Το θέμα της φορολόγησης της εκκλησιαστικής περιουσίας ήταν το νέο αντικείμενο τριβών όχι μόνο με την πολιτική εξουσία, αλλά και μέσα στους κόλπους της Ιεραρχίας, φέρνοντας σε δύσκολη θέση τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, καθώς -εκτός των άλλων- καλείται να διαχειριστεί και το αρνητικό στην κοινωνία κλίμα για την αντίδρασή της στην υπόθεση φορολόγησης. Σημειώνεται πως κάθε Μητρόπολη έχει αυτονομία έναντι της Ιεραρχίας και σαφής εικόνα για την έκταση της εκκλησιαστικής περιουσίας δεν υπάρχει, ενώ πάμπολλες εκτάσεις είναι διαφιλονικούμενες μεταξύ Πολιτείας – Εκκλησίας.
Σαφής εικόνα δεν υπάρχει και για την έκταση του φιλανθρωπικού έργου που επιτελεί η Εκκλησία, καθώς αλλιώς «τιμολογείται» ένα «συσσίτιο απόρων» σε μια ενορία κι αλλιώς σε άλλη, όπως ποικίλλουν και οι ανάγκες των «ορφανών». Επίσης, η Εκκλησία «υποφέρει», όπως και η Πολιτεία, από «υπερτιμολογήσεις» και «μαύρο χρήμα», εκτός συμβολαίων και επισήμων «χαρτιών». Και τέλος πάντων, αν είναι να μείνει αφορολόγητη η Εκκλησία, ας βγουν οι λειτουργοί της από το δημόσιο λογιστικό, όπως συμβαίνει σε όλες τις πολιτισμένες χώρες του κόσμου, όπου ο διαχωρισμός Κράτους – Εκκλησίας είναι πραγματικότητα εδώ και πολλά χρόνια…
Μαρία Ζαρίφη
