Γράφει η Σταυρούλα Αλαφάκη, μέλος της δημοτικής παράταξης «Νέα Αρχή για την Αγία Παρασκευή»
Η παγκόσμια ημέρα των ζώων (04/10) πάντα φέρνει στο προσκήνιο την σχέση μας με τα ζώα και αρχίζει μία σειρά από ευχολόγια για τους τετράποδους (κυρίως) συμπολίτες και συντρόφους μας που την επομένη κιόλας, απλά περνούν στην ιστορία. Κάναμε το χρέος μας δείχνοντας την ευαισθησία και την φιλοζωία μας … στα λόγια! Για τους κηδεμόνες κατοικίδιων και τους συνειδητά φιλόζωους, κάθε τους μέρα είναι μέρα των ζώων! Το να μοιράζεσαι την ζωή σου με ένα ζώο της δίνει ένα ιδιαίτερο νόημα, την γεμίζει μοναδικά συναισθήματα αλλά και ευθύνες και λύπες και πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα αυτά! Το κατοικίδιο δεν είναι παιχνίδι, δεν είναι τρόπαιο, δεν είναι μέσο επίδειξης, δεν είναι δώρο με κάρτα αλλαγής! Είναι δώρο ζωής! Είναι μία ψυχή χωρίς φωνή να μας μιλήσει, να διεκδικήσει, εξαρτάται απλά από εμάς, τις διαθέσεις, την φιλοσοφία μας! Μόνο να ανταποδώσει ξέρει, να δείξει ευγνωμοσύνη, να δώσει αγάπη, να εκφράσει με τους κώδικές του, το ευχαριστώ! Δεν κρατά κακίες, δεν εκδικείται, απλά συγχωρεί! Και αν καμιά φορά οι εκφράσεις του απέχουν από τους κανόνες του πολιτισμού μας, δεν φταίει… Φταίμε και εμείς που δεν έχουμε μάθει να «μεταφράζουμε» την γλώσσα του, δεν έχουμε εκπαιδευτεί! Γιατί όλα είναι θέμα παιδείας! Από την οικογένεια, το σχολείο, από επίσημους φορείς! Για όσους είμαστε παλιότερης γενιάς, και ελπίζω σε ελάχιστα ή κανένα σπίτι πλέον, ακόμα ηχεί η φράση, «φρόνιμα, γιατί αλλιώς θα ΣΕ φάει ο σκύλος»!!! Όχι, δεν θέλει να ΣΕ φάει, να φάει θέλει το αδέσποτο σκυλί και θα έπρεπε να μαθαίνουμε πώς να το ταΐζουμε! Πώς κατ’ επέκταση να φροντίζουμε τον αδύνατο…
Και δεν είναι δύσκολο να ερμηνεύσουμε και να κατανοήσουμε τα ζώα! Τα ένστικτα και οι ανάγκες τους τα οδηγούν. Τα κίνητρα και οι προθέσεις τους είναι αγνές, χωρίς δεύτερες σκέψεις… Πόσο πιο δύσκολο να ερμηνεύσουμε τον συνάνθρωπο! Αρκεί, αφού αναγνωρίσουμε την αξία τους ως έμβια όντα και το δικαίωμα τους να ζήσουν αξιοπρεπώς σε έναν εχθρικό για αυτά ανθρωποκεντρικό κόσμο, να μάθουμε να τα παρατηρούμε, να αντιλαμβανόμαστε τις επιθυμίες και τις εκφράσεις τους. Και πόσα μαθήματα θα πάρουμε από αυτά! Ο ανάπηρος γατούλης που έχω υιοθετήσει είναι ένα καθημερινό μάθημα ζωής. Πως η ξαφνική, κινητική αναπηρία του, δεν έγινε αιτία παραίτησης και αυτολύπησης αλλά μία αλλαγή της καθημερινότητας με την οποία έπρεπε να μάθει να ζει. Και έμαθε, και ζει καλά, και παίζει, διεκδικεί, δεν νιώθει να υστερεί απλά τα κάνει όλα, αλλιώς! Αλλά τα κάνει! Όπως του επιτρέπουν οι νέες του συνθήκες στις όποιες δεν επέτρεψε να του στερήσουν όσα επιθυμούσε από την «παλιά» του ζωή.
