Γράφει η Ελένη Σαββάκη
Ομότιμη καθηγήτρια Ιατρικής Πανεπιστημίου Κρήτης, μέλος Επιτροπής Διεκδίκησης Γερμανικών Οφειλών (IHA, CHC, HANC, IΔ)
Σκέφτεται κανείς ότι οι Ρώσοι μπορεί να έχασαν το δίκιο τους όταν ξεκίνησαν τον πόλεμο με την Ουκρανία. Εν τούτοις, η ιστορία μάς διδάσκει ότι, δυστυχώς, το δίκιο των Μεγάλων Δυνάμεων απορρέει από την ισχύ τους.
Το ερώτημα είναι η δική μας στάση, η στάση της Δύσης επί του παρόντος.
Και διερωτάται κανείς, με ποιο σκεπτικό κλιμακώνουμε τη διένεξη με τη Ρωσία, όχι μόνο με οικονομικές κυρώσεις αλλά και με ακραία επιθετική ρητορική από Δυτικούς Ηγέτες, όπως «Ο Πούτιν είναι εγκληματίας, χασάπης… δεν πρέπει να παραμείνει στην εξουσία της Ρωσίας…». Ποιο είναι το αφήγημα εδώ; Ότι υποθάλψαμε και υποθάλπουμε τους Ουκρανούς να σκοτώνονται και βάζουμε οικονομικές κυρώσεις στους Ρώσους για να πέσει ο Πούτιν; Όπως κάναμε με το Ιράκ για να ρίξουμε τον Σαντάμ Χουσεΐν, με τη Λιβύη για να ρίξουμε τον Καντάφι και με τη Συρία για να ρίξουμε τον Άσαντ;
Με το διαχρονικό μποϋκοτάζ της Ρωσίας και της Κίνας από τη Δύση (κυρίως από τις ΗΠΑ με ουραγό ευρωπαϊκές χώρες), το μόνο που καταφέραμε είναι ο διχασμός του πλανήτη, με πάνω από το μισό πληθυσμό της Γης εναντίον μας (Ασία, Αφρική, χώρες Λατινικής Αμερικής). Δεν απασχολεί τους ηγέτες μας και εμπνευστές του διχασμού ότι οι Πυρηνικές Δυνάμεις ένθεν και ένθεν στους δύο πόλους εξασφαλίζουν την καταστροφή του πλανήτη;
Διερωτάται κανείς τι έχουν κατά νου οι ηγέτες του Δυτικού Κόσμου όταν διαχρονικά υπονομεύουν Ρώσους και Κινέζους, συμμάχους μας στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο; Παραβιάζουμε κόκκινες γραμμές της Ρωσίας με επεκτατικές στρατιωτικές κινήσεις του ΝΑΤΟ μέχρι τα σύνορά της. Επιδεικνύουμε εχθρικά προσβλητική συμπεριφορά απέναντι στην Κίνα και την απειλούμε με συνέπειες και κυρώσεις. Χωρίζουμε τα 5 Μόνιμα Μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (νικητές του 2ου ΠΠ) σε 2 συν 3. Ρωσία και Κίνα από τη μια μεριά με πληθυσμό 1.7 δισ. και ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία από την άλλη με πληθυσμό 0.5 δισ. Σε τι ακριβώς αποβλέπουμε;
Είναι να κλαίει κανείς ή να γελάει όταν λέμε να παραπέμψουμε τον Πούτιν στο Δικαστήριο της Χάγης για Εγκλήματα Πολέμου, τη στιγμή που αναλυτής του Defense Intelligence Agency δηλώνει ότι σε 24 ημέρες η Ρωσία έκανε 1.400 επιθετικές πτήσεις και έριξε 1.000 πυραύλους ενώ οι ΗΠΑ έκαναν περισσότερες επιθετικές πτήσεις και έριξαν περισσότερες εκρηκτικές συσκευές στο πρώτο 24ωρο στον πόλεμο του Ιράκ.
Ξεχνάμε τα δικά μας εγκλήματα πολέμου στην Κύπρο, στη γείτονά μας Γιουγκοσλαβία, όπως και σε Λιβύη, Συρία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Βιετνάμ… Για παράδειγμα, κατά τον βομβαρδισμό της Σερβίας και του Κοσσυφοπεδίου, η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μαντλίν Ολμπράιτ δεν είχε κανέναν ηθικό δισταγμό για τις «παράπλευρες απώλειες» των αμάχων, γυναικών και παιδιών που έχασαν τη ζωή τους. Η ίδια άλλωστε δήλωσε πως άξιζε τον κόπο να πεθάνουν 500 χιλιάδες ιρακινά παιδάκια από την επέμβαση και τις κυρώσεις εναντίον του Ιράκ. Μήπως διυλίζαμε τον κώνωπα και καταπίναμε την κάμηλο, όταν στέλναμε τον Μιλόσεβιτς στη Χάγη ως Εγκληματία Πολέμου (που 10 χρόνια αργότερα δικαιώθηκε) αντί να στείλουμε τους πραγματικούς Εγκληματίες Πολέμου;
Ένα επιμέρους χρήσιμο μήνυμα που λαμβάνουμε από τα τεκταινόμενα επί του παρόντος είναι ότι, όπως εύκολα «παγώσαμε» τα χρήματα Ρώσων ιδιωτών στη Δύση ως κυρώσεις στη Ρωσία σήμερα, έτσι εύκολα μπορούμε να «παγώσουμε» τις περιουσίες Γερμανών ιδιωτών στην Ελλάδα εφόσον η Γερμανία αρνείται να πληρώσει τα δισεκατομμύρια που μας χρωστάει από τα ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΜΕΝΑ (από τη Δίκη της Νυρεμβέργης) Εγκλήματα Πολέμου που διέπραξε στον 2ο ΠΠ στην πατρίδα μας.
Το γενικότερο μήνυμα όμως είναι ασαφές. Κακώς εισβάλλουν οι Ρώσοι σε ανεξάρτητο κράτος σήμερα, ενώ εμείς οι Δυτικοί καλώς εισβάλαμε κατ’ επανάληψη σε ανεξάρτητα κράτη στο παρελθόν;
Το 1962, ο Αμερικανός πρόεδρος Τζον Κένεντι απείλησε τη Σοβιετική Ένωση με πυρηνικό πόλεμο αν δεν αποσύρονταν οι ρωσικοί πύραυλοι από την Κούβα. Καλώς η Ρωσία υποχώρησε τότε αποσύροντας τον ρωσικό εξοπλισμό από την Κούβα, γείτονα των ΗΠΑ, ενώ εμείς σήμερα δεν οφείλουμε να υποχωρήσουμε σε σχέση με τον στρατιωτικό εξοπλισμό χωρών γειτόνων της Ρωσίας;
Δεν διατρέχουμε κίνδυνο πυρηνικού πολέμου σήμερα εξ αιτίας της Ρωσίας, τον ίδιο κίνδυνο που διατρέξαμε το 1962 εξ αιτίας των ΗΠΑ; Βλέπουν άραγε οι ηγέτες μας, ηγέτες της Δύσης, κάποιο κέρδος από τον διχασμό του πλανήτη που διαρκώς κλιμακώνουν; Βλέπουν κάτι άλλο από αυτό που βλέπει ο κοινός νοήμων άνθρωπος, δηλ. από το τέλος της ανθρωπότητας και την καταστροφή του πλανήτη;
