Γράφει ο
Δημήτρης Μαυράκης
Διευθυντής του ΚΕΠΑ, Coordinator BSEC-GEN και UNAI Hub SDG7
Στην Κεντρική Αφρική, στη μακρινή την Κένυα, στην επαρχία Kakamega κι ακόμη περισσότερο συγκεκριμένα στον οικισμό Intangalasia, οι κάτοικοίτου υποφέρουν από μόνιμες ασθένειες, όπως βρογχικές λοιμώξεις, τύφο, κ.λπ. που οφείλονται στο γεγονός ότι δεν έχουν τα οικονομικά μέσα και τις δυνατότητες πρόσβασης σε καθαρό νερό.
Γι’ αυτούς τους ανθρώπους, μήπως μπορούμε να τους εξασφαλίσουμε «…λίγο πόσιμο νερό παρακαλώ…» την ημέρα, να έχουν να πίνουν και να μαγειρεύουν, ίσως και να πλένονται χωρίς να αρρωσταίνουν;
Για το πρόβλημα των κατοίκων της Intangalasia μάς ενημέρωσε ο καθηγητής Francis Orata Omoto (Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας Masinde Muliro – Κένυα) στη διάρκεια συζήτησης μεταξύ των συμμετεχόντων Πανεπιστημίων στην Ενεργειακή Κοινότητα (UNAI SDG7 Hub – Energy Community) για την «2030 Agenda for Sustainable Development».
Μια συμφωνία που περιλαμβάνει τους 17 Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης και την οποία έχουν υπογράψει και κυρώσει όλες οι χώρες – μέλη του ΟΗΕ και στις οποίες βεβαίως περιλαμβάνεται και η Ελλάδα.
Μια συμφωνία που στο ιδρυτικό της κείμενο, οι συνυπογράφουσες χώρες διακηρύσσουν ότι «…Δεσμευόμαστε ότι κανείς δεν θα μείνει πίσω…» στην κοινή προσπάθεια της ανθρωπότητας για την επίτευξη των 17 Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης.
Μια διατύπωση που αφορά ευάλωτες κοινωνικές ομάδες σε αναπτυγμένες και κυρίως υπανάπτυκτες και υπό ανάπτυξη χώρες.
Σ’ αυτό το πλαίσιο ο καθηγητής Francis Orata Omoto ανέφερε την περίπτωση του οικισμού Intangalasia παρέχοντας αναλυτικά στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία ένα ποσό € 24.000 θα επέτρεπε, με την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών μονάδων, την άντληση και μεταφορά 160 λίτρων καθαρού νερού για 4 ώρες ημερησίως σε κάθε ένα από τα 100 νοικοκυριά του οικισμού.
Στις αρχές Ιουλίου πραγματοποιήθηκε η 109η Σύνοδος των Πρυτάνεων των 24 ΑΕΙ της χώρας. Με επιστολή μου προς την ασκούσα καθήκοντα προέδρου της Συνόδου αξιότιμη πρύτανη του Πάντειου Πανεπιστημίου, το οποίο «ειρήσθω εν παρόδω» είναι και μέλος του UNAI, πρότεινα τη συμβολική συμμετοχή των ελληνικών πανεπιστημίων στις προσπάθειες υλοποίησης της «2030 Agenda for Sustainable Developmen» με τη συγκέντρωση € 24.000 για τα 100 νοικοκυριά της Intangalasia, πόσο που θα αντιστοιχούσε σε € 1.000 ευρώ ανά ΑΕΙ.
Απασχολημένη με τα «όντως σοβαρά» και πολύπλοκα θέματα της Συνόδου, η αξιότιμη κυρία πρύτανης δεν θεώρησε σκόπιμο να ασχοληθεί με αυτό το θέμα «…και με το δίκιο της, τέτοιο ασήμαντο πράγμα δεν καταδέχθηκε να το σημειώσει…».
Σημασία φάνηκε να έχουν άλλα «…Να αρχίσει το τραπέζι. Δούλοι τους αυλούς, τη φωταψία…» να τιμήσουμε τον περιφερειάρχη και τους άλλους χρυσούς χορηγούς… Με τα παιδιά της Intangalasia που πίνουν μολυσμένο νερό θα ασχολούμεθα;
Ίσως σε μια επόμενη Σύνοδο… ίσως μια άλλη προεδρία… ίσως ένας άλλος πρύτανης να έχει μια διαφορετική προσέγγιση, ίσως…
Παρ’ όλα αυτά και επειδή ως χώρα και κοινωνία έχουμε υπογράψει την «2030 Agenda» στην οποία συνομολογούμε ότι «…Δεσμευόμαστε ότι κανείς δεν θα μείνει πίσω…», στον ιδιωτικό τομέα ένας Οργανισμός με την επωνυμία «Quality Net Foundation» ανακοίνωσε «50 ηγέτιδες εταιρείες που αποτελούν πρότυπα Βιώσιμης Ανάπτυξης στη χώρα μας» που θα μπορούσαν να διαθέσουν € 24.000 γι’ αυτά τα 160 λίτρα καθαρού νερού την ημέρα, στις 100 οικογένειες της Intangalasia.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορεί κανείς να επικοινωνήσει μαζί τους. Παρά τις διακηρύξεις, η επικοινωνία με την πρόεδρο κ. Χ.Ε., τη γ.γ. της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών κ. Χ.Α., την πρόεδρο του ΕΒΕΑ κ. Σ. Κ-Ε, τον πρόεδρο της Εκτελεστικής Επιτροπής του ΣΕΒ κ. Ε.Β. ή ακόμη και με την αρμόδια για παροχή περισσότερων πληροφοριών κ. Α. Μ. είναι απλώς αδύνατη.
Μπορούν βεβαίως να βραβεύονται ως «ηγέτιδες εταιρείες» στην επίτευξη στόχων κερδοφορίας όχι όμως και για συμμετοχή στις παγκόσμιες προσπάθειες επίτευξης των 17 Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης, αν δεν στηρίζουν ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, ιδιαίτερα σε χώρες με υπανάπτυκτες και υπό ανάπτυξη οικονομίες.
Επειδή όμως ενδέχεται να πρόκειται για κάποια φρικτή παρανόηση, αν κάποιο στέλεχος σε κάποια από αυτές τις «50 ηγέτιδες εταιρείες» ενημερωθεί και επιθυμεί να διαθέσει αυτές τις € 24.000, ας επικοινωνήσει μαζί μας στο unai.hub.sdg7@kepa.uoa.gr .
Το αίτημα είναι: € 24.000 για «…λίγο πόσιμο νερό παρακαλώ…» σε 100 οικογένειες στον οικισμό της Intangalasia, στην επαρχία Kakamega της Κένυα. Ακούει κανείς;
