KKE: Η οργή και η αγανάκτηση να γίνουν αγώνας για μέτρα προστασίας του λαού

Την ανάγκη η οργή και η αγανάκτηση για τα προβλήματα που προκάλεσε η κακοκαιρία να γίνουν αγώνας για μέτρα προστασίας του λαού υπογραμμίζει το ΚΚΕ.

Αναλυτικά η ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ:

Εδώ  και 3 ημέρες οι κάτοικοι των περιοχών που επλήγησαν απ’ την κακοκαιρία “Ελπίς”, ειδικά στην Αττική, βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα Γολγοθά προβλημάτων, που κυριολεκτικά παραπέμπουν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Σπίτια χωρίς ρεύμα και θέρμανση. Οδηγοί και αυτοκίνητα εγκλωβισμένοι στους -χρυσοπληρωμένους απ’ το λαό- αυτοκινητόδρομους. Εργαζόμενοι στο έλεος της κακοκαιρίας, αλλά και της εργοδοτικής εκμετάλλευσης κι ασυδοσίας. Συγκοινωνίες διαλυμένες. Μονάδες υγείας που υπολειτουργούν.

Η “ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού”, που τις προηγούμενες ημέρες διαφήμιζαν η κυβέρνηση της ΝΔ, οι περιφερειακές και δημοτικές αρχές, “θάφτηκε” κάτω από μια προβλέψιμη κι αναμενόμενη χιονόπτωση.

Όσες προκλητικές δικαιολογίες και υποκριτικές “συγγνώμες” κι αν επιστρατεύσουν, όσες επιτροπές διερεύνησης -ουσιαστικά κουκουλώματος- των ευθυνών κι αν εξαγγείλουν, όσες αποζημιώσεις κι αν δώσουν για να εξαγοράσουν τη σιωπή, δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουν τη δίκαιη οργή κι αγανάκτηση του λαού, ούτε να κρύψουν την τραγική κατάσταση, που ακουμπά τον ίδιο το χαρακτήρα και τη λειτουργία του σημερινού κράτους, το οποίο έχει ως προτεραιότητα τη διασφάλιση του καπιταλιστικού κέρδους, θυσιάζοντας τις λαϊκές ανάγκες.

  Αυτή είναι η πραγματική και βαθύτερη αιτία:

–Για τον εγκλωβισμό χιλιάδων οδηγών στην Αττική Οδό και άλλους οδικούς άξονες, ως αποτέλεσμα της διαχρονικής πολιτικής όλων των κυβερνήσεων που, με τις συμβάσεις παραχώρησης, παραδίδουν το οδικό δίκτυο της χώρας στους επιχειρηματικούς ομίλους. Είναι οι ίδιοι όμιλοι που έχουν αποκομίσει τεράστια κέρδη απ’ την είσπραξη των διοδίων, αλλά κι από άλλες επιδοτήσεις, όπως αυτές που εισέπραξαν στα χρόνια της πανδημίας ως “διαφυγόντα κέρδη” για τη μείωση της κυκλοφορίας.

–Για τις περιοχές και τα νοικοκυριά που έμειναν χωρίς ρεύμα και θέρμανση, σε πολλές περιπτώσεις ηλικιωμένοι κι άτομα με προβλήματα υγείας. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της “απελευθέρωσης της ενέργειας” που -εκτός από την ενεργειακή φτώχεια- έχει οδηγήσει στα κακοσυντηρημένα και απαρχαιωμένα δίκτυα, στη γενικευμένη εργολαβοποίηση (πχ ΔΕΔΔΗΕ), με συνεργεία συμβασιούχων που, παρά τις προσπάθειες των εργαζομένων, δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις αυξημένες ανάγκες.

–Για την παράλυση του συγκοινωνιακού δικτύου, για τον τραγέλαφο με τις αμαξοστοιχίες της ιδιωτικοποιημένης ΤΡΑΙΝΟΣΕ, για την καθήλωση οχημάτων και συρμών των αστικών συγκοινωνιών. Είναι η άλλη όψη των παλαιωμένων μέσων κι υποδομών, της έλλειψης προσωπικού, των εργατικών ατυχημάτων, των αραιών δρομολογίων κλπ.

