Η 18η Απριλίου κάθε χρόνου έχει ορισθεί από την UNESCO και το Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων και Τοποθεσιών (ΙCOMOS) ως Παγκόσμια Ημέρα Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Η ιδέα «ρίχτηκε» στις 18 Απριλίου του 1982, κατά τη διάρκεια ενός συμποσίου του ICOMOS στην Τυνησία και υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση της UNESCO τον Νοέμβριο του 1983.
Η επέτειος αυτή αποβλέπει στην ευαισθητοποίηση του κοινού στο σημαντικό θέμα της προστασίας της Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Για το σκοπό αυτό διοργανώνονται σε όλο τον κόσμο κάθε μορφής εκδηλώσεις, με τις οποίες επιδιώκεται όχι μόνο να γίνουν γνωστά στο ευρύτερο κοινό η σημασία των μνημείων κάθε χώρας και τα προβλήματά τους, αλλά και να προωθηθεί η υπόθεση της προστασίας και ένταξή τους στη σύγχρονη κοινωνική, πολιτιστική και οικονομική ζωή.
Με την ευκαιρία της Παγκόσμιας αυτής Ημέρας ο πρόεδρος του ΣΠΑΠ, αντιδήμαρχος Πολιτισμού του Δήμου Πεντέλης, αντιπρόεδρος του Εποπτικού Συμβουλίου και της Επιτροπής Πολιτικής Προστασίας της ΚΕΔΕ, Βλάσσης Σιώμος δήλωσε:
«Απώτερος στόχος της ημέρας αυτής αποτελεί τόσο η ενημέρωση και εξοικείωση των πολιτών με τον πολιτισμό, καθώς και η ευαισθητοποίηση τους σχετικά με θέματα που αφορούν την συντήρηση και προστασία του.
Αποτελεί χρέος των κρατών η μέριμνα και η κατάλληλη αξιοποίηση της, δεδομένου των πολεμικών συρράξεων και τρομοκρατιών που την πλήττουν. Η Ελλάδα ως χώρα ανά τους αιώνες αποτελεί απύθμενη πηγή στοχασμού και πολιτισμού. Η πολιτιστική μας κληρονομιά είναι η πιο πολύτιμη περιουσία μας. Είναι μια περιουσία ανεκτίμητης αξίας που θα πρέπει όλοι να προστατεύσουμε.
Η χώρα μας έχει την τύχη να διαθέτει πολύ σημαντικά μνημεία εκ των οποίων ορισμένα είναι ιδιαίτερα σπάνια ενισχύοντας την πολιτιστικής μας κληρονομιά. Ο ελληνικός πολιτισμός χαίρει σεβασμού και εκτίμησης σε ολόκληρο τον πλανήτη. Η εκτίμηση του είναι αδιαμφισβήτητη, καθώς συνδέει το χθες με το σήμερα και το αύριο. Η αδιαφορία προς την πολιτιστική κληρονομιά, όχι μόνο αφανίζει την ιστορία ενός έθνους αλλά καθιστά αδύνατη τη διατήρηση της.
Για όλους εμάς στον ΣΠΑΠ σημαντικότατος στόχος είναι, εκτός της περιβαντολλογικής ευαισθητοποίησης των πολιτών και κυρίως της νέας γενιάς, να τους ευαισθητοποιήσουμε για τη σημασία, για την ανάγκη αλλά και για την υποχρέωση μας απέναντι στην πολιτιστική μας κληρονομιά για εμάς αλλά και για τις επόμενες γενιές. Αυτό που πρέπει να κατανοήσει το κάθε άτομο αλλά και η κοινωνία, είναι πως δίχως το παρελθόν δεν υφίσταται ούτε παρόν ούτε και μέλλον. Ας κρατήσουμε ζωντανή και διαφυλαγμένη, περιφρουρώντας και διαφυλάσσοντας την πολύτιμη περιουσία μας».
