Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος Κιλκίς.
Αφού το… διακαές τους πάθος είναι τα παιδιά και ο διακαέστατος πόθος τους να μπουν στα σχολεία τα «ουράνια τόξα» και η γήινη λόξα, προτείνω την επόμενη φορά να διαβαστεί σε μαθητές, όχι κάποιο χριστουγεννιάτικο ή πασχαλινό παραμύθι από κάποιο εξωτικό «ντραγκ κουίν», αλλά ένα παραμύθι του Αισώπου. Να σταθεί ο καθηγητής ενώπιον των μαθητών του και να αναγνώσει ευκρινώς και ευθαρσώς τη γνώμη του αθάνατου, αρχαίου ελληνικού πνεύματος για όλα αυτά τα παρανοϊκά και κρανιοκενή που σαβανώνουν την ωραία μας ελληνική ατιμόσφαιρα.
Παραθέτω, εν πρώτοις, το κείμενο στον αειφεγγή προγονική λόγο και κατόπιν την απόδοσή του στην νεοελληνική. (Ζητώ συγνώμη για την επιλογή, ίσως δεν είναι και η ευπρεπέστερη, αλλά αφού μας αρέσουν τα παραμύθια, ας ακουστεί και κάτι διαφορετικό της «διαφορετικότητας»). Οι μύθοι, όπως διαβάζω στην εισαγωγή της έκδοσης που χρησιμοποιώ, «εκθειάζουν τις αξίες της εποχής τους και εξυμνούν τις αρετές της λαϊκής σοφίας».
(«Αίσωπος, μύθοι», εκδ. «ΕΞΑΝΤΑΣ», σελ. 27).
Τίτλος: «Ζευς και αισχύνη».
«Ζευς πλάσας ανθρώπους τας μεν άλλας διαθέσεις ευθύς αυτοίς ενέθηκε, μόνης δε αισχύνης επελάθετο. Διόπερ αμηχανών, πόθεν αυτήν εισαγάγη, εκέλευσε αυτήν διά του αρχού εισελθείν. Η δε το πρώτον αντέλεγε και ανηξιοπάθει, επεί δε σφόδρα αυτή επέκειτο, έφη: αλλ’έγωγε επί ταύταις ταις ομολογίαις είσειμε ως αν έτερον μοι επεισέλθη, ευθύς εξελεύσομαι. Από τούτου συνέβη πάντας τους πόρνους αναισχύντους είναι. Τούτω τω λόγω χρήσαιτο αν τις προς άνδραν μάχλον».
«Όταν έπλασε ο Δίας τους ανθρώπους, έβαλε αμέσως μέσα τους διάφορες ψυχικές αρετές και ιδιότητες και ξέχασε μόνο την ντροπή. Επειδή δεν ήξερε από πού να την εισαγάγει και αυτήν, την διέταξε να εισέλθει από τον πισινό. Εκείνη κατ’ αρχάς διαφωνούσε και έλεγε ότι δεν της αξίζει τέτοια μεταχείριση. Επειδή ο Ζευς επέμενε σφόδρα, του είπε: Θα εισέλθω μόνο με την συμφωνία ότι, αν μπει από εκεί τίποτε άλλο μετά από μένα, εγώ αμέσως θα εξέλθω. Γι’ αυτό από τότε και ύστερα όλοι οι πόρνοι είναι αναίσχυντοι.
Ο μύθος αυτός μπορεί να χρησιμοποιηθεί για… μάχλον». (=λάγνος, ασελγής και ακόλαστος κατά το λεξικό του Δημητράκου).
Ας διαβαστεί, λοιπόν, το κείμενο μες στις σχολικές αίθουσες, το οποίο ούτε προκλητικό είναι ούτε ομοφοβικό.
Είναι ένα λογοτεχνικό κείμενο, που «εκθειάζει αξίες», γραμμένο από κλασσικό συγγραφέα, παγκοσμίου αναγνωρίσεως. «Σχολείο ανοιχτό στη ζωή» λέει το επίκαιρο σύνθημα.
Ζούμε σε ελεύθερη, ευρωπαϊκή και δημοκρατική χώρα εξάλλου. Αν υπάρξει «θύελλα – ή καταιγίδα ή υδρολαίλαπας – αντιδράσεων» θα πούμε ότι είναι δηλώσεις μίσους, μισαλλοδοξίας και φασισμού και ότι είμαστε υπέρ της ισονομίας και ισηγορίας, όπως ανέφερε και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Γιαννούλης, που τίμησε και λάμπρυνε με την παρουσία του την εκδήλωση για τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας και τους προστάτες γονείς και κηδεμόνες τους.
