Γράφει η Ντίνα Μανωλοπούλου, αντιπρόεδρος της οργάνωσης «Δεσμοί Αλληλεγγύης», με έδρα την Αγία Παρασκευή
Κατάπληκτη η όποια ανθρωπότητα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, παρακολουθεί την έκρηξη αγανάκτησης στο Ιράν. Το Ιράν δεν είναι γεωγραφική θέση, είναι νοοτροπία, είναι καταπίεση, είναι στέρηση ελευθερίας, είναι στέρηση στοιχειωδών δικαιωμάτων. Δηλαδή, είναι τρόπος διαχείρισης και ελέγχου των ανθρώπων που απαγορεύει την σκέψη, στεγνώνει την ψυχή και την αναπνοή που επιτρέπει, την θέλει κρυφή κάτω από τη μαντήλα.
Μπροστά σε τέτοια γεγονότα δεν δικαιούμαστε συμβιβασμένοι και αδιάφοροι στην θέση ενός καναπέ. Η φωτιά που άναψε η καταπίεση στο Ιράν, βοήθησε να δουν τα μάτια μας, γύρω μας, πολλά μικρά και μεγάλα Ιράν, που δεν πρέπει να τα προσπεράσουμε. Ινδία-Αφγανιστάν-Σαουδική Αραβία-Τουρκία. Ας δούμε τις εικόνες του τούρκικου πλήθους που παρακολουθεί τον Θεόσταλτο άρχοντα Ερντογάν. Δικαίωμα ζωής και θανάτου για τον λαό του, που του χαρίζει κουλούρι και τσάι μαζί. Ο άρχοντας όμως δικαιούται παλάτια με χίλια δωμάτια.
Ο αποχαυνωμένος και πεινασμένος λαός χαίρεται που ο άρχοντας του κάνει την τιμή να τον προστάζει πώς θα σκέφτεται, πώς θα φάει, πώς θα ζήσει. Όλα γίνονται με εργαλείο τον φόβο και την θρησκευτική καταπίεση. Τρέμουν οι άρχοντες αυτού του τύπου, μήπως οι υποταγμένοι πολίτες αφυπνιστούν και γίνουν Ιράν.
Υπάρχουν όμως και τα μικρά Ιράν, μέσα στο έδαφος της οικογένειας, ο πατέρας – αφέντης, ο άνδρας της οικογένειας που απολαμβάνει μέχρι κεραίας την εξουσία που του εκχωρούν οι κοινωνικές συμβάσεις. Απαιτούν να καταξιώνεται μια γυναίκα, μόνο και μόνο γιατί η ζωή της περνάει μέσα από την παρουσία και το εγώ ενός άνδρα.
Αυτά τα μικρά Ιράν δυστυχώς λειτουργούν και στις λεγόμενες προηγμένες κοινωνίες και βλέπουμε καθημερινά τραγικές εξελίξεις με θύματα τις γυναίκες. Θα έλεγα πως οι όποιες σωτήριες διαδικασίες μπορούν να επιβάλλουν κυρώσεις για λόγους πολιτικούς, οικονομικούς, και γεωπολιτικούς στους υπονομευτές της παγκόσμιας ειρήνης, καλά θα έκαναν να συμπεριλάβουν και αυτούς που δημιουργούν τα καθεστώτα Ιράν. Αυτοί που πιστεύουν ότι έχουν δικαίωμα θανάτου για τους λαούς τους, όπλο έχουν την καταπίεση, τον φόβο και τα θρησκευτικά λάβαρα που υποτάσσουν άμεσα και τελεσίδικα τους ανθρώπους, που τους έχει στερηθεί το δικαίωμα της σκέψης.
Δεν κερδίζονται μόνο οι πόλεμοι με κανόνια και πυρηνικά, υπάρχουν και πόλεμοι για τις ιδέες και τα οράματα, για ελευθερία και δικαιοσύνη. Αυτοί οι πόλεμοι είναι διαρκής και διαχρονικοί και τρομάζουν τους φασισμούς και τα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Οι πόλεμοι για τις ιδέες συγκλονίζουν την γη και διαλύουν στεγανά, ανελεύθερης σκέψης και στερεότυπα κοινωνικής αδικίας. Είδαμε, μάθαμε, σκεφτήκαμε που οδηγεί ο ολοκληρωτισμός και ο κάθε μορφής φασισμός από όπου προέρχεται και η συμμετοχή όλων των σκεπτόμενων ανθρώπων, είναι δεδομένη στην αντίδραση για την στέρηση κάθε ανθρώπινου δικαιώματος.
(Υπογράφει) μία ακόμη αγανακτισμένη πολίτης.
Δείτε επίσης: «40ο Σπάρταθλο» με τη… σφραγίδα του ΑΣΑΠ
