Δεν είναι στις προθέσεις μου να κάνω αντιπολίτευση και μάλιστα στα θέματα της Παιδείας. Διότι έχοντας περάσει από την «ηλεκτρική αυτή καρέκλα» έχω υποστεί μία ανελέητη αντιπολίτευση για μέτρα τα οποία είχα λάβει.
Tου. Ιωάννη Μ. Βαρβιτσιώτη,
προέδρου του Ινστιτούτου Δηµοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραµανλής»
& πρώην υπουργού Παιδείας
Αξίζει να σημειωθεί ότι μερικά από τα μέτρα τα οποία κατηγορούσαν τα εφάρμοσαν οι επικριτές μου όταν ανέβηκαν στην εξουσία. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν πρέπει να επισημαίνονται τα λάθη. Διάβασα με ιδιαίτερη προσοχή το νομοσχέδιο της υπουργού Παιδείας. Περιέχει ορισμένα θετικά στοιχεία. Περιλαμβάνει όμως και μερικές απαράδεκτες, κατά τη γνώμη μου, ρυθμίσεις.
Πρώτον, η κατάργηση του 10. Μόλις πριν από 3 χρόνια αποφάσισε η ελληνική πολιτεία ότι για να εισαχθεί ένας υποψήφιος σε ένα ίδρυμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης θα έπρεπε να έχει λάβει το πολυσυζητημένο 10. Το 10 δεν έλυνε βέβαια όλα τα αδύνατα σημεία του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Όμως το όριο αυτό αποτελούσε ένα πρώτο βήμα για την αναβάθμιση του επιπέδου σπουδών. Θα αναφέρω δύο- από τα πάμπολλα- χαρακτηριστικά παραδείγματα τα οποία πείθουν για την αναγκαιότητα διατηρήσεως της βάσης. Σ
ε συγκεκριμένο τμήμα ΤΕΙ της περιφέρειας, τα τελευταία 7 χρόνια είχαν λάβει πτυχίο μόλις 6 άτομα- σε σύνολο εγγεγραμμένων 464 σπουδαστών. Σε άλλο τμήμα, επί συνόλου εγγεγραμμένων 688 την τελευταία εξαετία είχαν λάβει πτυχίο μόλις 10. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα τμήματα αυτά, στο σύνολο των φοιτητών που εισήχθησαν, το ποσοστό εκείνων που πήραν βαθμό εισαγωγής κάτω από τη βάση του 10 ξεπερνά το 85%.
Αυτό σημαίνει ότι οι σπουδαστές που είχαν εισαχθεί με τη μειωμένη βαθμολογία δεν είχαν τις δυνατότητες να παρακολουθήσουν τα μαθήματα των συγκεκριμένων τμημάτων ΤΕΙ στα οποία είχαν εισαχθεί. Παράλληλα όμως άφησε χωρίς σπουδαστές ορισμένα τμήματα- κυρίως ΤΕΙ- της επαρχίας. Αντί να παραδεχθούμε ότι η βιομηχανία ιδρύσεως νέων σχολών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης έγινε με πελατειακά κριτήρια και κατά συνέπεια έπρεπε είτε να καταργηθούν τα τμήματα αυτά είτε να μελετηθεί πώς θα μπορέσουν να «σταθούν στα πόδια τους» προτιμήθηκε ο λαϊκισμός. Καταργείται η ελάχιστη βαθμολογία για να ξαναγεμίσουν τα «πεθαμένα» αυτά τμήματα. Διερωτώμαι αν με τέτοιες μικροκομματικές τακτικές είναι δυνατόν να ορθοποδήσουμε.
Άλλη αδιανόητη ρύθμιση: Στα ιδιωτικά σχολεία θα διορίζονται οι εκπαιδευτικοί εκείνοι που έχουν επιτύχει σε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ. Διερωτώμαι γιατί πρέπει να στερούνται δυνατότητα πρόσληψης στην ιδιωτική εκπαίδευση όσοι δεν επιθυμούν να διορισθούν στο Δημόσιο.
Μήπως για να ικανοποιηθούν οι συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ; Τρίτη παρατήρηση. Το νομοσχέδιο προσπαθεί να επιλύσει το ακανθώδες πρόβλημα της μεταγραφής των φοιτητών. Χωρίς όμως να επιτυγχάνει τον σκοπό του. Μία λύση υπάρχει. Να απαγορευθεί κάθε μετεγγραφή φοιτητών και σπουδαστών από τα περιφερειακά τριτοβάθμια εκπαιδευτικά ιδρύματα προς τα αντίστοιχα ιδρύματα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Ολα τα άλλα είναι ημίμετρα τα οποία στην ουσία διατηρούν μία νοσηρή κατάσταση.
