Διάλεξη Δ. Μανίνη: Το ψυχονοητικό πορτρέτο του καλλιτέχνη - δημιουργού

Διάλεξη θα πραγματοποιήσει ο εικαστικός Δημήτρης Μανίνης, στη βιβλιοθήκη του Δήμου Κηφισιάς (Αγίων Θεοδώρων και Κυριακού), την Τρίτη 20 Ιουνίου και ώρα 19.00.

H διάλεξη θα υποβοηθείται με προβολή διαφανειών και οι ακροατές θα έχουν την δυνατότητα να υποβάλλουν ερωτήσεις μετά το πέρας της.

«Εν αρχή, να εξηγήσω ότι η παράθεση της λέξης “Δημιουργού”, έκρινα πως είναι απαραίτητη ως διευκρίνηση, καθώς, τα τελευταία 50 χρόνια, ο όρος καλλιτέχνης έχει στρεβλωθεί δραματικά…

Η λαϊκή άποψη για τον καλλιτέχνη, καταγράφηκε στον ελληνικό λαϊκό κινηματογράφο, οπωσδήποτε με πολλές δόσεις υπερβολής. Έτσι, ο καλλιτέχνης είναι κάποιος το λιγότερο παράξενος, αλλοπαρμένος, ξωτικό περιφερόμενο εν μέσω των “κανονικών” ανθρώπων.

Παρά την υπερβολή πάντως και την χρήση της προσωπικότητάς του ως εργαλείο και μηχανισμό παραγωγής γέλιου, στην καρτουνίστικη αυτή περιγραφή, υπάρχει καλή δόση αλήθειας.

Η διάλεξη λοιπόν, επιχειρεί να φωτίσει τις αιτίες που παράγουν αυτήν την τόσο ξεχωριστή προσωπικότητα μετερχόμενη στοιχεία από την ψυχολογία και την φυσιολογία, παραθέτοντας επί πλέον πληροφορίες για την σχέση ψυχισμού και εντροπίας, για όσους ενδιαφέροντα να εμβαθύνουν περισσότερο.

Όλα ξεκινούν από την εγγενή ιδιοσυστασία του καλλιτέχνη, η οποία κατά κανόνα ενδυναμώνεται από την ομάδα, τον κοινωνικό περίγυρο.
Και εννοώ, ότι το χαρακτηριστικό υλικό που αναπτυσσόμενο περαιτέρω θα δημιουργήσει αυτήν την τόσο ξεχωριστή προσωπικότητα, είναι η υπέρ-ευαισθησία . Έτσι έχουν γεννηθεί ορισμένοι…

Περαιτέρω, το περιβάλλον που γι’ αυτούς μοιάζει απειλητικό, εχθρικό, λόγω της υπερευαισθησίας τους, τούς ωθεί να στραφούν προς τα μέσα, στον ένδον χώρο, προκειμένου να περιχαρακώσουν την ύπαρξή τους σε μία περιοχή απολύτως ελεγχόμενη, ένα βασίλειο ασφάλειας στο οποίο οι ίδιοι είναι οι άνακτες, ενώ εκεί, κανείς δεν τους αμφισβητεί, δεν τους απειλεί…

Το τελευταίο, ασφαλώς συνεπάγεται πλήθος επιπτώσεων, οι οποίες είναι υπεύθυνες για την ιδιότυπη συμπεριφορά. Ας το θέσουμε έτσι: Πρόκειται για τις “παρενέργειες” του αυτο-αποκλεισμού -αυτοεγκλεισμού. Στο σύνολο των παρενεργειών πρωτεύουσα θέση κατέχει ο ναρκισσισμός.

Εάν ο καθένας μας στο μεταξύ, διαθέτει έναν τουλάχιστον μύθο, ο μύθος στον καλλιτέχνη επέχει πρωτεύουσα θέση και λειτουργία, τόσο ισχυρή, που αυτός είναι εργαλείο και μηχανισμός μετασχηματισμού των σημάτων-πληροφοριών που λαμβάνει ο καλλιτέχνης από το περιβάλλον.

Στην διάλεξη διευκρινίζουμε πως από τον τόσο περίπλοκο ψυχισμό του καλλιτέχνη, (αν θέλετε, από τις τόσο σκοτεινές περιοχές), εξέρχεται το έργο τέχνης, το φως της δημιουργικής πράξης».

Ειδήσεις από τη Κηφισιά – Νέα Ερυθραία – Εκάλη στο amarysia.gr