Πολιτικοποιημένος, αλλά όχι κομματικοποιημένος, ο προοδευτικός ιερέας της Αγ. Παρασκευής, Σταύρος Τρικαλιώτης ασκεί κριτική στη Δημοτική Αρχή και αποκαλύπτει τον αγαπημένο του δήμαρχο.
Συνέντευξη: Μαρία Πανάγου
Είναι ένας ιερέας διαφορετικός από τους άλλους. Με προφίλ στο facebook, δικό του site που έχει φτάσει τα 90.087 κλικ, όπως λέει ο ίδιος, ο πατήρ Σταύρος Τρικαλιώτης ακολουθεί τις εξελίξεις της εποχής και αφουγκράζεται τους ρυθμούς της νεολαίας. Η Αμαρυσία μίλησε μαζί του και ανακάλυψε έναν ιερωμένο που έχει και πολιτική άποψη και κοινωνικές ανησυχίες τις οποίες μοιράζεται με τους αναγνώστες μας, μαζί με την εμπειρία της γνωριμίας του με τον γέροντα -και πλέον άγιο- Παίσιο.
Μικρός ήθελε να γίνει δημοσιογράφος. Το κάλεσμα όμως του Θεού ήταν ισχυρό γι αυτό τελικά τον κέρδισε η ιεροσύνη. Στο σπίτι όπου μεγάλωσε άλλωστε υπήρχε χριστιανική παιδεία. Η μητέρα του που ήταν πολύ θρησκευόμενη έπαιξε σαφή ρόλο στην απόφασή του. Αυτό όμως που τον έκανε να πάρει την οριστική απόφαση ήταν η γνωριμία με τον γέροντα Παίσιο.
Η σχέση του με τον άγιο Παίσιο
«Είχα πάει στο Άγιο Όρος με δύο συμφοιτητές μου. Εκεί γνώρισα τον γέροντα Παίσιο, πριν το 1984 οπότε έγινε γνωστός. Η μορφή του γέροντα με συγκλόνισε, η προσωπικότητά του με έλκυσε με έναν μαγικό κόσμο και αυτό επέδρασε καταλυτικά στην απόφασή μου να γίνω ιερέας.
Η ιεροσύνη δεν είναι εύκολο πράγμα. Είναι «σταυρός». Ο Θεός όμως δε με απογοήτευσε ποτέ σε αντίθεση με τους ανθρώπους. Πάντα δοκιμάζονται τα όριά μας αλλά όταν φτάνεις στο χείλος του γκρεμού εκεί είναι που επεμβαίνει ο Θεός. Σε αφήνει να δοκιμαστείς αλλά στο τέλος σε σώζει».
-Γιατί μας αφήνει να φτάσουμε στο γκρεμό;
«Για να κάνουμε εμείς το πρώτο βήμα για να πάμε κοντά του. Μας δοκιμάζει όπως το χρυσάφι με τις προσμίξεις. Και πάντα μας δίνει το περιθώριο να μετανοήσουμε».
Η προσωπική ιστορία του πατέρα Σταύρου
Ο πατέρας Σταύρος Τρικαλιώτης έχει δέκα παιδιά, έξι αγόρια και τέσσερα κορίτσια. Το μικρότερο είναι δέκα και το μεγαλύτερο 28 ετών.
«Δεν το επιχειρείς αν δεν έχεις πίστη στο Θεό. Αν η φύση μας το επέτρεπε θα κάναμε κι άλλα. Φτάσαμε όμως στο όριο. Οι δύο είναι στρατιωτικοί, οι δύο φιλόλογοι, ένας ιστορικός, ο άλλος έχει τελειώσει τη σχολή μηχανικών και δομικών έργων, τα άλλα είναι ακόμη μαθητές στο σχολείο.
« Δε ξέρω αν κάποιος θέλει να γίνει ιερέας, ίσως να υπάρχει κάποιος που έχει μια τάση προς τα εκεί, αλλά εγώ δεν κάνω προπαγάνδα. Θα είναι μια απόφαση μεταξύ εκείνου και του Θεού. Βλέπουν πώς είναι η ζωή της ιεροσύνης, έχουν το πρότυπο μέσα στο σπίτι, ας αποφασίσουν μόνοι τους τι θα κάνουν».
-Δεν περιμένει κανείς ένας παραδοσιακός ιερέας με 10 παιδιά να ασχολείται με τα social media…
«Χρησιμοποιώ τα σύγχρονα Μέσα για να προσεγγίζω τον σύγχρονο άνθρωπο. Προσπαθώ να προσεγγίζω τους νέους αλλά η νεότητα δύσκολα προσεγγίζεται. Μια φορά περνούσα από την πλατεία όπου μια ομάδα παιδιών φώναζε «περνάει ο παππάς» και λέγοντας κάτι μειωτικό. Μου φάνηκε πολύ άδικο αυτό. Θα μπορούσα να το προσπεράσω και να φύγω αλλά σταμάτησα. Απευθύνθηκα στο παιδί που είχε μιλήσει και του είπα «Με ξέρεις και το λες αυτό το πράγμα»; «Όχι Πάτερ μου, γενικά για την εκκλησία μιλάω», απάντησε. Πιάσαμε τη συζήτηση. Ήταν ένα πολύ καλό παιδί αλλά παρασύρθηκε και είπε μια «εξυπνάδα».
Τα social Media με βοηθούν με πολλούς τρόπους. Καταρχάς βλέπω πώς είναι οι άνθρωποι, πώς σκέπτονται, τι τους απασχολεί. Στην εκκλησία δε στα λένε αυτά. Επίσης ενημερώνομαι ή βρίσκω ερεθίσματα για να γράφω ποίηση.
Οι περισσότεροι ιερείς και γενικά οι άνθρωποι της εκκλησίας είναι αρνητικοί στα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δε μπορείς όμως να μένεις πίσω και να κλείνεις τα μάτια στην πραγματικότητα.
