πουριτανισμός, παρεξηγήσεις, υποψίες, όλα εμφανίζονται μπλεγμένα σ΄ έναν κόμπο αμφιβολιών. Όλα προκαλούν ένα προκλητικό μυστήριο, μια διάχυτη αβεβαιότητα και τέλος η Αριστοτέλεια κάθαρση.
Η απόδοση του έργου ανήκει στη Μαρλένα Γεωργιάδη, τα επιβλητικά σκηνικά και τα κοστούμια είναι της Αγνής Ντούτση, η μουσική επιλογή είναι του Αντώνη Μιχαηλίδη και οι υποβλητικοί φωτισμοί του Σπύρου Κάρδαρη.
