Η Patricia Kaas ήρθε για μία μοναδική εμφάνιση, την Παρασκευή 14 Ιουνίου 2014, παρουσιάζοντας -με αφορμή την επέτειο των 50 χρόνων από τον θάνατο της Edith Piaf- ένα μεγάλο αφιέρωμα στη φωνή που σφράγισε την ιστορία του γαλλικού τραγουδιού.
Η παράσταση «Η Κας ερμηνεύει Πιαφ» ήταν, όπως δήλωνε η ίδια η Patricia Kaas, ένας φόρος τιμής σε μια διαχρονική καλλιτέχνιδα που πάντα θαύμαζε, το soundtrack μιας ζωής γεμάτης πάθος. Γοητευμένη και εμπνευσμένη από τη σπουδαία Γαλλίδα τραγουδίστρια, τραγουδοποιό και ηθοποιό, η Kaas κυκλοφόρησε πρόσφατα τον δίσκο «Kaas Chante Piaf» για να πραγματοποιήσει στη συνέχεια την ομώνυμη παράσταση σε μερικά από τα μεγαλύτερα θέατρα στον κόσμο, όπως το «Royal Albert Hall» στο Λονδίνο, το «Carnegie Hall» στη Ν. Υόρκη και το «Operetta Theatre» στη Μόσχα, με τεράστια επιτυχία. Το ελληνικό κοινό είχε την ευκαιρία να την παρακολουθήσει στο θέατρο Badminton.
Εκεί θαυμάσαμε την εξαιρετική, βαθιά και με μεγάλη έκταση φωνή της μεγάλης αυτής τραγουδίστριας. Η ίδια φρόντισε να επιβεβαιώνει την υπέροχη σκηνική της παρουσία με επανειλημμένες υποκλίσεις που προκαλούσαν χειροκροτήματα από το κοινό της. Αναφέρθηκε βέβαια και στους συνεργάτες της, όμως επέδειξε μια υπέρμετρη ματαιοδοξία και κυρίως δεν αναφέρθηκε στο τραγούδι της Piaf “Les amants de Teruel” μεταφορά της “Όμορφης Πόλης” του Μίκη Θεοδωράκη.
Το τραγούδι ακούγεται στην ομώνυμη ταινία, που βασίζεται σε μύθο συγγενή με ελληνικούς μύθους όπως της Ερωφίλης και του Ερωτόκριτου. Το Teruel είναι πόλη και επαρχία της Αραγονίας της Ισπανίας, γνωστή από τον μύθο των θρυλικών εραστών. Αυτή η αρχέγονη δραματική ιστορία έρωτα και θανάτου μεταφέρθηκε στο πανί το 1962 σε σκηνοθεσία του Raymond Rouleau με την ξεχωριστή ερμηνεία της περίφημης Γαλλίδας πρίμα μπαλαρίνα Ludmilla Tcherina, ενώ τη μουσική συνέθεσε ο Μίκης Θεοδωράκης. Ένα από τα κύρια μουσικά θέματά της βασίστηκε στη μελωδία της “Όμορφης Πόλης”. Εξωκινηματογραφικά, έγινε τραγούδι, σε στίχους του Jacques Plantes, που ερμήνευσε μοναδικά η Edith Piaf, μαζί με το “Quatorze Juillet” ενώ κυκλοφόρησαν στο ίδιο 45άρι δισκάκι.