Και αν περάσουμε στα αδεσποτάκια, τους μοναχικούς συνδημότες μας που καλούνται να επιβιώσουν σε έναν δύσκολο κόσμο, έρμαια καιρικών συνθηκών και ανθρωπίνων αποφάσεων, πρέπει υπεύθυνα να σταθούμε δίπλα τους και όχι απέναντί τους. Δεν φταίνε εκείνα που βρέθηκαν άστεγα να επαιτούν για τα στοιχειώδη, τροφή, νερό, υγεία, ασφάλεια. Δεν έχουν φωνή, δεν έχουν δικαίωμα ψήφου αλλά έχουν δικαιώματα και πρέπει εμείς, ως δυνατότεροι, να διεκδικήσουμε για αυτά! Για την αξιοπρεπή τους διαβίωση και την ομαλή μας συμβίωση. Οι Δήμοι φέρουν ευθύνη και θα πρέπει να την αναλάβουν και εμείς, ως πολίτες, να την αναζητήσουμε σε αυτούς. Πέρα από φιλοζωικές οργανώσεις, υπάρχουν πολίτες που είναι μία φιλοζωική μόνοι τους υποκαθιστώντας τον ρόλο του Δήμου με την σκέψη, «ποιόν να αναζητήσω, θα μπλέξω με την γραφειοκρατία και άκρη δεν θα βρω, τέτοια ώρα δεν θα σηκώσει κανείς τηλέφωνο, αμφιβάλω για την ποιότητα των υπηρεσιών κοκ».
Όλα αυτά όμως πρέπει να αλλάξουν! Πρέπει να γίνει μία «Νέα Αρχή». Συντεταγμένα και υπεύθυνα να διαχειριστούν τα κονδύλια, να αναζητηθούν περαιτέρω, να οργανωθούν δομές και υπηρεσίες. Με πρόγραμμα και διαφάνεια και σε συνεργασία με φιλοζωικά σωματεία και εθελοντές. Τα στοιχειώδη: Ηλεκτρονική σήμανση, μητρώο αδεσπότων, εμβολιασμοί, προγράμματα υιοθεσιών, σίτιση, ιατρική περίθαλψη ακόμα και η μετάβαση στην τελευταία τους κατοικία! Γιατί σεβασμός στην ζωή σημαίνει και σεβασμός στον θάνατο! Και προγράμματα ενημέρωσης από επιστήμονες και φορείς, για να δημιουργήσουμε σωστούς και υπεύθυνους κηδεμόνες και να συμβάλλουμε στην αρμονική συμβίωση ανθρώπων και ζώων. Και όχι μόνο ανήμερα των παγκόσμιων ημερών! Να μάθουμε τον κόσμο τους, να εκπαιδευτούμε στην γλώσσα τους, να γνωρίσουμε τις ευθύνες μας, να ξορκίσουμε μύθους και φόβους για τα μικρόβια, τις ζωοανθρωπονόσους, το πόσο τάχα κινδυνεύουμε από την επαφή μας με τα ζώα! Μόνο να γίνουμε πιο ευαίσθητοι κινδυνεύουμε, να γίνουμε περισσότερο άνθρωποι…
Τέλος, μία κλισέ συμβουλή / παρότρυνση: Υιοθετήστε, μην αγοράζετε! Δεν αγοράζεται η αγάπη, ούτε έχει προδιαγραφές! Σώστε ένα ταλαιπωρημένο αδέσποτο! Όλα τα ζώα είναι όμορφα γιατί έχουν όμορφη ψυχή! Απλά, ανοίξτε την αγκαλιά σας και αυτά, με τρόπο μαγικό, θα ομορφύνουν την ζωή σας…
