Γράφει ο Γιάννης Μήτσιος: Πολιτικός Επιστήμων Διεθνολόγος Μ.Α. Πανεπιστημίου Northeastern Βοστώνης
Οσο πλησιάζει η μέρα των εκλογών όλο και περισσότερο το πολιτικό κλίμα πολώνεται, γίνεται τοξικότερο και κουραστικό ίσως για μεγάλο μέρος των πολιτών, που δεν αντέχει να βλέπει τις ατέλειωτες τηλεοπτικές «παραστάσεις» των υποψηφίων.
Μπορεί εδώ στην Ελλάδα να ασχολούμαστε, και λογικό είναι, με τις κομματικές κόντρες και την επιλογή του κόμματος που θα ψηφίσουμε και τα εσωτερικά ζητήματα, δεν ακούμε όμως τι γίνεται στον ευρύτερο περίγυρό μας, ευρωπαϊκό και διεθνή, που θα επηρεάσει τις μελλοντικές πολιτικές της χώρας, όποια κυβέρνηση και να βγεί στις 21 Μαΐου, στις 2 Ιουλίου ή ακόμα και στις 30 Ιουλίου αν πάμε σε αλλεπάλληλες εκλογές.
Κύριο μέλημα για μας, είναι οι προεδρικές εκλογές στην Τουρκία την Κυριακή 14 Μαΐου και στις 28 στον δεύτερο γύρο. Μια επικράτηση Κιλιντσάρογλου (ειρηνικά ή όχι) με τις ευλογίες του δυτικού παράγοντα, θα επαναφέρει την Τουρκία σταδιακά στο δυτικό «μαντρί». Σε περίπτωση νίκης Ερντογάν, η Δύση θα αναγκαστεί να τον ανεχτεί. Το αντάλλαγμα ή τα ανταλλάγματα που μπορούν να δοθούν (στο πρόσχημα της ειρηνικής συνύπαρξης) είναι οι «Πρέσπες του Αιγαίου» που θα κληθεί πιεζόμενη, η ελληνική κυβέρνηση να δώσει όποια και αν είναι αυτή (αυτοδύναμη ή συνεργασίας). Σ’ αυτά θα συμπεριληφθούν η αποστρατικοποίηση των νησιών, η συνεκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων, οι θαλάσσιες ζώνες (ΑΟΖ και χωρικά ύδατα). Εξάλλου το έδαφος έχει ήδη προαλειφθεί στο πρόσφατο Συνέδριο των Δελφών από τους σύγχρονους «μάντες» (εγχώριους και μη) των διεθνών εξελίξεων και των χρησμών τους.
Η έκβαση του πολέμου στην Ουκρανία θα επηρεάσει και τις μελλοντικές εξελίξεις στη γειτονιά μας αλλά και στο ευρωατλαντικό οικοδόμημα. Η ΕΕ δεν είναι και στα καλύτερά της. Η Γαλλία έχει παρατεταμένη εσωτερική πολιτική αστάθεια, είναι σε διένεξη με την Ιταλία για το μεταναστευτικό και με τη Γερμανία κυρίως για την οικονομία, τη βιομηχανία αλλά και τις σχέσεις με την Κίνα, ενώ πιέζουν πολλές χώρες για την άρση της ομοφωνίας σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας, με την κατάργηση του βέτο και τη θέσπιση της απλής πλειοψηφίας. Στα οικονομικά, η νέα αύξηση των επιτοκίων από την ΕΚΤ είναι στο άμεσο μέλλον, όπως επίσης και η θέσπιση νέων δημοσιονομικών μέτρων με την αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας, που θα τελειώνει τη χαλάρωση των μέτρων λόγω πανδημίας, θα φέρει περικοπές δημοσίων δαπανών και νέους κανόνες για την απομείωση του χρέους και την ετήσια αποπληρωμή δόσεων, που στη δική μας περίπτωση ξεπέρασε τα 400 δισ. ευρώ!!!
Μια τραπεζική ναι νομισματική κρίση που έχει ξεκινήσει στις ΗΠΑ δύσκολα θα αφήσει ανεπηρέαστη και την Ευρώπη (κυρίως τις ιταλικές και ισπανικές τράπεζες). Η κατάρρευση μέχρι τώρα τεσσάρων περιφερειακών τραπεζών στις ΗΠΑ, αυτών που έπονται, (ήδη το άθροισμα των ζημιών των τραπεζών αυτών έως τώρα, ξεπέρασε εκείνο της κρίσης της Lehman Brothers το 2008), η αύξηση η μη του ορίου του δημοσίου χρέους των ΗΠΑ που ξεπέρασε τα 31 τρισ. δολ. (με κίνδυνο στάσης πληρωμής του αμερικανικού δημοσίου από 1/6) και η σταδιακή αποδολαριοποίηση της διεθνούς οικονομίας σε συνδυασμό με τις προεδρικές εκλογές και την εσωτερική πολιτική σύγκρουση στις ΗΠΑ θα επηρεάσουν και την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και των παρεμβάσεών της. Πολλώ δε μάλλον μια αυξανόμενη πίεση της Κίνας στην Ταϊβάν αλλά και οι διεθνείς παρεμβάσεις της Κίνας θα κάνουν την υπερδύναμη περισσότερο νευρική και απρόβλεπτη σε μια πορεία οπισθοχώρησης.
Σ’ αυτό λοιπόν το διεθνές ρευστό και λίαν επικίνδυνο περιβάλλον πορευόμαστε και όποιος και να κερδίσει, οι προκλήσεις και οι πιέσεις θα είναι υπαρκτές και θα κριθούν όλα από τον τρόπο που το νέο πολιτικό σκηνικό θα τα διαχειριστεί.
