Το Cine Δράση συνεχίζει τις ζωντανές προβολές του στο ΤΥΠΕΤ την Πέμπτη 12 Μαΐου στις 20.15 με την ταινία του Sergey Bondarchuk «Η μοίρα ενός ανθρώπου». Πρόκειται για ένα δυνατό δράμα που σε αντίθεση με τις άλλες μεγάλες ταινίες της σοβιετικής κινηματογραφίας, δεν εστιάζει σε ένα συγκεκριμένο πολεμικό επεισόδιο, σε μάχες ή πολεμική δράση, δεν αναφέρεται σε μια ιστορική προσωπικότητα. Αντίθετα παρουσιάζει μια γενική οπτική του πολέμου, όπως ακριβώς την έζησε ένας απλός πολίτης που η ζωή του κόπηκε σε δύο μέρη. Ένα πριν και ένα μετά τον πόλεμο.
Το φιλμ είναι αφιερωμένο στην 9η Μαΐου, Hμέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών
H υπόθεση
«Η Μοίρα ενός Ανθρώπου» είναι ένα δυνατό δράμα και μια από τις πιο αναγνωρισμένες σοβιετικές ταινίες για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε αντίθεση με τις άλλες μεγάλες ταινίες της εν λόγω κινηματογράφησης, δεν εστιάζει σε ένα συγκεκριμένο πολεμικό επεισόδιο, σε μάχες και πολεμική δράση, δεν αναφέρεται σε μια ιστορική προσωπικότητα. Αντίθετα παρουσιάζει μια γενική οπτική του πολέμου, όπως ακριβώς την έζησε ένας απλός πολίτης που η ζωή του κόπηκε στα δύο. Μία πριν το 1941 και η άλλη μετά το 1945. H ταινία, που στην εποχή της συγκέντρωσε την προσοχή περισσότερων από 39 εκατομμύρια θεατών θεωρείται μία από τις 5 πλέον αξιόλογες που δημιουργήθηκαν στην ΕΣΣΔ στη δεκαετία του 1950. Ο άλλες είναι τα «Cavalier of the Golden Star» (1950) του Γιούρι Ράιζμαν, «Ο 41ος» (1950), και η «Μπαλάντα ενός Στρατιώτη» (1959) του Γκριγκόρι Τσουχράι και το «Έλα να δεις» του Αλεξάντερ Ντοβζένκο (1958). Αν και αποτελεί κινηματογραφικό ντεμπούτο είναι η πλέον γνωστή ταινία του σκηνοθέτη, σεναριογράφου και ηθοποιού Sergey Bondarchuk ο οποίος δέκα χρόνια αργότερα θα κέρδιζε το Όσκαρ με το θεαματικό «Πόλεμος και Ειρήνη» βασισμένο στο ομότιτλο έργο του Λέοντα Τολστόι.
Το φιλμ διηγείται την οδύσσεια ενός στρατιώτη στον Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά από 17 χρόνια γάμου, ο ξυλουργός Αντρέι Σοκόλοφ, τον οποίο υποδύεται ο ίδιος ο σκηνοθέτης, αφήνει την αγαπημένη του σύζυγο, τον γιο του και τις δύο κόρες του για να πάρει μέρος στον πόλεμο, προβλέποντας ότι σύντομα θα επιστρέψει. Το πεπρωμένο του, όμως, δεν ταιριάζει με τις προβλέψεις και τις επιθυμίες του. Ο Αντρέι καταλήγει αιχμάλωτος σε μια σειρά από ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου αντιμετωπίζει όλη τη γνωστή σήμερα βαναυσότητα των ναζί. Παρόλα αυτά θα καταφέρει να δραπετεύσει και θα ξαναβρεθεί με τους συμπατριώτες του, όπου ψάχνοντας την γυναίκα και τις κόρες του ανακαλύπτει ότι σκοτώθηκαν σε βομβαρδισμό. Συνεχίζει να πολεμάει και παράλληλα αναζητά το γιο του για να διαπιστώσει ότι και αυτός βρήκε το θάνατο λίγες μόνον ημέρες πριν από το τέλος του πολέμου. Καθώς είναι πολύ οδυνηρό για αυτόν να επιστρέψει στον τόπο που γεννήθηκε, ο Σοκόλοφ μετά τον πόλεμο θα μετακομίσει σε μια μικρή πόλη κοντά στο Στάλινγκραντ. Εκεί θα γνωρίσει ένα ορφανό αγόρι, που ζητιανεύει στους δρόμους. Θα εμφανιστεί σε αυτό σαν ο πατέρας που εκείνο αναζητά, αλλά πλέον δεν θυμάται τη μορφή του και θα το υιοθετήσει. Και κάπως έτσι οι δύο αυτές τραγικές φιγούρες θα ξεπεράσουν τη συντριβή, θα ξεκινήσουν εκ νέου τη ζωή με αγάπη και ανανεωμένη ελπίδα. Δυο ήρωες που πιστεύουν στον εαυτό τους και διαμορφώνουν οι ίδιοι την μοίρα τους.
