Ψήφισμα καταδίκης της δολοφονικής δράσης της Χρυσής Αυγής ενέκρινε κατά πλειοψηφία το Δημοτικό Συμβούλιο Λυκόβρυσης – Πεύκης, την Τρίτη 22 Οκτωβρίου.
Σύμφωνα με τον δήμαρχο Δημήτρη Φωκιανό, το συγκεκριμένο ψήφισμα είχε κατατεθεί στο προεδρείο του Δημοτικού Συμβουλίου, ήδη, από την προηγούμενη συνεδρίαση, αλλά το κλίμα πολιτικής αντιπαράθεσης που επικράτησε για άλλα θέματα, δεν επέτρεψε στην πρόεδρο ούτε καν να το θέσει. Από την πλευρά της, η πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Γεωργία Ποριώτου – Χρούσου, δήλωσε πως επρόκειτο για «δική της παράλειψη». Οι δημοτικοί σύμβουλοι της Λαϊκής Συσπείρωσης Λυκόβρυσης – Πεύκης, Παναγιώτης Ασβεστάς, Αναστασία Αβραμίδου και Άρης Κυριακίδης το καταψήφισαν, με το σκεπτικό ότι «αποτελεί κενό γράμμα αν δεν καταδικάζει στη ρίζα του εκείνο που το γεννάει, δηλαδή, το καπιταλιστικό σύστημα».
Σύμφωνα με το ψήφισμα που ενέκρινε το Δημοτικό Συμβούλιο:
«Ο Δήμος Λυκόβρυσης Πεύκης καταδικάζει την άγρια δολοφονία του 34χρονου Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι από μέλος της Χρυσής Αυγής. Μόνο αποτροπιασμό και θλίψη προκαλούν τέτοια γεγονότα, ενώ εντείνουν την ανασφάλεια, την ανησυχία και τον προβληματισμό στους πολίτες, καθώς αποδεικνύεται ότι τα κηρύγματα μίσους της φασιστικής οργάνωσης μετατρέπονται πλέον σε εγκληματικές ενέργειες. Το λόγο για τους αυτουργούς της δολοφονίας τον έχει η Δικαιοσύνη.
Ωστόσο παραμένει αδήριτη η ανάγκη συγκρότησης ενός καθολικού δημοκρατικού μετώπου, το οποίο θα υψώσει φράγμα απέναντι σε φασιστικές και εγκληματικές πρακτικές. Ο δήμος Λυκόβρυσης Πεύκης θα συντονίσει τα βήματά του με όλους όσους συγκροτούν αυτό το δημοκρατικό μέτωπο, ώστε η εγκληματική αυτή ενέργεια να είναι η τελευταία και να τεθεί οριστικά στο περιθώριο το φασιστικό μόρφωμα που υποκινεί και εκτελεί δολοφονικές επιθέσεις κατά των πολιτών».
Παρατίθεται, τέλος, δήλωση του Μάνου Χατζιδάκι (1978), που προστέθηκε έπειτα από παρέμβαση του δημάρχου Δημήτρη Φωκιανού, στο σχέδιο ψηφίσματος: «Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει. Και η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι να συνηθίσουμε τη φρίκη. Να μας τρομάζει η ομορφιά.
Ο Φρανκενστάιν έγινε πόστερ και στολίζει το δωμάτιο ενός όμορφου αγοριού. Από την ώρα που ο Φρανκενστάιν γίνεται στόλισμα νεανικού δωματίου, ο κόσμος προχωράει μαθηματικά στην εκμηδένισή του. Γιατί δεν είναι που σταμάτησε να φοβάται, αλλά που συνήθισε να φοβάται».