Κυπριακό: Φταίει ο ΟΗΕ, φταίνε κι οι Ευρωπαίοι, φταίει κι ο Χατζηπετρής… εκτός απ’ τους ηγέτες μας

Γράφει ο Σάββας Ιακωβίδης, Πρώην Αρχισυντάκτης – Διευθυντής – Αρθρογράφος – Aναλυτής στην κυπριακή εφημερίδα «Η Σημερινή», ΜΑ στις Διεθνείς Σχέσεις και Ευρωπαϊκές Σπουδές του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, Πτυχιούχος της Ανωτάτης Σχολής Δημοσιογραφίας της Lille – Université Catholique de Lille – France

Άβουλοι, ανεπαρκείς, μοιραίοι και τραγικοί, εκτός πραγματικότητας και πανάσχετοι με τα γεωπολιτικά συμφέροντα και τις δραματικές ανακατατάξεις στην περιοχή μας και στον κόσμο, οι ηγέτες μας ζουν στο ροζ συννεφάκι της τουρκοδιζωνικής, επειδή δεν ξέρουν, δεν θέλουν, τρέμουν ν’ αντισταθούν στον τουρκικό συσφιγκτήρα βόα. Τρέμουν να αναμέλψουν τη λέξη απελευθέρωση και να την εννοούν

Το 1990 κυκλοφόρησε σε στίχους του Λουκιανού Κηλαηδόνη ένα τραγούδι, το οποίο μέχρι σήμερα τραγουδιέται με επιτυχία ή γίνεται αναφορά σε αυτό εξαιτίας των στίχων του. Με τίτλο: «Φταίει ο χοντρός», ο Κηλαηδόνης αποτύπωσε την ανευθυνότητα, την ανεπάρκεια, την ευθυνοφοβία και την τσαπατσουλιά κυβερνώντων: «Τι θα πει δεν φταίμε εμείς/ τι θα πει πως φταίγαν οι άλλοι/ τι θα πει πως φταίνε αυτοί/ τι θα πει ρε σεις τι θα πει;/ Θα πει πως φταίμε κι εμείς,/ φταίτε κι εσείς, ναι, φταίνε κι οι άλλοι./ Φταίμε κι εμείς, φταίτε κι εσείς,/ φταίει κι ο Χατζηπετρής».

Θυμηθήκαμε το τραγουδάκι του Κηλαηδόνη και τον Χατζηπετρή με αφορμή δύο ομιλίες και δηλώσεις του Προέδρου της Κύπρου, Ν. Αναστασιάδη. Μετά από δεκαετή θητεία στο ύπατο αξίωμα και πολυετή ενασχόληση με την πολιτική, αίφνης ανακάλυψε γιατί δεν επιλύεται το Κυπριακό, γιατί δεν εφαρμόζεται το Διεθνές Δίκαιο, γιατί παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, γιατί δεν τιμωρούνται οι θύτες. Στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ (23/9/2022) και σε εκδήλωση των εκτοπισμένων της κατεχόμενης από τους Τούρκους, κωμόπολης Μόρφου (9/10/2022), καθώς και σε δηλώσεις του, είδε… φως! Και απεφάνθη:

«Παρά τους ιστορικούς συμβιβασμούς από μέρους της ελληνοκυπριακής πλευράς, όλες οι προσπάθειες για την επίτευξη λύσης στο κυπριακό πρόβλημα απέτυχαν, ως αποτέλεσμα της αδιάλλακτης στάσης και των παράλογων απαιτήσεων της Τουρκίας». Μα, δεν ήταν ο Αναστασιάδης, ο οποίος το 2005, κατά τη μετάβασή του στα τουρκικά Σούσα, διαπίστωσε ότι ο Ερντογάν ήταν ένας φωτισμένος ευρωπαϊστής και light ισλαμιστής, που ήθελε διακαώς λύση στο Κυπριακό;