Η σκηνοθεσία
Ο σκηνοθέτης μεταφέρει με αδιαμφισβήτητη επιτυχία στην μεγάλη οθόνη το πνεύμα του συγγραφέα της αρχικής ομώνυμης νουβέλας. Υπάρχουν στο φιλμ του όλοι οι αισθητικοί προβληματισμοί του Μιχαήλ Σολόχοφ, οι φιλοσοφικές αναζητήσεις του για την αλήθεια της ζωής, η αποκάλυψη της μοίρας των απλών ανθρώπων μέσα στη θύελλα του πολέμου, που δεν είναι παρά η ίδια η μοίρα των λαών, εν προκειμένω του σοβιετικού, αυτή η ίδια η επίπονη, επίμοχθη, γεμάτη θυσίες, ανοδική πορεία του κάθε λαού μέσα στην πανανθρώπινη ιστορία. Οι ασπρόμαυρες εικόνες είναι αστραφτερά όμορφες, συχνά ποιητικές αποτέλεσμα της συνεργασίας του σκηνοθέτη με τον εξαιρετικό διευθυντή φωτογραφίας Vladimir Monakhov. Είναι ακριβώς αυτή η φωτογραφία που δημιουργεί συλλεκτικές σκηνές για την ιστορία του κινηματογράφου όπως η ονειρική συνάντηση του Αντρέι με την οικογένειά του, στη διάρκεια της αιχμαλωσίας του και η σπαρακτική σκηνή της συνάντησης του με το ορφανό αγόρι, σκηνή που επισκιάζει πολλές αντίστοιχες που αφορούν τον πόλεμο, την απώλεια και τη λύτρωση. Χάρη στο υποκριτικό και σκηνοθετικό ταλέντο του, ο Bondarchuk κατάφερε να κάνει μια αισιόδοξη ταινία και αναδεικνύει έναν ήρωα που δεν συντρίβεται από τις καταστάσεις, αλλά πιστεύει στον εαυτό του και παίρνει τη ζωή στα χέρια του.
«Η Μοίρα ενός Ανθρώπου» είναι μια εξαιρετική ταινία και η παρακολούθηση της γίνεται μια συγκλονιστική εμπειρία. Έχει συγκεντρώσει πολλά βραβεία σε Διεθνή Φεστιβάλ Κινηματογράφου: της Μόσχας (1959) του Μινσκ (1960), της Μελβούρνης, του Σίδνεϊ, της Καμπέρα, ·του Κάρλοβι Βάρι (1970), της Τζορτζτάουν (1976). Ανεξάρτητα όμως από τη γνώμη των κριτικών, για κάθε θεατή η ταινία είναι μια απόδειξη ότι ένας λαμπρός σκηνοθέτης χωρίς τρισδιάστατες τεχνολογίες, ακόμα και χωρίς χρώμα μπορεί να δημιουργήσει ένα μεγάλης κλίμακας κινηματογραφικό μυθιστόρημα.
ΕΣΣΔ, Αντιπολεμική, 1959. Διάρκεια: 103’. Σκηνοθεσία: Sergey Bondarchuk. Σενάριο: Yuriy Lukin, Fyodor Shakhmagonov. Πρωταγωνιστούν: Sergey Bondarchuk, Pavel Boriskin, Zinaida Kirienko.
