Ηχηρό «όχι» στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, λέει ο πρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς Μιχάλης Σάλλας, ο οποίος προτείνει την καταβολή ενός μικρού ποσού από το σύνολο των δανειοληπτών, ξεκαθαρίζοντας ταυτόχρονα ότι η άρση των πλειστηριασμών δεν συμφέρει τις τράπεζες.
Ερωτώμενος αν είναι κατά των πλειστηριασμών α’ κατοικίας, απαντά: «Αναμφισβήτητα ναι, για οικονομικούς αλλά και για κοινωνικούς λόγους. Η έναρξη διαδικασίας πλειστηριασμών στην α’ κατοικία καταλήγει να είναι σε βάρος των τραπεζών. Η συμβολική καταβολή όμως ενός μικρού ποσού που μπορεί να γίνεται με παρακράτηση από μισθό, σύνταξη, επίδομα κ.λπ. είναι δίκαιη και αντικειμενική. Είμαι απόλυτα αντίθετος να στερηθούν τα σπίτια τους βιοπαλαιστές, μικροσυνταξιούχοι και άνεργοι και να επωμισθούν ένα τέτοιο βάρος, ηθικό και οικονομικό, οι τράπεζες.
Γίνεται, όπως γνωρίζετε, πολύς λόγος και για το ύψος των αξιών των κατοικιών αν είναι στις 120.000 ή στις 250.000 που θα πρέπει να απαλλάσσονται από πλειστηριασμούς. Το σημερινό ύψος κάθε δανείου αυτής της κατηγορίας είναι κατά συντριπτική πλειοψηφία κάτω από 100.000 ευρώ, ανεξάρτητα από την αξία του σπιτιού ή του αρχικού ύψους του δανείου. Πιστεύω πως το όριο που είχε υιοθετηθεί στο παρελθόν, ως αξία σπιτιού, δεν έχει νόημα ν’αλλάξει, πρέπει να παραμείνει το ίδιο».
Λάθος οι πιέσεις στις τράπεζες
Επισημαίνει επίσης ότι είναι μεγάλο λάθος να ασκούνται πιέσεις προς αυτήν την κατεύθυνση στις τράπεζες οι οποίες θα έχουν εξαιρετικά υψηλό κόστος εφαρμόζοντας τη διαδικασία των πλειστηριασμών και μάλιστα στις σημερινές πολύ χαμηλές τιμές των ακινήτων. Πέραν του γεγονότος ότι αυτό αποτελεί μια μεγάλη κοινωνική αδικία, προκαλεί και ζημία στις τράπεζες. Αν όλα αυτά τα δεκάδες χιλιάδες ακίνητα περιέλθουν στις τράπεζες, θα εκμηδενιστεί η αξία τους. Παράλληλα, οι τράπεζες θα επωμιστούν τα κόστη συντήρησης, φύλαξης κ.λπ.
«Για να μην πάμε όμως στο άλλο άκρο, θα μπορούσε όσο διαρκεί η κρίση, ακόμα και αυτοί που έχουν εισοδήματα κάτω από ένα ορισμένο ύψος, να πληρώνουν κάτι μικρό και συμβολικό, πάντοτε μιλώντας για την α’ κατοικία», σημείωσε και επιχειρηματολόγησε: «Θα μπορούσε λόγου χάρη το 1,2% επί του υπολοίπου του δανείου να καταβάλλεται για να υπάρχει δίκαιη αντιμετώπιση έναντι εκείνων που νοικιάζουν σπίτια από ιδιώτες και βρίσκονται ενδεχομένως στην ίδια ή χειρότερη εισοδηματική ή περιουσιακή κατάσταση. Έτσι αν το υπόλοιπο δανείου κάποιου σήμερα είναι π.χ. 100.000 ευρώ, ποσό που είναι πάνω από τον μέσο όρο δανείου των δανειοληπτών α’ κατοικίας, θα επιβαρύνεται το πολύ με 1.200 ευρώ το χρόνο ή με 100 ευρώ το μήνα, υποκαθιστώντας το όποιο επιτόκιο, με παράλληλη αναστολή των δόσεων του κεφαλαίου. Παράλληλα με την πρόταση αυτή θα αποκατασταθεί μια μορφή κοινωνικής δικαιοσύνης, έναντι όσων δεν έχουν κατοικία και πληρώνουν ενοίκιο, καθώς επίσης και έναντι των συνεπών δανειοληπτών, που αισθάνονται ιδιαίτερα αδικημένοι».
Στο ερώτημα γιατί η τρόικα πιέζει, απαντά: «Πιστεύω ότι επιδίωξή τους είναι ο περιορισμός του ‘‘ηθικού κινδύνου’’ (moral hazard). Αλλά σας λέω με βεβαιότητα ότι τα στεγαστικά δάνεια έχουν το μικρότερο πρόβλημα, σε ό,τι αφορά αυτό το θέμα».
Η ανακεφαλοποίηση της Τράπεζας Πειραιώς
Τέλος, αναφερόμενος στην εξέλιξη της ανακεφαλαιοποίησης για την Πειραιώς τονίζει: «Η Τράπεζα Πειραιώς, εδώ και αρκετές εβδομάδες έχει ξεκινήσει επικοινωνία με σημαντικό αριθμό διεθνών θεσμικών επενδυτών, οι οποίοι έχουν αξιολογήσει σε βάθος τη χρηματοοικονομική θέση της Τράπεζας και τις προοπτικές της. Όπως διαπιστώνεται από τη Διοίκηση της Τράπεζας, έχει εκδηλωθεί μεγάλο ενδιαφέρον από πολλούς ξένους θεσμικούς επενδυτές για τη συμμετοχή τους στην επικείμενη αύξηση μετοχικού κεφαλαίου.
Με δεδομένο το ισχυρό αυτό ενδιαφέρον υπάρχει βάσιμη αισιοδοξία ότι θα υπερκαλυφθεί η απαιτούμενη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, στις όποιες κεφαλαιακές ανάγκες προκύψουν, με βάση το βασικό σενάριο του stress test».
Θώμη Μελίδου