Εμφανώς ο Πρόεδρος όπως και όλη η πολιτική ηγεσία δεν έχουν μελετήσει τον Τούρκο, την τεχνοτροπία, την ιστορία, την πολιτική και, κυρίως, πώς λειτουργούν οι διακρατικές και διεθνείς σχέσεις. Με νηπιώδη αφέλεια διερωτήθηκε: «Γιατί οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας παραμένουν στη συντριπτική πλειοψηφία τους απλά πιστοποιητικά που πιστοποιούν παραβιάσεις; Γιατί δεν εφαρμόζονται το Διεθνές Δίκαιο και οι διεθνείς συμφωνίες;». Και με εξίσου έκδηλη απορία αντιλήφθηκε επιτέλους:

«Οικονομικά ή άλλα συμφέροντα ισχυρών κρατών μελών προηγούνται του Διεθνούς Δικαίου. Παρά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, συμμαχίες που βασίζονται σε κοινά συμφέροντα οδηγούν σε ανοχή προς τα κράτη που παραβιάζουν το Διεθνές Δίκαιο, αν ο παραβάτης βρίσκεται στη σφαίρα επιρροής τους». Ο Κύπριος Πρόεδρος ακόμα να συνειδητοποιήσει ότι ο Ψυχρός Πόλεμος συνεχίζεται αμείωτος αλλά υπό άλλη μορφή και συνθήκες.

Ο Ν. Αναστασιάδης κατηγόρησε τον ΟΗΕ ότι «υιοθετεί στάση ίσων αποστάσεων» και ευθύς επιτέθηκε στην κατοχική Τουρκία, «η οποία παραβιάζει συστηματικά το διεθνές δίκαιο». Και εξεμάνη: «Όσο η διεθνής κοινότητα, όσο η ΕΕ -και τα λέω ευθαρσώς- εθελοτυφλούν, αποδέχονται ή ανέχονται την τουρκική συμπεριφορά είναι ως να επιβραβεύουν τον θύτη, ο οποίος θέλει να μετατρέπεται σε θύμα. Δεν εξηγείται άλλως πως η συμπεριφορά του κ. Ερντογάν. Είναι η ανοχή της Ευρώπης που τον εκτρέπει».

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και ο συνεχιζόμενος ανηλεής πόλεμος έχουν αποκαλύψει ξανά την πρωτοφανή υποκρισία Αμερικανών και Ευρωπαίων. Ταυτόχρονα έχουν επιβεβαιώσει πανηγυρικά τον Θουκυδίδη, ότι ο ισχυρότερος δεσμός μεταξύ κρατών είναι το συμφέρον και όχι το Διεθνές Δίκαιο. Γι’ αυτό επιβάλλεται η κυνική πολιτική των δύο μέτρων και δύο σταθμών στις διακρατικές και διεθνείς σχέσεις. Και όλα αυτά σε ευθεία συνάρτηση προς τη στρατιωτική ισχύ του κάθε δρώντος, τις εποχικές σκοπιμότητες και πώς ο καθείς αντιλαμβάνεται το κράτος δικαίου, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον σεβασμό στην κυριαρχία, εδαφική ακεραιότητα και ανεξαρτησία κρατών και ελευθερία λαών.

Αυτά τα βασικά και θεμελιώδη στις διεθνείς σχέσεις, δεν τα γνωρίζει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης; Τώρα ανακάλυψε ότι ο ΟΗΕ ακολουθεί ποντιοπιλατική πολιτική ίσων αποστάσεων; Τώρα κατάλαβε ότι το δίκαιο είναι στην άκρη του σπαθιού; Μόλις τις προάλλες ο Ειδικός Αντιπρόσωπος του ΟΗΕ στην Κύπρο προκάλεσε την οργή όλων γι’ αυτές ακριβώς τις ίσες αποστάσεις έναντι του θύτη και του θύματος. Η κυβέρνηση Αναστασιάδη δεν αντέδρασε. Αναστασιάδης-Κασουλίδης διέπραξαν το μνημειώδες λάθος να τερματίσουν την πολιτική κυρώσεων κατά της Τουρκίας και να επισείουν, ως πραματευτές, τα καταστροφικά ΜΟΕ, τα οποία υποβαθμίζουν το Κυπριακό σε απλή δικοινοτική διαφορά.