–Για τους εργαζόμενους σε μια σειρά κλάδους, που βρίσκονται απροστάτευτοι απέναντι στα καιρικά φαινόμενα, εξαιτίας της εντατικοποίησης της εργασίας, των εκβιασμών “για να βγει η δουλειά”, της εργοδοτικής ασυδοσίας, που θωρακίζεται με πλήθος αντεργατικών νόμων.

–Για την αδυναμία να εξασφαλιστεί η πρόσβαση για το προσωπικό και για όσους είχαν ανάγκη σε κρίσιμες υπηρεσίες, όπως τα νοσοκομεία, τα κέντρα υγείας, τα εμβολιαστικά κέντρα, οι υπηρεσίες των δήμων κλπ, φθάνοντας στο σημείο νοσηλευτές να εξαναγκάζονται σε 16ωρες βάρδιες και γιατροί σε 48ωρες εφημερίες για να μην παραλύσουν τα νοσοκομεία.

Όλα τα παραπάνω και πολλά ακόμη δεν οφείλονται μόνο ή κυρίως σε “διαχειριστικές ανεπάρκειες”, “αστοχίες”, “έλλειψη συντονισμού” κι άλλες τέτοιες βολικές δικαιολογίες, που αξιοποιούν στην κριτική ή “αυτοκριτική” τους τα αστικά κόμματα και οι κυβερνήσεις. Οφείλονται στις τραγικές ελλείψεις και τη διαχρονική πολιτική που θυσιάζει τις υποδομές για την προστασία του λαού στο βωμό του κέρδους και των επιλογών του αστικού κράτους. Γι’ αυτό και τα φαινόμενα αυτά επαναλαμβάνονται κάθε φορά, με ακόμη μεγαλύτερη ένταση. Γι’ αυτό και όλες οι κυβερνήσεις αποδείχτηκαν “ανίκανες” να προστατεύσουν το λαό.

– Είναι αυτό το κράτος που αντιμετωπίζει ως «μη ελκυστικά» τα μεγάλα, συνολικά σχέδια αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής, αντισεισμικής θωράκισης και συνολικής πολιτικής προστασίας, αφού στερούν πολύτιμους πόρους και «ζεστό χρήμα» για τις κερδοφόρες επενδύσεις του μεγάλου κεφαλαίου, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ για την “πράσινη μετάβαση” και τον “ψηφιακό μετασχηματισμό της οικονομίας”.

– Είναι αυτό το κράτος που καθυστερεί για μέρες να κινητοποιήσει τους μηχανισμούς του για να σώσει ανθρώπινες ζωές, αλλά κινητοποιεί με μεγάλη ευκολία μηχανισμούς και μέσα για να καταστείλει τους λαϊκούς αγώνες. Ενώ ταυτόχρονα διεκπεραιώνει, με fast track διαδικασίες, σχεδιασμούς που εξυπηρετούν μεγάλα επενδυτικά σχέδια, θυσιάζοντας την προστασία του περιβάλλοντος, της εργασίας, συνολικά της ποιότητας ζωής, κάτι το οποίο αποτυπώνεται στους περιβόητους «αναπτυξιακούς νόμους» όλων των κυβερνήσεων.

– Είναι αυτό το κράτος που, με διαδοχικούς νόμους των κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ και τώρα πάλι της ΝΔ, «τεμαχίζει» τις αρμοδιότητές του στις περιφερειακές και δημοτικές διοικήσεις και τις παραδίδει στους ιδιώτες για επιχειρηματική κερδοσκοπία, διευκολύνοντας ταυτόχρονα και το παιχνίδι μετάθεσης και διάχυσης ευθυνών. Γι’ αυτό και πάντα, μετά τις καταστροφές, ανακαλύπτουν την έλλειψη συντονισμού μεταξύ των «αρμοδίων». Είναι χαρακτηριστικό ότι η Περιφέρεια Αττικής διαθέτει τρία μόλις εκχιονιστικά μηχανήματα, με αποτέλεσμα να τα νοικιάζει από ιδιώτες με το αζημίωτο και τα οποία ήταν “άφαντα” την ώρα της ανάγκης.

