Ψάχνοντας τα καμώματα της Ρεπούση, του Μπουτάρη και των λοιπών φιλάνθρωπων των λαθρομεταναστών, έπεσα σε ένα νόμο του Γιωργάκη, όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών, ο οποίος είχε υπογραφεί στην Αθήνα, στις 4 Φεβρουαρίου 2000 και αφορά στη συμφωνία μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Δημοκρατίας της Τουρκίας, για την πολιτιστική συνεργασία…
Έλαβε ισχύ στο ΦΕΚ 142 της 27/6/2001. Όλος ο νόμος μιλάει για ανταλλαγές πολιτισμικών αξιών και άλλες παρόλες τελείως ανούσιες.
Όμως στο άρθρο 1, οι δύο συμφώνησαν ακολούθως τα εξής: «Τα μέρη θα λάβουν τα κατάλληλα μέτρα για να ενισχύσουν την συνεργασία τους στους τομείς της επιστήμης και της εκπαίδευσης.
Για το σκοπό τούτο τα μέρη, θα προωθήσουν και θα ενδυναμώσουν την άμεση συνεργασία μεταξύ των αντιστοίχων ιδρυμάτων ανωτάτης εκπαίδευσης καθώς και των επιστημονικών και ερευνητικών φορέων των δύο μερών».
❍ ❍ ❍
Έτσι εξήγησα τους συνωστισμούς στην Σμύρνη, τη λατρεία του Μπουτάρη στον Κεμάλ και κατάλαβα πως για να συνεργασθείς με κάποιον στους υψηλούς τομείς της επιστήμης, σίγουρα θα πρέπει να αμβλύνεις τις ιστορικές σου μνήμες, για να βγάλεις καινούργιες γενιές μέσω των συμφωνηθέντων των δύο μερών.
Διάβασα τα όσα επαναλάμβαναν συνεχώς περί πολιτισμικών και άλλων κοινών αξιών.
Ο Γιωργάκης αγνοεί τη γλώσσα, άρα δεν κατανοεί την ιστορία, αρχαία και νέα.
Ο Τζεμ, ο έτερος των μερών, έκανε τη δουλειά του σαν Τούρκος πατριώτης.
Αφού έγινε το μυαλό μου κουδούνι από τις βλακείες που διάβαζα, ήρθε και η τελευταία σελίδα. Το παρόν υπεγράφη εις διπλούν, στην ελληνική, τουρκική και αγγλική γλώσσα. Όλα τα κείμενα είναι εξίσου αυθεντικά. Σε περίπτωση διαφοράς ως προς την ερμηνεία, υπερισχύει το αγγλικό κείμενο.
Τώρα πως μια γλώσσα 500.000 λέξεων που όλες τις οι ρίζες είναι ελληνικές, κατά την ερμηνεία, υπερισχύει μιας γλώσσας με 7.000.000 λέξεις είναι προς διερεύνηση!!!
Τον νόμο υπογράφουν ο Έλληνας ΥΠΕΞ Γιώργος Παπανδρέου και ο Τούρκος ΥΠΕΞ Ισμαήλ Τζεμ.
❍ ❍ ❍
Ο σπουδαίος φίλος μου ο Βασ.Βλαχάκος, του οποίου θα θαυμάσουμε την ποίηση στις 13 Οκτωβρίου στο Δημαρχιακό Μέγαρο στην πόλη μας, είναι φανατικός αναγνώστης της ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ.
Το ποίημα που θα διαβάσετε, αφορμή έχει τον τίτλο ενός κειμένου μου προ δύο εβδομάδων.
Οι κόκκινες γραμμές
Κόκκινες γραμμές με αίμα
Χάραξαν κάποιες γενιές
Με το όραμα και βλέμμα
Σε τρισένδοξες χρονιές
Με απόρθητες τις πύλες
Σαν τα κάστρα τα ψηλά
Κάτι σαν τις Θερμοπύλες
Με το αίμα να κυλά
Σαν ποτάμι που βουίζει
Στη ζωή διαχρονικά
Κι όμως πίσω δεν γυρίζει
Μες το χρόνο να νικά
—-
Κάθε είδους αδικία
Που γκρεμίζει του λαού
Της τιμής την κατοικία
Και το τέμπλο του Ναού
Κι όμως! Κάποιοι κάνουν πίσω
Διαρκώς υποχωρούν
Και το δίκιο και το ίσο
Συνεχώς παραχωρούν
Αυτά φίλοι μου μας δίνουν θάρρος, μας δίνουν το κουράγιο για να παλέψουμε για την πατρίδα μας και για τη ζωή μας.