Το 2014 οι Νταβούτογλου-Τσαβούσογλου επιχείρησαν αποδόμηση της Κυπριακής Δημοκρατίας με 105σέλιδο έγγραφο, ισχυρισθέντες ότι είναι ανύπαρκτη, τεθνεούσα. Ούτε ο Αναστασιάδης ούτε ο τότε και νυν Υπουργός Εξωτερικών απαίτησαν να αποσυρθεί εκείνο το επονείδιστο έγγραφο. Ο εγκάθετος της κατοχής, Τατάρ, μας απειλεί ότι σε λίγα λεπτά η Τουρκία μπορεί να μεταφέρει στρατιώτες στα κατεχόμενα. Καμία αντίδραση από τη Λευκωσία.

Ο Ερντογάν απειλεί ότι θα έρθει νύχτα και στο Αιγαίο και στην Κύπρο. Ο Αναστασιάδης, όμως, εμμένει στα τουρκοφόρα ΜΟΕ και σε συνομιλίες «από εκεί που σταμάτησαν το 2017»! Αφού η ΕΕ εκτρέφει και ανέχεται την ασυδοσία και τους εκβιασμούς Ερντογάν, γιατί ο Αναστασιάδης δεν ασκεί βέτο στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, όπως προειδοποίησε στις 15/8/2020; Ιδού η απάντηση:

Εδώ και 48 χρόνια η ηγεσία της Κύπρου ακολουθεί μια τρεμαλέα, τουρκοφοβική και γελοιώδη πλην ολέθρια πολιτική: Να μην προκαλείται η Τουρκία, να μην ενοχλείται ακόμα και όταν δημιουργεί συνεχώς τετελεσμένα. Η Λευκωσία έχει όπλα στη φαρέτρα της για να αντιδράσει κατά της τουρκικής αδιστακτότητας. Όμως, δεν έχει ηγέτες αλλά σπιθαμιαίους πολιτικάντηδες, που βολεύονται πίσω από την τουρκοδιζωνική τερατουργία. Γνωρίζουν ότι αυτή οδηγεί αφεύκτως στην τουρκοποίηση της Κύπρου.

Καταλαβαίνουν ότι απαιτείται κατεπειγόντως μία νέα στρατηγική ανάσχεσης και εξουδετέρωσης του εφιάλτη της τουρκοποίησης της νήσου. Τώρα μόλις αντιλήφθηκαν ότι έπρεπε να ενισχύσουν την αμυντική θωράκιση. Πότε θα λογοδοτήσουν για τα δισεκατομμύρια της άμυνας που λεηλατήθηκαν;

Άβουλοι, ανεπαρκείς, μοιραίοι και τραγικοί, εκτός πραγματικότητας και πανάσχετοι με τα γεωπολιτικά συμφέροντα και τις δραματικές ανακατατάξεις στην περιοχή μας και στον κόσμο, οι ηγέτες μας ζουν στο ροζ συννεφάκι της τουρκοδιζωνικής επειδή δεν ξέρουν, δεν θέλουν, τρέμουν να αντισταθούν στον τουρκικό συσφιγκτήρα βόα.

Κυβερνώντες και υποψήφιοι για την προεδρία περιπαίζουν χοντρά τους πολίτες στους οποίους πωλούν φρούδες ελπίδες περί ειρήνης, επενδυμένης με την αγγλική μπούρδα περί επανένωσης. Τρέμουν να αναμέλψουν τη λέξη απελευθέρωση και να την εννοούν. Διότι ουδέποτε κατάλαβαν ότι, αν θέλεις ειρήνη πρέπει να προετοιμάζεσαι για πόλεμο. Έτσι φταίνε όλοι οι άλλοι, ακόμα και ο Χατζηπετρής, αλλ’ όχι και οι κακή τη μοίρα κατά καιρούς κυβερνώντες.