Η ταινία
Στην αρχή του 13ου αιώνα στο Teruel της Αραγονίας ερωτεύονται δύο νέοι, ο Juan Diego Marcilla και η Isabel Segura. Ο Juan ζητάει το χέρι της Isabel αλλά ο πατέρας της αρνείται εξαιτίας της κοινωνικής διαφοράς των δύο οικογενειών. Παρόλα αυτά συμφωνεί να δώσει μια ευκαιρία στον Juan και του δίνει 5 χρόνια διορία να γίνει πλούσιος. Ο Juan προκειμένου να πλουτίσει γίνεται σταυροφόρος. Στη διάρκεια των 5 χρόνων ο πατέρας προσπαθεί να πείσει την κόρη να παντρευτεί αλλά εκείνη αρνείται. Στο τέλος έχει πεισθεί ότι ο αγαπημένος της δεν θα επιστρέψει ποτέ και δίνει την συγκατάθεση της να παντρευτεί τον εκλεκτό του πατέρα της, όμως ο Juan επιστρέφει πλούσιος. Έχοντας πληροφορηθεί για το γάμο της αγαπημένης του, το βράδυ μπαίνει κρυφά στο δωμάτιο της και απελπισμένος της ζητά το αποχαιρετιστήριο φιλί αλλά εκείνη αρνείται, διότι «ο θεός δεν θα ήθελε να ξεγελάσει τον σύζυγό της». Ο Juan από την συγκίνηση και την απελπισία πέφτει μπροστά της νεκρός. Στην κηδεία του την επομένη η Isabel αποφασίζει να πάει στην εκκλησία, ντυμένη το νυφικό της, και να δώσει το αποχαιρετιστήριο φιλί που αρνήθηκε. Η συγκίνηση και η θλίψη της, όμως, είναι τόσο μεγάλη που την στιγμή του ασπασμού πέφτει κι εκείνη νεκρή». Οι δύο νέοι θάφτηκαν πλάι-πλάι στο παρεκκλήσι του καθεδρικού ναού του San Pedro στην πόλη Teruel. Η ιστορία των «Εραστών του Τερουέλ» έχει εμπνεύσει πολλούς, Ισπανούς καλλιτέχνες, ποιητές, συγγραφείς και μουσικούς.
Το τραγούδι στα γαλλικά δεν αποδίδει την ποίηση των ελληνικών, όμως ενδυναμώνεται από τον μύθο και βέβαια από την εκπληκτική φωνή της Edith Piaf.
Το ελληνικό τραγούδι “Η Όμορφη Πόλη” ανήκει στον κύκλο τραγουδιών “Λιποτάκτες” που συνέθεσε ο Μίκης το 1952. Οι “Λιποτάκτες” δισκογραφήθηκαν για πρώτη φορά το 1960 και την “Όμορφη Πόλη” την τραγούδησε στον δίσκο ο ίδιος ο συνθέτης φανερώνοντας τη νεανικότητα της φωνής του. Δυο μήνες αργότερα η “Όμορφη Πόλη” ξεκινάει τις ευρωπαϊκές της διαδρομές. Το τραγούδι αποκτά γαλλικούς στίχους και γαλλικό τίτλο. Η σπαρακτική μουσική του Μίκη συναντάει τη συγκλονιστική φωνή της μεγάλης ερμηνεύτριας Edith Piaf. Πρόκειται για μια από τις τελευταίες ηχογραφήσεις της Edith Piaf, πριν το “σπουργιτάκι” πετάξει για πάντα μακριά μας, λίγους μήνες αργότερα (11 Οκτώβρη 1963)
Όμορφη πόλη φωνές μουσικές
απέραντοι δρόμοι κλεμμένες ματιές
ο ήλιος χρυσίζει χέρια σπαρμένα
βουνά και γιαπιά πελάγη απλωμένα
•••
Θα γίνεις δικιά μου πριν έρθει η νύχτα
τα χλωμά τα φώτα πριν ρίξουν δίχτυα
θα γίνεις δικιά μου
Θα γίνεις δικιά μου πριν έρθει η νύχτα
τα χλωμά τα φώτα πριν ρίξουν δίχτυα
θα γίνεις δικιά μου
•••
Η νύχτα έφτασε
τα παράθυρα κλείσαν
η νύχτα έπεσε οι δρόμοι χαθήκαν.
•••
Σε αντιδιαστολή, η Jil Aigrot, η “φωνή της Edith Piaf”, στο Μέγαρο Μουσικής στις 28, 29 & 30 Μαρτίου 2014 ήταν ένα υπόδειγμα ταπεινότητας και μέτρου, όπως μετρημένη με συγκρατημένες κινήσεις ήταν και η Edith Piaf, την οποία υποδύεται η Jil Aigrot (Ζιλ Εγκρό), η φωνή της ήταν αυτή που ακουγόταν να ερμηνεύει τα τραγούδια της Piaf, στη βραβευμένη ταινία «La Vie En Rose» («Ζωή σαν τριαντάφυλλο») του Olivier Dahan με πρωταγωνίστρια την Marion Cotillard (Μαριόν Κοτιγιάρ), που είχε θέμα τη ζωή της μεγάλης τραγουδίστριας.