– Είναι αυτό το κράτος που βρίσκει χρήματα, όταν πρόκειται για τους επιθετικούς στρατιωτικούς εξοπλισμούς, φιγουράροντας στην πρώτη θέση των χωρών του ΝΑΤΟ σε στρατιωτικές δαπάνες.

Αυτό που “παραλύει” τελικά κάθε φορά είναι το αστικό κράτος, ταχύτατο και ικανότατο, όταν πρόκειται για τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων, όμως γυμνό από μέσα, υποδομές και προσωπικό, ανίκανο και χωρίς σχέδιο, όταν πρέπει να προστατέψει τον λαό.          

Τώρα, μαζί με τον αγώνα για την αποκατάσταση των προβλημάτων και τη διεκδίκηση των αναγκαίων υποδομών για την προστασία του λαού, είναι ανάγκη η μεγάλη αλήθεια, που έχει διαπιστωθεί επανειλημμένα, με τις πλημμύρες, τις καταστροφικές πυρκαγιές, τη δίχρονη περιπέτεια του λαού μας με την πανδημία και την κατάσταση του δημοσίου συστήματος υγείας, “να μη θαφτεί στο χιόνι”. Και το συμπέρασμα που βγαίνει αβίαστα είναι ένα: Επιχειρηματική δράση και λαϊκές ανάγκες δε συναντιούνται πουθενά. Αστικό κράτος – αστικές κυβερνήσεις και προστασία του λαού είναι σε απέναντι όχθες.

Καλούμε το λαό της Αττικής και όλης της Ελλάδας να δυναμώσει τον αγώνα, τη διεκδίκηση, την αλληλεγγύη, να στηρίξει τις πρωτοβουλίες των συνδικάτων και μαζικών φορέων για:

-Αποκατάσταση όλων των προβλημάτων και αποζημίωση στο 100% όσων υπέστησαν ζημιές σε περιουσίες.

-Άμεσα μέτρα, έργα κι υποδομές προστασίας του λαού από όλες τις φυσικές καταστροφές, με επαρκή χρηματοδότηση, μέσα από έναν ολοκληρωμένο σχεδιασμό, με άμεση αναθεώρηση του κρατικού προϋπολογισμού.

-Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού σε αντίστοιχες δομές για να μπορεί να δίνεται με επάρκεια η μάχη σε ανάλογες συνθήκες. Σε αυτήν την κατεύθυνση να δοθεί άμεσα έκτακτη χρηματοδότηση και στους δήμους.

-Αυτοκινητόδρομους κι υποδομές μεταφοράς που θα είναι λαϊκή περιουσία, με κατάργηση των συμβάσεων παραχώρησης, χωρίς διόδια και χαράτσια, με σύγχρονα μέσα κι υποδομές.

-Μείωση της τιμής του ρεύματος κατά 50%, κατάργηση του ΦΠΑ και του ΕΦΚ στα καύσιμα και την ενέργεια για τα εργατικά λαϊκά νοικοκυριά. Καμία διακοπή ρεύματος σε λαϊκές κατοικίες και σε μικρές επιχειρήσεις.

Σήμερα, στην εποχή της πολυδιαφημιζόμενης 4ης βιομηχανικής επανάστασης και της ψηφιοποίησης, υπάρχουν όλες οι δυνατότητες που προσφέρει η επιστήμη, η τεχνολογία, η ανθρώπινη εργασία για τη ριζική βελτίωση της ζωής του λαού και την αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων, μεταξύ των οποίων και των φυσικών φαινομένων. Αναδεικνύεται η αναγκαιότητα της εργατικής εξουσίας, του ολοκληρωμένου επιστημονικού σχεδιασμού που θα έχει στο επίκεντρο τις ανάγκες των πολλών και όχι τα κέρδη των λίγων που μπαίνουν εμπόδιο στην κοινωνική ευημερία.

«Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό», βαδίζοντας στο δρόμο της ανατροπής κι οικοδομώντας τη δική του κοινωνική οργάνωση, για τις δικές του ανάγκες, κόντρα στη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα.