Γράφει ο Γιώργος Καράμπελας, πρόεδρος του Γυμναστικού Συλλόγου Αγίας Παρασκευής (ΓΣΑΠ)
Του χρόνου (2020) συμπληρώνω 10 χρόνια σε θέσεις ευθύνης στον αθλητισμό της Αγίας Παρασκευής. Τα 10 αυτά χρόνια πήρα πολλές χαρές σαν ανταμοιβή των κόπων μου – την αθλητική πρόοδο των κοριτσιών μας, την αγωνιστική άνοδο όλων των τμημάτων μας, την ανάδειξή μας ως πρωτοπόρων σε εκδηλώσεις κοινωνικής ευθύνης – αλλά και πολλές πίκρες, που έχουν να κάνουν με τη νοοτροπία πολλών συνδημοτών μου, αυτών κυρίως που κατείχαν υπεύθυνες θέσεις, είτε στη δημοτική αρχή, είτε και σε άλλους μαζικούς φορείς της πόλης μας.
Όλοι αυτοί – μου έχει εδραιωθεί πλέον η πεποίθηση – με βλέπουν σαν «παράγοντα» με την αρνητική φόρτιση που έχει αποκτήσει ο όρος από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο κυρίως, ή στην καλύτερη περίπτωση σαν έναν γραφικό τύπο που ασχολείται με την «μπάλα». Ότι υπάρχει πιθανότητα να με ενδιαφέρει πρωτίστως ο αθλητισμός των νέων μας και αφιερώνω εθελοντικά «άπειρο» χρόνο για την πρόοδό τους, είμαι σίγουρος ότι δεν τους περνάει από το μυαλό. Εξ ιδίων κρίνουν τα αλλότρια. Κάποιοι πίστεψαν ότι κάνω ό,τι κάνω για να γίνω γνωστός και να πετύχω με αυτόν τον τρόπο την εκλογή μου στο Δημοτικό Συμβούλιο ή υποψήφιος βουλευτής κ.λπ.
Τους διέψευσα με την ελεύθερη στάση μου. Κάποιοι, επίσης, αναφέρονται στα «σωματεία» σαν να είναι επιχειρήσεις που ψάχνουν «πελατάκια» – το έχει πει στέλεχος του πιο μαζικού φορέα της πόλης. Κάποιοι ζητούν να δοθεί χρόνος στα γήπεδα στους «δημότες» και όχι στα… σωματεία, λες και αυτά δεν αποτελούνται από δημότες, αλλά από… εξωγήινους! Κάποιοι θεωρούν ότι δεν πρέπει οι αθλητικοί σύλλογοι να επιχορηγούνται από τον Δήμο – λες και αυτά τα χρήματα δεν αξιοποιούνται προς όφελος των παιδιών μας.
Υπήρξε δε μεγαλόσχημος της προηγούμενης δημοτικής αρχής, ο οποίος – τον Δεκέμβρη του 2018 – όταν ζητήσαμε να αντικατασταθούν οι καμένες λάμπες του Κοντοπεύκου και να επισκευαστεί ο απινιδωτής του ιατρείου που δεν λειτουργούσε, με κατηγόρησε ότι ασκώ «επιδοτούμενη δημοτική κρυπτο-αντιπολίτευση». Ενώ αν έκαιγα «λιβανωτό» στη δημοτική αρχή , άγια και καλή η δημοτική επιχορήγηση! Είχε δε το θράσος να ισχυριστεί δημόσια ότι: «όλοι συγχαίρουν τον Δήμο και τον ΠΑΟΔΑΠ για την άψογη συντήρηση των δημοτικών εγκαταστάσεων»!