Η παράσταση αποτελείτο από δύο μέρη, 45 λεπτών το καθένα, με ένα διάλειμμα ανάμεσά τους. Στο πρώτο μέρος, το κοινό μεταφέρεται στη Μονμάρτη, την πιο γνωστή καλλιτεχνική γειτονιά του Παρισιού όπου έζησε η Piaf, ενώ το δεύτερο ήταν αφιερωμένο στην περίοδο των εμφανίσεών της στις μεγαλύτερες συναυλιακές αίθουσες του κόσμου, όπου και ερμήνευσε τις πιο γνωστές της επιτυχίες. Οι βίντεο-προβολές που συνόδευαν την παράσταση, περιλάμβαναν άγνωστες φωτογραφίες από τη ζωή της Piaf, που παρουσιάζονταν για πρώτη φορά.
Η Jil Aigrot ερμήνευσε με τρόπο μοναδικό τα αθάνατα τραγούδια της Piaf και συνοδευόταν επί σκηνής από τέσσερις μουσικούς (πιάνο, ακορντεόν, μπάσο και κρουστά). Ήταν σαν να άκουγε κανείς την Piaf. Ο ήχος δεν είχε τίποτα το εκκωφαντικό, ούτε και η παρουσία της. Μας επεφύλασσε δε στο τέλος περνώντας μέσα από τους θεατές μια υπέροχη ερμηνεία της Όμορφης Πόλης – “Les amants de Teruel” φόρο τιμής στη Ελλάδα, τη χώρα που τη χειροκρότησε και την τίμησε.
ΓΑΛΛΙΚΑ
L’ un près de l’autre
Se tiennent les amants
Qui se sont retrouvés
Pour cheminer côte à côte
Retrouvés dans la mort
Puisque la vie n’ a pas su les comprendre
Retrouvés dans l’ amour
La haine n’ ayant pas pu les atteindre
Les feuilles, les feuilles tombent
Sur leur lit de Noce
Que la terre soit douce
Soit douce aux amants de Teruel
Enfin réunis dans l’ombre…
L’un près de l’ autre
Ils dorment maintenant
Ils dorment, délivrés
De l’appréhension de l’ aube
Se tenant par la main
Dans l’immobilité de la prière
Renouant leur serment
Dans la tranquille éternité des pierres
La Nuit leur ouvre ses portes
Tout rentre dans l’ ordre
Leur étreinte demeure
Demeure à jamais suspendue
Ainsi qu’ une note d’ orgue…
•••
ΕΛΛΗΝΙΚΑ
Ο ένας δίπλα στον άλλο
κρατιούνται οι εραστές
που ξαναβρίσκονται
για να πορευτούν πλάι πλάι
ξανασμιγμένοι στο θάνατο
εφόσον η ζωή δεν μπόρεσε
να τους χωρέσει.
Ξαναβρέθηκαν στην αγάπη
το μίσος μη μπορώντας να τους αγγίξει.
Τα φύλλα, τα φύλλα πέφτουν
στο νυφικό τους κρεβάτι
Μακάρι το χώμα να είναι γλυκό,
να είναι ελαφρύ για τους εραστές
του Τερουέλ
Επιτέλους ενωμένοι στον ίσκιο…
ο ένας πλάι στον άλλο
κοιμούνται τώρα,
κοιμούνται, απελευθερωμένοι
από τον φόβο της αυγής
κρατημένοι από το χέρι.
Στο γαλήνεμα της προσευχής
ανανέωσαν τον όρκο τους,
στη μακάρια αιωνιότητα των λίθων.
Η νύχτα τούς ανοίγει τις πύλες,
Τα πάντα αποκαθίστανται
Η αγκαλιά τους παραμένει,
παραμένει για πάντα να αιωρείται
έτσι σαν μια νότα του Οργάνου…
