Ενδιαφέρουσες ομιλίες προτείνει η Ψηφιακή Βιβλιοθήκη του «Ελεύθερου Πανεπιστημίου» του Δήμου Κηφισιάς, οι οποίες βρίσκονται ανά πάσα στιγμή στη διάθεση των ενδιαφερομένων, μέσα από τη σελίδα του στο YouTube.
Μεταξύ αυτών, ξεχωρίζει η ομιλία της αρχαιολόγου Λένας Μανούσου «Το βλέμμα του Οδυσσέα και το κοσμικό ταξίδι της ψυχής», η οποία περιλαμβάνεται στον κύκλο μαθημάτων με τίτλο «Αρχαιολογικές διαδρομές».
Λίγα λόγια για το θέμα από την ίδια:
« …ακουμπισμένοι πάνω στο κύμα του Χρόνου, απολαμβάνουμε τον κάλλιστο λόγο του Ομήρου, που είναι η πληρέστερη μυστική γνώση και αλήθεια του ανθρώπου.
Το ποιητικό πνεύμα του μύστη Ομήρου συναντά το αγωνιστικό βλέμμα του ήρωα Οδυσσέα. Μέσα από το βλέμμα του Οδυσσέα, αφηνόμαστε σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας.
Ο Νίτσε έγραψε: «Μ’ αρέσει εκείνος που η ψυχή του είναι πιο βαθιά απ’ την πληγή του». Ετούτο το βαθύ κύτταγμα της ψυχής και της πληγής μας καλούν να λύσουμε τα σχοινιά και να βγούμε στο πέλαγος της αυτοαναζήτησης γιατί δεν μπορεί να υπάρξει νόστος χωρίς περιπέτεια. Οι σημάντορες άνεμοι ας είναι μαζί μας. Το ταξίδι της ψυχής στον κόσμο και η εκθεωτική πορεία του ανθρώπου φαίνεται να ’ναι κωδικοποιημένα στους στίχους του αξεπέραστου αυτού έπους, της Οδύσσειας. …»
Ο Πέρσης ποιητής του 13ου αιώνα, Ραμί γράφει: «Κρίνε την πεταλούδα από την ομορφιά της φλόγας που την καίει».
Έχει ομορφιά η κάθαρση μέσα στην Ποσειδώνια θάλασσα του συναισθήματος, δηλαδή, η καθαρσιακή πορεία της ψυχής απ’ την κακότητα της ύλης κι ακολουθεί δύο κατευθυντήριες γραμμές: την κατάκτηση της αρετής και την απόκτηση της μυστηριακής γνώσης στην ένσαρκη κατάσταση. Τα τέρατα κι όλες οι δοκιμασίες του Οδυσσέα – νου είναι τα πάθη της ανθρώπινης φύσης, που εμφυσούν οι πήμονες δαίμονες- μνηστήρες, οι δοκιμαστές της ψυχής-Πηνελόπης στην ενσάρκωση, χρησιμοποιώντας τις αισθήσεις.
Η φιλοσοφία μας δείχνει ακριβώς τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να καθαρθούμε από τους ρύπους της κακότητος, δηλ. το «πώς βιωτέον», και η Οδύσσεια είναι η συμβολική αποτύπωση των σταδίων αυτής της εξελικτικής πορείας της ψυχής, μέχρι που ο Οδυσσέας – νους φτάνει μόνος στους Φαίακες, τους κατά φύσιν δαίμονες – αγγέλους, και εκθεώνεται. Γίνεται κι αυτός «κατά σχέσιν δαίμων», ένας «βροτός Φαίαξ», έχοντας μία αποστολή: να γυρίσει στην Ιθάκη του, τον κόσμο τον πνευματικό για να ενωθεί και πάλι με την ψυχή – Πηνελόπη.
Απ’ το κέντρο της καρδιάς τελικά περνάει ο δρόμος της εξέλιξης, η ανάδειξη του θείου στοιχείου εντός μας. Είναι ο δρόμος που δείχνει ο αγαθός μας δαίμων, το ηλιακό προστατευτικό μας πνεύμα, άγρυπνος παρατηρητής στο μεσαίο κατάρτι του πλοίου – σώματός μας.
Δεν φοβόμαστε τον άγριο Ποσειδώνα, όταν καταυγάζει την εστία της καρδιάς μας το φως της ουσίας, όταν «έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα», την Αθηνά Σοφία – Γνώση!».
Διαβάστε: Κάλεσμα των εργαζομένων του Δήμου Κηφισιάς σε εθελοντική αιμοδοσία
