Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 93 ετών ο σκηνοθέτης του θεάτρου Λεωνίδας Τριβιζάς. Την είδηση του θανάτου του Λεωνίδα Τριβιζά γνωστοποίησε μέσα από το Facebook ο ηθοποιός και πρόεδρος του ΣΕΗ, Σπύρος Μπιμπίλας.
Ο σκηνοθέτης, αλλά και καθηγητής δραματικών σχολών Λεωνίδας Τριβιζάς σκηνοθέτησε έργα κλασικού, αλλά κυρίως σύγχρονου, ξένου δραματολογίου και σε μικρότερη κλίμακα νεοελληνικά έργα. Συμμετείχε στην ίδρυση και λειτουργία εναλλακτικών, πειραματικών θεατρικών σχημάτων που παρουσίασαν ένα δραματολόγιο στηριγμένο σε καλλιτεχνικά και κοινωνικοπολιτικά κριτήρια (Κυκλικό Θέατρο, Λαϊκή Πειραματική Σκηνή). Επιπλέον, ασχολήθηκε με την αναβίωση του αρχαίου δράματος, προσεγγίζοντάς το μέσω μιας ανανεωτικής και μοντέρνας αισθητικής.
Η πορεία της ζωής του
Ο Λεωνίδας Τριβιζάς γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1929. Φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης, από όπου αποφοίτησε το 1956.
Οι πρώτες σκηνοθετικές του απόπειρες πραγματοποιήθηκαν το 1958 με τον βραχύβιο θίασο Ελεύθερο Θέατρο και το 1960 με τη Νέα Σκηνή του Κωστή Λειβαδέα. Στη συνέχεια ίδρυσε το δικό του θεατρικό σχήμα, το Κυκλικό Θέατρο (1961-1963). Ακολούθησαν οι συνεργασίες του με το Εθνικό Θέατρο (1965-1967) και στο ελεύθερο θέατρο με τον θίασο του Αλέκου Αλεξανδράκη και τον θίασο του Δημήτρη Χορν.
Η αυτοεξορία στο Παρίσι
Την περίοδο της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών (1967-1974) αυτοεξορίστηκε στο Παρίσι, όπου μεταξύ άλλων παρακολούθησε τα μαθήματα του Ρολάν Μπαρτ στην École pratique des hautes études.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα πρωτοστάτησε στην ίδρυση και λειτουργία του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου (1975-1984) και της ομώνυμης Δραματικής Σχολής. Ο θίασος στεγάστηκε αρχικά στο θέατρο Αθηνά και έπειτα στο Θέατρο Πορεία. Ανέβασε είκοσι οκτώ θεατρικά έργα μιας ευρείας γκάμας ρεπερτορίου.
Με το Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο ο Λ. Τριβιζάς ασχολήθηκε συστηματικά και με την αναβίωση του αρχαίου δράματος. Παρουσίασε την κωμωδία του Αριστοφάνη «Θεσμοφοριάζουσες» (1978), τις τραγωδίες του Ευριπίδη «Ορέστης» (1979) και «Φοίνισσες» (1983), καθώς και την τραγωδία του Αισχύλου «Επτά επί Θήβας» (1980). Την ίδια περίοδο σκηνοθέτησε και για λογαριασμό του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος την τραγωδία του Ευριπίδη «Εκάβη» (1981). Στις σκηνοθετικές αυτές προσπάθειες εισήγαγε διάφορους πειραματισμούς και ακολούθησε σκηνοθετικές τακτικές ανανέωσης σε σχέση με την παράδοση που είχε παγιωθεί στην Ελλάδα στην αναβίωση του αρχαίου δράματος.
Σταδιακά, το Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο άρχισε να αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα και το 1984 υπό το βάρος τους σταμάτησε τη λειτουργία του. Όλη την περίοδο που είχε προηγηθεί ο Τύπος της εποχής είχε συνεχή δημοσιεύματα και αντεγκλήσεις αναφορικά με τη μη ένταξη του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου στις κρατικές επιχορηγήσεις
Για την επόμενη δεκαετία ο Λ. Τριβιζάς θα απέχει από κάθε επαγγελματική σκηνοθετική δράση. Επανήλθε ως σκηνοθέτης το καλοκαίρι του 1996 σκηνοθετώντας την τραγωδία του Σαίξπηρ «Βασιλιάς Ληρ» (θίασος Κ. Καζάκου).
Τελευταία καταγεγραμμένη σκηνοθετική του δουλειά υπήρξε η παράσταση «Ο Φάλσταφ», μια ελεύθερη απόδοση της σαιξπηρικής κωμωδίας «Οι πρόσχαρες κυρίες του Ουίνδσορ» (θίασος Κ. Καζάκου, 1998). Ο Λ. Τριβιζάς παράλληλα με τη σκηνοθετική του πορεία στο θέατρο, ασχολήθηκε και με τη σκηνοθεσία θεατρικών έργων στο ραδιόφωνο. Ενδεικτικά αναφέρονται τα έργα: Βόυτσεκ του Γκ. Μπύχνερ (1964), Τα πατατάκια για όλες τις ώρες του Α. Γουέσκερ (1964), Σινικό τείχος του Μαξ Φρις (1964), Δόνα Ροζίτα του Φ. Λόρκα (1967), Μπλοκ C του Η. Βενέζη κ.ά.
Ανακοίνωση τoυ Γραφείου Τύπου του ΚΚΕ για τον θάνατο του σκηνοθέτη Λεωνίδα Τριβιζά
Αποχαιρετούμε με σεβασμό τον σκηνοθέτη Λεωνίδα Τριβιζά, έναν άνθρωπο που συνέβαλε σημαντικά στην εξέλιξη του νεοελληνικού θεάτρου και την ανάδειξη πρωτοπόρων έργων της παγκόσμιας δραματουργίας.
Ο Λεωνίδας Τριβιζάς πίστευε στην κοινωνική αποστολή του Θεάτρου, στην ανάγκη πολιτικής παρέμβασης, στην αναζήτηση και ανάδειξη «άγνωστων» έργων, καθώς και στη στήριξη της εγχώριας δραματουργίας. Αν και πιο γνωστός είναι για την ανασύσταση του Θεάτρου «Πορεία», σημαντική στιγμή της προσφοράς του αποτέλεσε η δημιουργία του πρώτου του θεατρικού σχήματος «Κυκλικό Θέατρο», που με την κυκλική σκηνή του καταργούσε την απόσταση θεατή και ηθοποιού. Ελαχιστοποιώντας έτσι το κόστος των θεατρικών υποδομών, διευκόλυνε την ίδρυση μικρών μόνιμων θεάτρων στις γειτονιές, στις μικρές πόλεις και κωμοπόλεις.
Με την «υπογραφή» του Λεωνίδα Τριβιζά άναψαν τα φώτα της «Μαγικής Πόλης» των Μίκη Θεοδωράκη και Μάνου Χατζιδάκι, το καλοκαίρι του 1963 στο θέατρο «Πάρκ».
Η πρώτη και η τελευταία σκηνοθετική δουλειά του, έγινε σε συνεργασία με τον θίασο του Κώστα Καζάκου, ενώ υπήρξε ο σκηνοθέτης της παράστασης “Η Μάνα” του Μπρεχτ, με επεξεργασία, διασκευή και ενορχήστρωση της μουσικής του Άισλερ από τον Θάνο Μικρούτσικο, με τον οποίο έχει συνεργαστεί και σε άλλες του παραστάσεις.
Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους οικείους του.