Το ψέμα όμως έχει κοντά ποδάρια. Και η αποκάλυψη ήρθε με τον πιο αντικειμενικό και αδιαμφισβήτητο τρόπο. Στα τέλη του φετινού Οκτωβρίου ο ΟΠΑΠ ανακοίνωσε ότι το πρόγραμμα Εταιρικής Υπευθυνότητας «Αθλητικές Ακαδημίες», που αναπτύσσεται από το 2014 σε ερασιτεχνικές ακαδημίες ποδοσφαίρου από όλη την Ελλάδα, επεκτείνεται εφέτος και στο άθλημα της Καλαθοσφαίρισης. Κάλεσε δε τα ενδιαφερόμενα σωματεία να υποβάλλουν αίτηση συμμετοχής, διευκρινίζοντας ότι στο πρόγραμμα αυτό θα εντάσσονταν 50 ακαδημίες, μετά από αξιολόγηση από διαπιστευμένη ομάδα του ΟΠΑΠ, με μια σειρά ποσοτικών και ποιοτικών κριτηρίων που αφορούν τον τρόπο λειτουργίας του αθλητικού σωματείου, αλλά και με επίσκεψη-αυτοψία στις εγκαταστάσεις της ακαδημίας.
Υποβάλαμε τη σχετική αίτηση, έγινε η επίσκεψη – αυτοψία στο γήπεδο Κοντοπεύκου και την Παρασκευή 6/12/2019 πήραμε κατακούτελα την απόρριψή μας, δυστυχώς όχι για λόγους που αφορούν τον ΓΣΑΠ (εκεί αριστεύσαμε), αλλά για αυτούς που θα διαβάσετε κατωτέρω:
Με την παρούσα επιστολή, θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε εκ νέου για τη συμμετοχή σας στη διαδικασία υποβολής αιτήσεων στο πρόγραμμα «Αθλητικές Ακαδημίες ΟΠΑΠ» και να σας ενημερώσουμε ότι το τελικό σας σκορ είναι: 73/100.
Προτεινόμενοι τομείς προς βελτίωση που θα θέλαμε να μοιραστούμε μαζί σας και ελπίζουμε να σας φανούν χρήσιμοι στο μέλλον:
Ασφάλεια, υγιεινή, προσβασιμότητα για ανθρώπους με αναπηρία και υποστηρικτικές δομές εγκαταστάσεων.
Από την πλευρά μας οφείλουμε να σας συγχαρούμε και πάλι για την προσπάθειά σας και να σας ευχηθούμε κάθε επιτυχία στα επόμενα βήματά σας.
Στη διάθεσή σας,
Ομάδα «Αθλητικές Ακαδημίες ΟΠΑΠ».
Τ’ ακούς; Τ’ ακουώ να λες, που έλεγε και ο… παππούς μου, αγαπητέ συνδημότη! Η διαπιστευμένη ομάδα στελεχών του ΟΠΑΠ δεν μας υπέδειξε ούτε ένα σημείο στο οποίο ο ΓΣΑΠ πρέπει να βελτιωθεί – προφανώς καμαρώνουμε και δικαίως – αλλά όσον αφορά το δημοτικό κλειστό γήπεδο:
-δεν πληροί τις απαιτούμενες συνθήκες ασφάλειας και υγιεινής,
-δεν έχει υποστηρικτικές δομές για ανθρώπους με αναπηρία.
Ας φωνάζαμε εμείς για τον ελλιπή φωτισμό, για τον χαλασμένο απινιδωτή, για τις ελαττωματικές φιάλες οξυγόνου του ιατρείου του γηπέδου, για την ανυπαρξία θέρμανσης κ.λπ. Οι επίσημοι «θεματοφύλακες» του αθλητισμού υποστήριζαν ότι το κάναμε για λόγους… αντιπολίτευσης! Εκείνοι όμως γιατί δεν έλυναν τα προβλήματα; Ήθελαν, αλλά δεν μπορούσαν; Μπορούσαν, αλλά δεν ήθελαν; Μήπως ούτε μπορούσαν, ούτε ήθελαν;
Δείτε όμως πόσα μπορούσε και ήθελε να μας προσφέρει ο ΟΠΑΠ και πόσα έχασε η νεολαία μας εξ αιτίας του πολιτικού τους στρουθοκαμηλισμού:
-επιστημονική υποστήριξη γονέων σε ψυχολογικό, παιδιατρικό, διατροφικό τομέα,
-υποστήριξη προπονητών, ώστε να δίνουν έμφαση στην ψυχή και στο συναίσθημα των παιδιών,
-ασφάλεια και ιατρική περίθαλψη σε συνεργασία με ασφαλιστικές εταιρείες, κάλυψη δαπανών περίθαλψης -ακόμα και για σοβαρούς τραυματισμούς,
-παροχή δωρεάν αθλητικού εξοπλισμού,
-συμμετοχή σε αθλητικά φεστιβάλ.
Αλλά σε κάποιον λογικά θα του γεννηθεί η απορία: Πώς γίνεται να έχει άδεια λειτουργίας το γήπεδο Κοντοπεύκου χωρίς να υπάρχει το στοιχειώδες WC για ΑμεΑ; Άλλη μια πικρή ιστορία εδώ! Κάθε φορά που ήταν να ελεγχθεί το γήπεδο (το 2013, το 2016, το 2018) από τους αρμόδιους για να δώσουν την άδεια λειτουργίας, οι δημοτικές αρχές ενοικίαζαν μία… φορητή χημική τουαλέτα για ΑμεΑ, την τοποθετούσαν σε κάποιο σημείο στον ακάλυπτο χώρο του οικοπέδου και μόλις τελείωνε ο έλεγχος από την επιτροπή και παίρνανε την άδεια, η χημική τουαλέτα εξαφανιζόταν!!!
Αυτή είναι η φροντίδα και η έννοια που είχαν κάποιοι για τα ΑμεΑ και τις αθλητικές εγκαταστάσεις του Δήμου, την ώρα που ήθελαν να δώσουν το αθλητικό κέντρο στα Πευκάκια για πανελλήνιο κέντρο των… ΑμεΑ! Όταν συνειδητοποίησα για πρώτη φορά τι γινόταν, έκατσα και μελέτησα τους χώρους του γηπέδου και πρότεινα λύση για μόνιμη κατασκευή του WC ΑμεΑ, με σχέδιο και προϋπολογισμό κόστους 5.000 ευρώ. Το σχέδιο αυτό το εκπόνησα και το παρέδωσα στους τότε αρμόδιους στις 24/07/2016. Το παραθέτω για του λόγου του αληθές. (στη φωτογραφία δίπλα)
Από την ανυπαρξία ανταπόκρισης πάνω από τριάμιση χρόνια στην πρότασή μου, προβαίνω στις εξής υποθέσεις:
-το σχέδιο δεν ήταν σωστό – ίσως , αλλά δεν έφτιαξαν ένα σωστό.
-το θέμα δεν τους ενδιέφερε – το πιθανότερο!
-το σχέδιο ήταν σωστό, αλλά το εκπόνησα εγώ – σιγά τώρα μην αποδεχθούμε την πρόταση του Καράμπελα! -Και αυτό παίζει!
Τα συμπεράσματά μου λοιπόν: Ουδείς ενδιαφέρεται πραγματικά σε ποιες συνθήκες αθλούνται τα παιδιά μας.
-Έχουν ή όχι θέρμανση τον χειμώνα και δροσιά το καλοκαίρι;
-Είναι ή όχι σε κατάσταση λειτουργικής ετοιμότητας ο εξοπλισμός του ιατρείου;
-Γιατί καίγονται συνεχώς οι λάμπες φωτισμού – μήπως επειδή είναι παλαιάς τεχνολογίας (πυρακτώσεως); και γιατί δεν αντικαθίστανται με νέας;
-Γιατί δεν υπάρχει WC για ΑμεΑ;
-Γιατί δεν υπάρχει προπονητήριο (το φωνάζω από το 2011) που μπορεί να δώσει αθλητικές ώρες και σε άλλους δημότες, πλην της νεολαίας της Αγίας Παρασκευής – η οποία σαφώς έχει προτεραιότητα;
Είναι λοιπόν η πόλη εχθρική προς τον αθλητισμό των παιδιών μας;
ΥΓ1. Το κείμενο αυτό βασίστηκε στην παρέμβασή μου στη Δημοτική Επιτροπή Διαβούλευσης της 06/12/2019.
ΥΓ2. Όσον αφορά τη σημερινή δημοτική Αρχή, η μπάλα είναι στο γήπεδό της. Περιμένω να σουτάρει με θάρρος! Μόνο τότε θα μάθουμε αν θα πετύχει καλάθι!
Καλή Πρωτοχρονιά!
